Tecrubeli annelerden yardim

çocukların karakteri ve donemi ile alakalı sanırım.
ben ilk oğlumda bu bahsettiğiniz sureci hiç yaşamadım.
ama ikincisi resmen bana yapışık yaşıyordu.
ilk oğlum gece bizimle uyumazdı. yalvararak falan sarılırdık çocuğa.
5 aylık ayırdım odasını.
2 numara bana değmeden uyuyamazdı.
1.5 yaşında odadan sökerek ayırmak zorunda kaldım desem yalan degil.

şimdi bir de 3 var.
4 yaş, 2 yas, 4 ay bizde durum.
ben tek başıma bakmıyorum. yanımda yardımcı ablamız var.
olmasa nasıl olurdu bir fikrim yok.
çünkü küçüğü emzirirken, büyüklerin birbirine girmesi an meselesi. yada tuvaleti geliyor, susuyor. emzireni çekip almak anneye vicdan azabı. sonra tekrar emmek istemiyor vs..

yemek yapma, günde 3 ana 3 ara öğün iki yavru besleme, her gün banyo, güzel havada park, gün içinde çocuklarla oyun, evin işleri, çamaşırı ütüsü derken hiç hiç hiç boşluksuz gün geçiriyoruz 2 kadın.
kendimi eğitici aktivite diye hırpalamıyorum, ama çocukların ihtiyaçlarına da duyarsız kalmıyorum.
bizde tv günde 1 saati geçmiyor.
geri kalan vaktin bir kısmında kendileri oynuyor artık.
3 yaştan beri 1 numara oyun kurabiliyor tek başına.
2 numara da ona uyumlu şimdilik. birlikte oynadıkları oluyor uzun süreli. ama genelde oyunun sonu birbirlerinin kafasında oyuncak parçalamaya çalışırken bitiyor.
öğrenirler inşallah bakalım :)
 
Inş deniyorum oyun kurup yavaşça ayrılıyorum birde bakıyorum yanımdalar beni çağırıyorlar oynamak için,birde oğlum kızımı dövüyor oynasalar bile devamlı birbirlerinden eşya alıp kaçıyorlar paylaşmıyorlar..çok yoruluyorum bazen ağlamalar kavga sesleri...
Bizimkiler 3 yasinda onlar da öyleler e cocuklar 7 /24 anneyi görüyorlar normaldir baska birileri geldiginde pek aramiyorlar ama 4 5 yasinda kres vs olunca geçer die bekliyorum bende bulasigi bile zor yikiyorum wc ye zor gidiyorum oyun kavgasi oyuncak kavgasi keza onlarda da ayni durum var hani anneanneli babananneli genis bi aile olsa bu kadar olmayabilir ama yalniz olunca boyle gececek ama bende bekliyorum o günleri :)
 
A
çocukların karakteri ve donemi ile alakalı sanırım.
ben ilk oğlumda bu bahsettiğiniz sureci hiç yaşamadım.
ama ikincisi resmen bana yapışık yaşıyordu.
ilk oğlum gece bizimle uyumazdı. yalvararak falan sarılırdık çocuğa.
5 aylık ayırdım odasını.
2 numara bana değmeden uyuyamazdı.
1.5 yaşında odadan sökerek ayırmak zorunda kaldım desem yalan degil.

şimdi bir de 3 var.
4 yaş, 2 yas, 4 ay bizde durum.
ben tek başıma bakmıyorum. yanımda yardımcı ablamız var.
olmasa nasıl olurdu bir fikrim yok.
çünkü küçüğü emzirirken, büyüklerin birbirine girmesi an meselesi. yada tuvaleti geliyor, susuyor. emzireni çekip almak anneye vicdan azabı. sonra tekrar emmek istemiyor vs..

yemek yapma, günde 3 ana 3 ara öğün iki yavru besleme, her gün banyo, güzel havada park, gün içinde çocuklarla oyun, evin işleri, çamaşırı ütüsü derken hiç hiç hiç boşluksuz gün geçiriyoruz 2 kadın.
kendimi eğitici aktivite diye hırpalamıyorum, ama çocukların ihtiyaçlarına da duyarsız kalmıyorum.
bizde tv günde 1 saati geçmiyor.
geri kalan vaktin bir kısmında kendileri oynuyor artık.
3 yaştan beri 1 numara oyun kurabiliyor tek başına.
2 numara da ona uyumlu şimdilik. birlikte oynadıkları oluyor uzun süreli. ama genelde oyunun sonu birbirlerinin kafasında oyuncak parçalamaya çalışırken bitiyor.
öğrenirler inşallah bakalım :)
Ayy gelecekte ki halim bu mu.bakalim biz nasıl olucaz???:KK61:
 
Back
X