- 3 Kasım 2012
- 1.582
- 265
- 163
Bu konuyu açsam mı açmasam mı diye çok düşündüm, böyle şeyleri hep içinde yaşayan biriyimdir bir iki kişi dışında kimseye söylemem ama bugün kalbim o kadar acıyor ki belki dinlemek istersiniz diye düşündüm. Nasıl toplayacağımı bilmiyorum ama bir şekilde anlatayım kısaca..
Geçtiğimiz Ekim ayından beri okulumdaki bir çocuğu seviyorum
, onla ilgili her şeyi öğrendim gittiği yerleri arkadaşlarını sevdiği şeyleri.. 
Yaklaşık 10 aydır onu seviyorum ve o bunu bilmiyor bile
. Sınıflarımız çapraz karşılıklı duruyordu onu bir kerecik görebilmek için bütün boş vakitlerimi koridorda geçirdim. Tüm dersimiz boş olsa bile o koridorda saatlerce dikildiğimi bilirim ben 
. Okulun bahçesine ilk girdiğimde onların sınıfının camına bakardım çünkü o genellikle camdan dışarıyı seyrederdi. O bahçeye çıktığında bende arkadaşlarımla bahçeye çıkar o kantine indiğinde bizde peşinden inerdik ah yeşil gözlü esmeeer varlığımdan bihaberdi :26:. Onunla sürekli tesadüfende olsa karşılaşıyorduk ve hep bakışıyorduk yüzyüze konuşmaya cesaretim olmadığı için faceden ekliyeyim dedim. Normalde kendisi hiç kimseyi kabul etmez ama beni kabul etmişti ve akşamına selam yazdım mesajımı gördü ve cevap vermedi ertesi gün ise sanki o çocuk gitmiş bir başkası gelmiş gibiydi beni görünce kapıda dikilen çocuk yoktu ya da bana bakan. O kadar kötü hissetim ki kendimi sanki kötü bir şey yaptım alt tarafı selam yazdım ve hemen ardından çocuk köşe bucak kaçmaya başladı. Arkadaş grubumuda tanıyor hatta bir keresinde ben hepsinden önce sınıfa çıkmıştım o grupta ben yokken fıldır fıldır birilerini arıyormuş gözlerini ki tek eksik bendim kzılarda diyordu hep bu çocuk bence senden hoşlanıyordur diye çünkü normalde hiç sınıfından çıkmaz ama bizim sınıfa geldi bir kaç kere ve sınıfa ilk girdiğinde direk bana bakıyordu. Arka sırada tanıdığı iki üç kişinin yanında oturur çaktırmadan bakardı. Böyle birinin selam yazmamdan sonra bir daha bakmaması falan ne biliyim o kadar kötü oldum ki. Ve bunu okulların akpanmasına iki hafta kala yazmıştım. Kızlara artık onla ilgilenmeyeceğimi söyledim ki zaten artık okula pek gelmiyordu yoklama alınmıyor diye onu göremiyordum zaten ve dediğim gibide oldu onu düşünmemeye başladım. Ve okul kapandığından beri onu görmedim. Ta ki iki gün öncesine kadarr... Arkadaşlarımla cafeye gidecektik yürürken onu bir kızla gördüm yeşil gözlümün gözlerinin içi gülüyordu o kızın yanında.. 
Bu kadar zaman görmedim ve unuttum sanıyordum meğersem duygularımı içimde bastırmışımda bastırmışım onları o şekilde mutlu mesut görünce o kadar kötü hissettim ki Şuan kalbim beynim o kadar dolu ama o an onu o şekilde gördüğümde hissetiklerimi nasıl açıklayacağımı bilemiyorum İlk defa bu kadar çaresiz ve umutsuzum ne yapacağımı bilmiyorum en düşünceğimi bilmiyorum ne hissetmem gerektiğini hele hiç bilmiyorum karmakarışığım tek bildiğim hala onu seviyorum ama elimden bir şey gelmiyor o kadar üzgünüm ki..
Geçtiğimiz Ekim ayından beri okulumdaki bir çocuğu seviyorum
, onla ilgili her şeyi öğrendim gittiği yerleri arkadaşlarını sevdiği şeyleri.. Yaklaşık 10 aydır onu seviyorum ve o bunu bilmiyor bile
. Sınıflarımız çapraz karşılıklı duruyordu onu bir kerecik görebilmek için bütün boş vakitlerimi koridorda geçirdim. Tüm dersimiz boş olsa bile o koridorda saatlerce dikildiğimi bilirim ben . Okulun bahçesine ilk girdiğimde onların sınıfının camına bakardım çünkü o genellikle camdan dışarıyı seyrederdi. O bahçeye çıktığında bende arkadaşlarımla bahçeye çıkar o kantine indiğinde bizde peşinden inerdik ah yeşil gözlü esmeeer varlığımdan bihaberdi :26:. Onunla sürekli tesadüfende olsa karşılaşıyorduk ve hep bakışıyorduk yüzyüze konuşmaya cesaretim olmadığı için faceden ekliyeyim dedim. Normalde kendisi hiç kimseyi kabul etmez ama beni kabul etmişti ve akşamına selam yazdım mesajımı gördü ve cevap vermedi ertesi gün ise sanki o çocuk gitmiş bir başkası gelmiş gibiydi beni görünce kapıda dikilen çocuk yoktu ya da bana bakan. O kadar kötü hissetim ki kendimi sanki kötü bir şey yaptım alt tarafı selam yazdım ve hemen ardından çocuk köşe bucak kaçmaya başladı. Arkadaş grubumuda tanıyor hatta bir keresinde ben hepsinden önce sınıfa çıkmıştım o grupta ben yokken fıldır fıldır birilerini arıyormuş gözlerini ki tek eksik bendim kzılarda diyordu hep bu çocuk bence senden hoşlanıyordur diye çünkü normalde hiç sınıfından çıkmaz ama bizim sınıfa geldi bir kaç kere ve sınıfa ilk girdiğinde direk bana bakıyordu. Arka sırada tanıdığı iki üç kişinin yanında oturur çaktırmadan bakardı. Böyle birinin selam yazmamdan sonra bir daha bakmaması falan ne biliyim o kadar kötü oldum ki. Ve bunu okulların akpanmasına iki hafta kala yazmıştım. Kızlara artık onla ilgilenmeyeceğimi söyledim ki zaten artık okula pek gelmiyordu yoklama alınmıyor diye onu göremiyordum zaten ve dediğim gibide oldu onu düşünmemeye başladım. Ve okul kapandığından beri onu görmedim. Ta ki iki gün öncesine kadarr... Arkadaşlarımla cafeye gidecektik yürürken onu bir kızla gördüm yeşil gözlümün gözlerinin içi gülüyordu o kızın yanında.. Bu kadar zaman görmedim ve unuttum sanıyordum meğersem duygularımı içimde bastırmışımda bastırmışım onları o şekilde mutlu mesut görünce o kadar kötü hissettim ki Şuan kalbim beynim o kadar dolu ama o an onu o şekilde gördüğümde hissetiklerimi nasıl açıklayacağımı bilemiyorum İlk defa bu kadar çaresiz ve umutsuzum ne yapacağımı bilmiyorum en düşünceğimi bilmiyorum ne hissetmem gerektiğini hele hiç bilmiyorum karmakarışığım tek bildiğim hala onu seviyorum ama elimden bir şey gelmiyor o kadar üzgünüm ki..
