- 26 Eylül 2010
- 17.555
- 32.863
- 798
Evet bir haftada tükenilir mi, tükenilirmiş:)
Benim derdim tam olarak bu mu bilmiyorum, bu zamana kadar doktora gitmeyi gerektirecek kadar ciddi bir durum görmemiştim ama bu sene saçlarımı koparmaya başlayınca işler ciddileşti.
Çalışma saatlerim kısa ancak evde geçirdiğim zamanımın %90'ı işim için araştırmalarla ve hazırlıkla geçiyor. Böyle bir zorunluluğum yok ama ev işi ve yemektense bunu tercih ediyorum. Sürekli yeni bir şeyler üretmek için can atıyorum, enerjiyle doluyorum. Tam adımımı atıyorum ki olumsuz bir şeyle karşılaşıyorum. Kendimi hakarete uğramış, hayalleri yıkılmış ve işe yaramaz hissediyorum. Bu sefer vazgeçiyorum ekstra bir şeyler yapmaktan, klasik kim ne yaparsa onu yapayım diyorum ama o zaman da çok huzursuz hissediyorum. Sanki bir günde bütün evi temizleyecek gücüm ve zamanım varmış ama ben toz almakla yetinmişim gerisini zamana bırakmışım gibi bir huzursuzluk
Eşimden, iş arkadaşlarımdan ve çevremden takdir görmüyorum zaten bunu beklemiyorum ama sanki alemin delisiymişim, kendime iş çıkarıyormuşum gibi dalga konusu olmam, isteklerimin reddedilmesi inanılmaz şevkimi kırıyor.
En son annemle konuştum bu konuyu, kendisi sağolsun bana çok hoş bir telkinde bulundu. "Canın sıkılıyor herhalde, çocuk yap ona bak."
Ama sıkıntım bu değil gerçekten
Kendi başıma gayet eğlenebilen, sosyal de bir insanım mesele can sıkıntısı, yalnızlık falan değil. Çalışmak istiyorum, işim adına ekstra bir şeyler yapmak istiyorum ama şevkim kırılıyor. Yapmasam gönül razı değil, huzursuzum. Sanki bıktım gibi geliyor. Ne yapmam lazım bilmiyorum
Benim derdim tam olarak bu mu bilmiyorum, bu zamana kadar doktora gitmeyi gerektirecek kadar ciddi bir durum görmemiştim ama bu sene saçlarımı koparmaya başlayınca işler ciddileşti.
Çalışma saatlerim kısa ancak evde geçirdiğim zamanımın %90'ı işim için araştırmalarla ve hazırlıkla geçiyor. Böyle bir zorunluluğum yok ama ev işi ve yemektense bunu tercih ediyorum. Sürekli yeni bir şeyler üretmek için can atıyorum, enerjiyle doluyorum. Tam adımımı atıyorum ki olumsuz bir şeyle karşılaşıyorum. Kendimi hakarete uğramış, hayalleri yıkılmış ve işe yaramaz hissediyorum. Bu sefer vazgeçiyorum ekstra bir şeyler yapmaktan, klasik kim ne yaparsa onu yapayım diyorum ama o zaman da çok huzursuz hissediyorum. Sanki bir günde bütün evi temizleyecek gücüm ve zamanım varmış ama ben toz almakla yetinmişim gerisini zamana bırakmışım gibi bir huzursuzluk
Eşimden, iş arkadaşlarımdan ve çevremden takdir görmüyorum zaten bunu beklemiyorum ama sanki alemin delisiymişim, kendime iş çıkarıyormuşum gibi dalga konusu olmam, isteklerimin reddedilmesi inanılmaz şevkimi kırıyor.
En son annemle konuştum bu konuyu, kendisi sağolsun bana çok hoş bir telkinde bulundu. "Canın sıkılıyor herhalde, çocuk yap ona bak."
Ama sıkıntım bu değil gerçekten Kendi başıma gayet eğlenebilen, sosyal de bir insanım mesele can sıkıntısı, yalnızlık falan değil. Çalışmak istiyorum, işim adına ekstra bir şeyler yapmak istiyorum ama şevkim kırılıyor. Yapmasam gönül razı değil, huzursuzum. Sanki bıktım gibi geliyor. Ne yapmam lazım bilmiyorum
