Tanımadığım biri

guz_1

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
7 Aralık 2009
3.236
864
123
****insan tanımadıgı hıc gormedıgı bırıne ıhtıyac duyarmı. Ben bugun duyuyorum.

**herkes tandıık yuze hasretken ben bugun hakkında hıc bırsey bılmedıgım benle ılglı hıcbırsey bılmeyen bırıne hasretım***

* güzel izmirim kordonunda turlarken, magzaları dolasırken, sahılde cayı yudumlarken cevremde ki iki yuzlulerden uzak sıcakcık belkı muhabbet belkı suskunluk ama sıcacık ıste**

aslında en guzelı kacıp gıtmek ama nereye ve nasıl? Oyle baglamıskı ellerımızı hayat bı yr ebırakmıyor bızı. Kendıne aılene cevrene vss herseye karsı sorumluluk yuklemıs omuzlarımıza kac kacabılırsen .

Alışıyoruz zamanla aslında bu esarete taki bir yerde değermı sorusu gundemıne gelene kadar
 
tanimayan insanlardan kastin herhangi bir insansa
gercekten bir ihtiyac oluyor donem donem..

ben yalnizligi cok seven bir insanim
cevremde ailem, arkadaslar varken
kucuk bir apartman dairesi tutup
bir yigin kitapla bir bilgisayar ve iki bavul giysiyle
gunlerce evden cikmazdim..
is haricinde gunum evimde gecerdi..
sevdim birisini tanidim evlendim geldim buyuk bir sehire
kosa kosa gittim
kacar gibi gittim hatta
ailem arkadaslarim gecmisim hersey orda kalsin istedim
beni kimse baglamiyor dedim cunku yasamis oldugum cok aci vardi (kendimce)
bu koca sehirde kendimi cok yalniz hissediyorum esim sagolsun yanimda fakat
donem donem yaptigim seyi yapiyorum
dedigin seyi tanimadigim bir insanlarla saatlerce sohbet ederken buluyorum kendimi
genelde yaslilar avrupali yaslilar hep yalnizdir
bir cafede terasta oturur insanlara bakarlar ben ise
bir laf acilir yalandan ve hayat hikayelerini anlatirlar
mesela gecenlerde belcikali tonton bir kadin
bana saati sordu sonra havadan sudan bahsetmeye basladi
konusmaya ihtiyaci vardi
cocukken nasil calistiigni nasil patates toplayip karsiliginda erzak alip
eve gittigini
kirdigi yumurtalara nasil agladigini yemekten cezalandirilidigini bu yuzden
anlattida anlatti
cok hosuma gitti ben sustum bir sey anlatamadim..
seni sen eden olgulari birakip uzaklara gitmekten bahsediyorsun
degermi diyorsun kalmak tutsak kalmak
bence "tak" etmisse yasadigin cevre bulundugun konum sana
bir beden dar geliyorsa ve imkanin varsa gitmeye deger diye dusunuyorum..
zaten donup dolasacagin bir yer oldugunu unutmayacaksin gidersen..
nedir ne degildir kafandaki bilmiyorum ama
uzaklar hep cazip geliyordur insana.. denemekte ozgursen dene
 
Aslında bu başlık çok güzel olmuş. Ben de zaman zaman hiç tanımadığım insanlarla konuşmaya çabalarken buluyorum kendimi.
 
bende var mesela bugunku burger king'deki cocukla tanisabilmeyi o kadar sterdim ki...
 
bende yalnızlığı çok seven biriyim... Bir_kadin söylediklerine katılıyorum ve bahsettiği çoğu şeyi bende yaşadım. ailemle yaşarken yalnız kalmak isteyişimi evlenip herşeyi ardımda bırakmak isteyişimi evlenipte gerisini işte... ama ben tanımadığım biriyle sohbet edemem veya kendimi anlatamam çünkü beni tanımıyor! peki beni kim tanıyor? yakın arkadaşlarım mı? ailem mi? eşim mi? hiçbiri!!! ben en güzel kendimle konuşuyorum, kendimle tartışıyorum, kendimle dertleşiyorum!!! saçma belki karşimdaki beni anlamaz diye düşünüyorum yada düşüncelerimi saçma bulur gereksiz bulur kaygılarımı belki dalga geçer benle diye düşünüyorum. önemli mi peki bu ? aslında değil!!! ama ben hala nedense kendimle konuşuyorum. mutluyumda bu durumda kendime göre bir dünyam var geçmişimi, düşüncelerimi ve duygularımı benden iyi hiç kimse bilemez ve anlayamaz. nadirense kendime mektup yazar, yazmam bittikten sonra okur sonrada yırtıp atarım! buda güzel gelir insana ne bilim işte böyle (zaten konuşmayıda başaramıyorum gördüğünüz gibi )
 

anliyorum ben yazardim kendime ama uzun uzun degil kisa notlar
ve dedigin ilgimi cekti cunku o his hep bendede var evliyken bile
hersey yolunadyken bile uzaklari ozluyorum asik oldugumada yemin edebilirim
ama uzaklar yada yalnizlik yada tanimadigim yerlerde bulunmak hep cazip geliyor bana
benimde konusmalarim yazilarim daginik olur hep :)
bazen kendimi su cok guzel hareketler bunlardaki cikan biyikli biri var sacmaliyor programi sunarken ona benzetiyorum :)
 


anliyorum ben yazardim kendime ama uzun uzun degil kisa notlar
ve dedigin ilgimi cekti cunku o his hep bendede var evliyken bile
hersey yolunadyken bile uzaklari ozluyorum asik oldugumada yemin edebilirim
ama uzaklar yada yalnizlik yada tanimadigim yerlerde bulunmak hep cazip geliyor bana
benimde konusmalarim yazilarim daginik olur hep :)
bazen kendimi su cok guzel hareketler bunlardaki cikan biyikli biri var sacmaliyor programi sunarken ona benzetiyorum :)
 

çok güzel ya. zaten insan önce kendini tanımalı kendiyle eğlenebilmeli hiçbir zaman mutluluğunun kaynağı başka birşeyler olmamalı, nedensiz olmalı mutluluk. bu da kendinle başbaşa durmaktan zevk almaktan geçiyor. insanlar devamlı yeni birşeyler yapma peşinde boş duramıyorlar falan algılayamıyorum içerisi (kendi için) bu kadar mı sıkıcı devamlı dışarıya yöneliyorsun. saçmalıklardan, saçmasapan insanlardan medet umuyorsun. beni bıraksan 3 gün bıraktığın yerde dururum ya :)
 
ehuehue yalnız değilmişim. hep bende bir tuaflık olduğunu düşünürdüm. nezamandır böyleyim bilmiyorum ama artık alıştım galiba bu duruma. önceleri acaba yapsaydım mutlu olurmuydum diye bir soru kalırdı aklımda şimdi ise yapsamda yapmasaydım ne olur diye düşüneceğimi düşündüğüm için artık düşünmüyorum çok şükür benimde bir problemim yok bende eşime aşık huzurlu ve mutluyum ama dediğiniz gibi hep uzaklara dalar gözlerim aklıma havalara cıkar boşboş dururum kendi kendime... eşim "ne düşünüyorsun" diye sormasa o halda olduğumu bile anlayamicam ilginç işte...
 
Eh... burasi da zaten tanimadigimiz insanlarla dolu degil mi?
Kimseyle payla$amadiginiz $eyleri payla$abilirsiniz, dertle$ebilirsiniz, vs...
 

bebeğim benim ya ne oldu bitanem daha yen gördüm konunu, bakim dedim kızlar nerelerde hangi topicte takılıyolar, bi derdin mi var canım sorun ne? İnşallah sorun neyse çözmüştürsün
 
Bende şu bir kaç aydır uzaklaşmak istiyorum ailemle kalıyorum ama uzaklara gitmek bambaşka yerde başka bir hayat kurmak düşüncesi var ama tam anlamıyla cesaretim yok. Bunu yapanlar var mı aranızda? Yani ailenizin yanındasınız çalışıyorsunuz görünürde bir problem yok ama özgüveniniz yavaş yavaş gidiyor ve sıradanlaşıyorsunuz günler rutine binmiş ve yıllar geçip gidiyor. Bir değişiklik zorluklarla beraber gelen yeni bir yaşam hayat. Bunu yapanlarınız var mı ve keşke ailemin yanında kalsaydım dediniz mi?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…