Tüp bebek süreci ve çevre baskısı

hermionepotter .!.:

Şu edepsize çok şey söylerdim ama hadi neyse.
İnsanlar hep konuşuyor, “düşünmüyorum” diyin, böyle dengesizler sorarsa “doğurmak marifet değil iyi bir gelecek verebilmek için çalışıyoruz önce” diyin.

Ben tüp bebek tedavisiyle hamile kaldım, uzun bir süre olmadı çok üzülüyorduk. Bizim çocuğumuz yokken çocuklarını gözümüze sokanlar (whatsapptan zırt pırt kendi çocuklarını bize atmalar, iyi ki ana-babayım temalı konuşmalar, kesinlikle sizde çocuk yapın çok güzel bir duyguymuş gibi salakça şeyler, kucağımıza zorla bebeklerini verip amcası/teyzesi tut demeler) şimdi ikizlerimizin geleceğini öğrenince “mama parası şöyle çok, uyku düzeni böyle zor, Allah kolaylık versin siz 2-3 sene gezmeye gidemezsiniz” demeye başladılar.

Bana sorduklarında “nasip, kısmet” gibi yuvarlak cevaplar verip kapatıyordum konuyu, sizde öyle yapın. Kimseye açıklama yapmak zorunda değilsiniz

Genişletmek için tıkla...

gokkusaginadusenbukalemun .!.:

Merhaba değerli kk üyeleri (konu biraz uzun olabilir ama içimi döküp fikirlerinizi almak istedim. )

Benim kendimce yaşadığım ve artık gerçekten ağzımı bozmamak için kendimi zor tuttuğum bir konu var. “ Çevrendeki herkesin hadsizce, her gördüklerinde bebek haber yok mu?” Sorusu.

Artık sabrımın sonu gelmiş gibi hissediyorum. Ben normalde çok sakin, her zaman orta yol bulmaya çalışan, kimsenin kalbini kırmamak için çaba sarfeden biriyim. Ama bu soru artık sabrımı zorluyor.

Ben 30 yaşında, 2 yıldır evliyim. İlk yıl çocuk istemedim. Evliliğim oturup, kafamdaki soruları cevaplayıp, bu sorumluluğu alacağıma inandığımda çalışmalara başladık. 11 ay boyunca hiç gebelik oluşmadı. En sonunda hastaneye gittiğimde doktora burdan öğrendiğim hsg filmini sordum. O da “isterseniz özelde çektirin” dedi ve sonuç iki tüpüm de kapalı ve hidrosalpinksli. Yani tüp bebekten başka çare yokmuş.

Eşimle konuşup tüp bebeğe başlamaya karar verdik. Ama bu süreçte olduğumuzu, ailelerimiz ve yakın arkadaşlarımız dahil kimseye söylememe kararı aldık. Kimsenin tavsiyesini ya da tesellisini duymak istemiyoruz. Sanki kansermişiz gibi acımasını da.

Gel gör ki insanların soruları bitmiyor. Biz de çözüm olarak, bu pandemi sürecinde çocuk fikrini ertelediğimizi söylemeye başladık. Başka çözüm yolu bulamadık. Ama yine de çok nadir görüştüğümüz ya da yıllardır görüşmediğimiz arkadaşlar bile konuşacak konu kalmamış, muhabbet açacak mevzu yokmuş gibi dönüp dolaşıp bu konuyu soruyorlar.

İki gün önce 14 yıldır görüşmediğim bir arkadaşımın bana attığı mesajı bırakıyorum. Lütfen bu süreçte siz insanların ağzını nasıl kapattınız? Bu psikolojik şiddetin önüne nasıl geçtiniz? Fikirlerinize ihtiyacım var. Şimdiden çok teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

Mucize02 .!.:

Kader arkadaşım dert ortagim demek istiyorum size zira bende çoğu kez bu tarz muhabbetlere maruz kaldım. Bende 3 sene sonra tüp bebekle çocuk sahibi oldum. Fakat gel gelelim bu aşamaya kadar ne muhabbetler döndü. Kimsenin haberi yok bu süreçten aileler dahil. Ayıp bir şey değil ama üzülmelerini ya da acimalarini istemedim. Once memleketten çok uzak olduğumuz için zor olur vs diyerek erteledigimizi söyledim. Halbuki hoyle bir durum yok en başından beri istiyorduk zaten. Sonra memlekete yakın bir yere geldik o zaman da çalışıyorum kendimi hazır hissetmiyorum diye cevap vermeye basladim. Ve her seferinde gereksizce geriliyordum. Ben cevap vermekten biktim ama onlar sormaktan bıkmamıştı. En son soranlara doğurursam sen bakacak misin, bezlerini sen alacak mısın gibi şaka yollu cevaplar vermeye başlamıştım. Sordukları konu ne kadar ayıp onun farkında değil insanlar malesef. Basına gelmeyen anlamıyor bu açık ve net.

Genişletmek için tıkla...

gokkusaginadusenbukalemun .!.:

Merhaba değerli kk üyeleri (konu biraz uzun olabilir ama içimi döküp fikirlerinizi almak istedim. )

Benim kendimce yaşadığım ve artık gerçekten ağzımı bozmamak için kendimi zor tuttuğum bir konu var. “ Çevrendeki herkesin hadsizce, her gördüklerinde bebek haber yok mu?” Sorusu.

Artık sabrımın sonu gelmiş gibi hissediyorum. Ben normalde çok sakin, her zaman orta yol bulmaya çalışan, kimsenin kalbini kırmamak için çaba sarfeden biriyim. Ama bu soru artık sabrımı zorluyor.

Ben 30 yaşında, 2 yıldır evliyim. İlk yıl çocuk istemedim. Evliliğim oturup, kafamdaki soruları cevaplayıp, bu sorumluluğu alacağıma inandığımda çalışmalara başladık. 11 ay boyunca hiç gebelik oluşmadı. En sonunda hastaneye gittiğimde doktora burdan öğrendiğim hsg filmini sordum. O da “isterseniz özelde çektirin” dedi ve sonuç iki tüpüm de kapalı ve hidrosalpinksli. Yani tüp bebekten başka çare yokmuş.

Eşimle konuşup tüp bebeğe başlamaya karar verdik. Ama bu süreçte olduğumuzu, ailelerimiz ve yakın arkadaşlarımız dahil kimseye söylememe kararı aldık. Kimsenin tavsiyesini ya da tesellisini duymak istemiyoruz. Sanki kansermişiz gibi acımasını da.

Gel gör ki insanların soruları bitmiyor. Biz de çözüm olarak, bu pandemi sürecinde çocuk fikrini ertelediğimizi söylemeye başladık. Başka çözüm yolu bulamadık. Ama yine de çok nadir görüştüğümüz ya da yıllardır görüşmediğimiz arkadaşlar bile konuşacak konu kalmamış, muhabbet açacak mevzu yokmuş gibi dönüp dolaşıp bu konuyu soruyorlar.

İki gün önce 14 yıldır görüşmediğim bir arkadaşımın bana attığı mesajı bırakıyorum. Lütfen bu süreçte siz insanların ağzını nasıl kapattınız? Bu psikolojik şiddetin önüne nasıl geçtiniz? Fikirlerinize ihtiyacım var. Şimdiden çok teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

hermionepotter .!.:

Şu edepsize çok şey söylerdim ama hadi neyse.
İnsanlar hep konuşuyor, “düşünmüyorum” diyin, böyle dengesizler sorarsa “doğurmak marifet değil iyi bir gelecek verebilmek için çalışıyoruz önce” diyin.

Ben tüp bebek tedavisiyle hamile kaldım, uzun bir süre olmadı çok üzülüyorduk. Bizim çocuğumuz yokken çocuklarını gözümüze sokanlar (whatsapptan zırt pırt kendi çocuklarını bize atmalar, iyi ki ana-babayım temalı konuşmalar, kesinlikle sizde çocuk yapın çok güzel bir duyguymuş gibi salakça şeyler, kucağımıza zorla bebeklerini verip amcası/teyzesi tut demeler) şimdi ikizlerimizin geleceğini öğrenince “mama parası şöyle çok, uyku düzeni böyle zor, Allah kolaylık versin siz 2-3 sene gezmeye gidemezsiniz” demeye başladılar.

Bana sorduklarında “nasip, kısmet” gibi yuvarlak cevaplar verip kapatıyordum konuyu, sizde öyle yapın. Kimseye açıklama yapmak zorunda değilsiniz

Genişletmek için tıkla...

Guest34 .!.:

Gerçekten çok çirkin… siz de çok sabırlı ve kaliteli bir insanmışsınız. Ben de tüp bebekle hamile kaldım.Hamile kalmak için uğraştığım dönemde Beni de çok rahatsız ettiler. Bu süreçte instagramımı kapattım meslek grubum için önemli olduğu halde. Ben uzman doktorum beni arayıp zorla üçüncü çocuk haberini veren iki kişi oldu. Hatta bir tanesi 15 kere aradıktan sonra ben yılıp açınca söledi.yani duyurmak için sapık gibi beni defalarca aradı bunu yapan da doktor. Direk whats appa ben doğurdum çatlaklarıma ne sürüyüm diye mesajlar geldi sadece meraba dediğim insanlardan. Çok kişiyi engelledim hatta akrabalardan bile. Beni sorgulayan ima eden de çok oldu,düşünüyorum da ben çocuk düşünmediğim zamanlarda bile mecburi hizmetteki kız doktor grubu bana baya kısır muamelesi yapmış ki evliliğim daha 1. Yılını doldurmamıştı. Ben o dönem gerçekten çocuk düşünmediğim için o imalar bana koymamıştı. Gerçekten insanlar çok kötü. Bir kadının en büyük düşmanı yine bir kadın. Ben nasıl başa çıktım? İnstagramımı kapattım, beni darlayan üzen kişileri engelledim sildim whats app ya da instagramdan. Bu süreci biraz daha eşimle annemle ve sporla filmle gecirdim. Şimdi instagramım açık iyi ki de o zamanlar kapatmışım diyorum çünkü instagram varken baska düşmana gerek yok, herkesin resmen çocuklarıyla hava attığı bir yer olmuş instagram. tüp bebek tedavisi sırasında bir dönem gittiğim psikolog bana şöle dedi. Sana alakasız şekilde çocuk soranlara bu senin için değil kendi işine bak dememi önermişti öyle bir diyaloğum olmadı ama çok mantıklı geldi

Genişletmek için tıkla...