Terzi söküğünü dikemezmiş hesabı...

Öncelikle ilginizden ötürü teşekkür ederim.Hem mesleğim hemde ilgimden dolayı daha öncede söylediğim gibi çok okuyorum ve araştırıyorum.Oğlumla ilgili konularda çok ince düşünüyorum ve her anne gibi çok hassasım.Dr ve hocaya gitme konusuna açıklama yapma gereği duydum.Dra giderken oğlumu götürmedim çünkü sorun fiziksel değildi.Nasıl davranmalıyız sorusuna cevap bulmaktı gitme amacımız,ayrıca yine aynı gerekçeyle bize yol göstermesi için pedegogla görüştük.hocaya gittiğimizdede ben oğlumla dışarda beklerken eşim durumumuzu anlattı ve biz oğlumla odaya öyle girdik.Doğduğu günden itibaren onun bir birey olduğunun farkındaydık ve gereksiz dayatmalarda hiç bulunmadık.Hep olumlu yönde motive etmeye özen gösterdik.eleştiri ve yakınmalarımızı onun yanında dile getirmedik...Yani bu duruma gelmemesi için elimizden geldiğince hassas davrandık.[/QUOTE

Merhaba Öncelikle, yavrunuzu çok ama çok sevdiğiniz gerçeğinden kesinlikle eminim. İnanın bunu bütün samimiyetimle söylüyorum.

Kaldı ki; böyle bir şeyi zaten bir başkasına kanıtlamak gibi bir zorunluluğunuz da hiç yok.

Şimdi alıntı bildirisini görünce, yorumunuzla birlikte kendi yorumumu da bir kez daha okudum.

Muhtemelen çok geç bir saat olduğu için ve forum akışta gözüme ilişince ben de bir şeyler yazmadan kapatmayayım düşüncesiyle biraz acele yazdığım için olmalı, sanırım kendimi tam ifade edememişim veya biraz eksik ifade etmişim gibi geldi bana da -kendi yorumum-.

Tabi ki çocuklarımız konusunda üstesinden gelemediğimiz veya ihtiyaç duyduğumuz hususlarda mutlaka bir danışmana, bir pedagoga başvurmak en doğrusu. İnanın ben de oğlum sizin yavrunuzun yaşlarındayken (pek çok annenin yaşadığı) sizin gibi aynı süreçlerden geçtim ve soluğu pedagogda almıştım.

Onları çok çok sevdiğimiz halde, bu miniklerin bizi bazen böylesi yorması, çaresiz bırakması biz anneler için oldukça üzücü ve sıkıntılı oluyor.

Zaten her şeyi de -onlar için en iyisi ve en doğrusu olsun, onlar mutlu olsunlar- diye yapıyoruz, tüm çabalarımız bunan dolayı.

Sizin için de inanın daha farklı bir şey geçirmedim aklımdan.

Sadece -onların ruhları çok hassas- biliyorsunuz ve fotokopi makinesi gibi, bir sünger gibi olanı biteni en küçük ayrıntısıyla alıyorlar. Ben sadece bu anlamda -hani sizin için durumu zorlaştıran özelliklerinden ötürü zorlandığınızın farkına varmışsa- bir ihtimal belki bu tavırlarında süreklilik açısından tetikleyici olmuşsa düşüncesiyle konuya değindim. Durum bundan ibaret.

Başlangıçta söylediğim gibi, yanlış veya amacım dışında ya da eksik anlaşılmama sebep olacak bir yorum yazmışsam, bu tamamen benim eksikliğimden kaynaklandı sanırım. Eğer öyle bir şey olmuşsa, gerçekten ve tüm samimiyetimle sizden çok çok özür diliyorum.

Sonuçta sağlık olsun. İnanın bu süreçler bir şekilde biraz zor da olsa atlatılıyor.

Üstelik büyüdükleri zaman, sevgileriyle, saygılarıyla annelerine bu günleri çok daha çabuk unutturuyorlar.

İnşallah siz de bu geçici süreci -hem yavrunuzun daha sakin ve mutlu olabileceği hem de sizin de daha az yıpranıp üzüleceğiniz şekilde- atlatırsınız bir an evvel, Allah'ın izniyle.

Yeter ki yavrunuz mutsuz olmasın ve sağlık olsun. Önünde sonunda bu sayılı günler ve kısa, geçici olan bu süreç nasıl olsa atlatılacaktır. :)

Saygılarımla
 
Rica ederim asla yorumunuzu yanlış anlamadım yazdığınız herşeyde çok haklıydınız ve sizin her cümlenizede katılıyorum.Pedagogda sizin cümlelerinizin hemen hemen aynılarını söyledi bize.Dikkatli davranmaya çalıştım ama yinede yanlışlarım var ki şu anda bu durumdayız.Sanırım biraz umursamaz rahat olabilseydim herşey daha farklı olabilirdi diye düşünüyorum...Bilmiyorum belkide yanılıyorum...
 
Rica ederim asla yorumunuzu yanlış anlamadım yazdığınız herşeyde çok haklıydınız ve sizin her cümlenizede katılıyorum.Pedagogda sizin cümlelerinizin hemen hemen aynılarını söyledi bize.Dikkatli davranmaya çalıştım ama yinede yanlışlarım var ki şu anda bu durumdayız.Sanırım biraz umursamaz rahat olabilseydim herşey daha farklı olabilirdi diye düşünüyorum...Bilmiyorum belkide yanılıyorum...

Belki biraz bencilce olacak ama önce -kendi adıma- en azından beni rahatlattığınız için çok teşekkür etmek istiyorum.

Tabi ki araştırmalarınızı, günlük yaşantınızda -çocukla karşılıklı etkileşimlerinizi- neden ve sonuçlarıyla gözlemlemekten, varsa eksiklikler -onları gidermeye çalışmaktan vazgeçmemek- lazım ama bu konuda k
endinize de haksızlık edip, çok fazla hırpalamayın ve suçlamayın lütfen.

Çünkü; bu duygu bile, zaten başlıbaşına bir sıkıntı yaşatıyor insana bir anne olarak.

Sadece biraz daha sabır ve zaman gerekiyordur belki.

Hoş daha sonraki yaşlarda da başkaca halleri oluyor.

Yani -annelik- artık her süreçte aynı şekilde devam ediyor sonuçta.

Hani gençlerin -ergenlik sendromu- diye adlandırdığımız zamanları mesela, uzmanlar bu süreçte -gençlerden ziyade- bu sendromun asıl aileleri vurduğu kanaatindeler. :)

Bebekliklerinde olduklarından daha farklılaşmaya başladıkları, artık her geçen gün yeni yeni değişimleri yaşadığımız, özellikle 3 yaş sonrası yaşlar, bizlerin onları birer birey olarak kabullenme safhasıyla, onların (belki de değiştirmemiz mümkün olmayan-olmayacak karakteristik özellikleri de dahil) bir çok özelliklerinin sergilendiği her yıl, yeni yeni ve küçüklü büyüklü sıkıntılarımız oluyor maalesef, ister istemez. :)

Önemli olan ve herşeyin başı sağlık, devamı da biraz daha sabır ve zaman gibi görünüyor, yoksa bu derece ihtimamlı ve hassasiyetle yaklaşan bir anne olarak sizden kaynaklı eksiklikten değildir.

Umutsuz olmayın, aynı gayretle devam ettiğinizde bir gün sizin bile şaşıracağınız şekilde her şey çok daha iyi olacaktır inşallah.

Kendinize iyi bakın, sevgiyle ve sağlıcakla kalın. Hayırlı geceler...
 
Tüm güzel dilekleriniz için teşekkür ederim.Allah sağlık versin,umarım bu günlerde geçecek.
 
Canım sorununa gerçekten çare bulursan benide haberdar et.Çünkü oğlum 3,5 yaşında ve senin oğlunla şu an aynı durumda.Yaklaşık 1 aydır benim oğlumda bu anlattıkların yönünde değişti.Vallahi bazen tahammül edemiyorum
 
ahanda ayni ben :52::52:yeminle ayni sorunlar bendede var staj yapiyorum 30 cocukla bas ediyorum evde 2 tane cadolozla bas edemiyorum birde hor gorulurum diye kimsede anlatamiyorum allah razi olsun arkadasim bende ogretmen olacam insallah az kaldi ayni dert ve sorunlarla bas ediyorum 10 yasindaki kizim 5 yasina kadar uysal sakin beni dinleyen bir cocukdu anacim ne zaman 6 yasina girdi bir karis dil hic mutlu olmaz hic bir sey begenmez artik kv gibi basimda ufaklik dogusdan ayni ablasinin kopyasi acayip inatci oglum yaramaz ama yavrum kizlara bakarakdan cok guzel karaktere sahip :nazar:bazen dusunuyorum ileride buyuduklerinde 2 cadoloz bir olup oglusuma neler yapar anam ben bas edemiyorumda oglum nasil bas etsin bunlarla :27:yine ikisi bir olup oglumu aglattilar :43:aksam dogduklari gunden beri ayni aile dr ma anlattim bir pedegoh ayarlar fln yok gerek yok her cocuk mukemmel olcak degil dedi zaten mukemmel olan cocuk olmaz o zaman git dedi :20:bende bu modellerde sadece bende var zannederdim kendime dert ettim yillarca tek olmadigimi gorunce sevindim :46:bir caresi varsa yazin bende faydalanayim
 
canim sunu yazayim dedim kizimi verdigim okul oncesi yerde okulun sahibi gel bizim okuldada staj yap dedi seneye ilkokula baglayacagim deyince iyi dedim burdanda referans olur allahim hayatimin en berbat 3 haftasiydi kizim kimseyle ilgilenmemi istemiyor renk kartlarini tanitiyorum cocuklara avazi cikdigi kadar ne dedigi belirsiz garip sesler cikariyor kendi cocugum olsada bagiramiyorum stajim yanacak bunca cabam bosa gidecek diye:ssz:neler yapti artik tahtaya itfaiyecilerin gorev tel ve hangi durumlarda gelirler diye tanitiyorum yazdiklarimi siliyor kafami ona cevirip onu dinlememi istiyor okulun sahibi muduru anladi baska sinifa aldi o zamanda ful kesintisiz agladi onlarda bas edemeyince benim sinifa verdiler hayatimin en berbat 3 haftasiydi birakdim yoksa kalp hastasi olacakdim:43:
 
atanamamış da olsam öğretmenim yani bütün eğitim derslerini aldım umuyorum yardımcı olabilirim :) çocuğunuzun ağlama davranışı fazlasıyla pekiştirilmiş ve istekleri tutarsız karşılanmış gibi geldi bana. ağlama davranışını görmezden gelin, sönme patlaması olacaktır, bilirsiniz: daha çok ağlayacaktır. ama zamanla mutlaka söner. zamanla kendiliğinden geri gelebilir. görmezden gelmeye devam edin. zor ve sabır gerektiren bir süreç. Allah cc yardımcınız olsun.

ve kararlı olun. bir şey hayırsa hep öyle kalsın. ağlıyor diye onun istediğini yaparsanız, istediğini yaptırmak için hep ağlar çocuk.

bunlar işe yaramazsa bir doktora gitmenizi tavsiye ederim. belki başka bir derdi vardır.
 
Merhaba daha onceki yorumumda da bahsettim bizde sizin gobiyiz hatta biraz daha fazla bu sabah babasina seni mafederim dedigini duyunca sok oldum ve hemen pedegog randevusu aldim bugun gidiyoruz bakalim neler olucak hergun duzrlmesi icin dua ediyorum hamileyim ve cok agir geciyor onun stresi ve kizimin hali psikolojimi dusunun artik:(
 
Back
X