Sevgilimle bugüne kadar sorunlar yaşadık,hepsini atlattık.Ama her seferinde ben uğraştım.Sorunların çözülmesi için gurur falan dinlemeden sevgimize güvenip elimden gelen her şeyi yaptım.Ben böyle uğraşırken o yerinde durup "olmaz,bu sorun çözülmez" demekten başka bir şey yapmadı.Hatta ayrılmak istedi.Ama ben döndürdüm çünkü seviyordum ve seviliyordum.(Böyle giden erkek sevmiyor,saçmalama diye düşünebilirsiniz.Ama insan sevgilisinin sevip sevmediğini ancak hissederek biliyor.Zaten aramızda sevgi olmasaydı bu ilişki 2 yıl sürmezdi.)Hep sıktım kendimi.Canımı sıkan davranışlarını yüzüne söylemekten korkar oldum.Çünkü ne desem yanlış anlaşılıyordum."yanlış anlıyorsun" deyince "ben anlayışsızım yani" diyordu.En son geçen gün "bana neden soğuk davranıyorsun" dedim.Hemen kavga başlattı.Yok bahane arıyormuşum da,başkasına gitmek için ondan ayrılıyormuşum da...Sonra "yok öyle şey" dedim.caz yapmaya başladı.kısa kısa cevaplar,her cevapta sadece "tamam" yazmalar,geçiştirmeler...Bende ayrılmak istediğimi söyledim.İstemeyerekte olsa söyledim.Çünkü bir ilişki böyle gitmez.Tek taraflı sürdürülmez.Kendini yerime koyup anlayış göstermedikçe ben daha ne kadar dayanabilirim ki.Ne kadar sevsemde yürümez.Sizce doğru mu yaptım?Bundan sonra neler olur?Birgün "ben hatalıydım" deyip gelir mi?Çünkü ben seviyorum ama ilişkiyi yürütmekten yoruldum..