Merhaba arkadaşlar 2 yasında bir oğlum var doğumdan sonra ücretsiz izin aldım ve Şubat ayında iznim bitiyor. Birbirimize çok alışımız benden hiç ayrılmayız. Bakıcı bulup işemi başlasam .yoksa bir yıl daha ücretsiz izin kullanıp 3 yaşında kreşe mi versem kararsızım yardım ve fikirlerinizi bekliyorum??????
Fikrimi az önce kendi topiğimdede söledim bişi sorcam nerde yaşıyorsunuz
ben bakıcılara güvenmiyorum pek. tabi genelleme yapmamak lazım. annen ya da kayınvaliden sana yakınsa bi süre onlara bırakabilirsin kreşe başlayana kadar. bide bakıcı yabancı gelicek ona seni daha çok arar ister. ya da dediğin gibi 1 sene daha ücretsiz izin al
maddi durumunuz iyiyse çalışmaya ihtiyacınız yoksa kesinlikle siz büyütün...
Maddi anlamda sıkıntımız yok çok şükür . Manevi anlamda benim kaygılarım çalışma hayatı yoğun bir insan ken yıllarca çocuk hasretıyle yandım durdum .rabbime şükür evladım oldu. Şimdi onun için en mükemmelini istiyorum. Ücretsiz iznimi sonuna kadar kullandım şimdi meslek hayatı boyunca sadece bir kereye mahsus verilen son iznimi de alıp çocuğumu bakıcılara bırakmayayım mı yoksa artık hayat devam ediyor anne oldun tamam ama sende bir insansın deyip sosyalleşip çalışmaya mı dönsem of.. Bir tarafta evlat bir tarafta ben.. Ne yapılır bu durumda yogun soru işaretleriyle yasıyorum
Sizin durumunuza çok benzer benim durumumda... Uzun süre sonra tüp bebek yöntemiyle anne oldum ve ikizlerim oldu. Devlet memuru olduğumdan 1 yıl ücretsiz izin aldım tam iznimn bitmesine yakın torba yasayla izin iki yıla çıktı ben 6 ay daha aldım ve kızlarım tam 20 aylıkken işe başladım. Bu arada kızlarım bir yaşındayken kızlarıma bakan ablamız bizde işe başladı. Ondan çok memnunum Allah razı olsun çok iyi bakıyor.Onların aklının ermediği bir dönem olduğundan kızlar onu bakıcı olarak algılamadı ve alışma problemi hiç yaşamadık. Hatta geçenlerde ona Ayşe teyze sen ne iş yapıyorsun diye soruyorlardı. Ama problem bitmiyor ilk zaman çok zorlandık beni çok aradılar. Benimde maddi sıkıntım yok ancak mesleğimi bırakmamda çok zordu.. Daha sonra kızlar 2,5 yaşındayken 6 ay daha izin aldım yani kısacası kızlarımın ilk 3 yılında nerdeyse hep yanlarındaydım ancakkk gel gelelim işimden iyice soğudum depresyona girdim her dönüşüm çok daha sıkıntılı oldu ve şu anda daha stabil bir hayat için işimde değişiklik yapıyorum çünkü bu şekilde olmuyor. Örnek vermek gerekirse ben doktorum her nöbetimden sonra kızımın biri sürekli problem yaşıyor. Bir hafta nerdeyse sebepsiz ağlıyor. 3 gün mecburen katılmam gereken bir kongreye gittim tam bir hafta büyük tuvaletini dahi altına yaptı. Bu arada yakında 4 yaşları bitecek. Kısacası ne zaman kime bırakırsanız zor olacak. Bence maddi sıkıntınız yoksa bırakmayın siz büyütün zaten kreş yaşı yaklaşmış. Böylesi onun içinde sizin içinde daha az travmatik olur. Benim kızımın biri eğer uyanırsa sabah arkamdan tüm apartmanı ayağa kaldırırcasına çığlık kıyamet ağlıyor. O uyanamadan evden çıkamazsam günüm çok kötü geçiyor. Her halukarda zor Allah yardımcımız olsun...
İşte kilit noktada tam sizin dediğiniz gibi işten soğumak.. Toplamda 3 yıldır iş hayatımdan uzatayım ve sizinle aynı işi yapıyorum.nöbetli çalışacağım ve hastane ortamı beni şimdi çok geriyor. Mesleğimi bırakmam imkansız. Ama evde durmakta bana iyi gelmiyor saldım kendimi .hayatım sadece cocuğumdan ibaret oldu.inanın kuaföre bile gidemiyorum gitmek te istemiyorum .böyle devam edersem yaşam tarzım değişecek diye korkuyorum. Hergün rutin uyan çocuğun karnını doyur,oyun oyna oyun oyna oyun oyna yemek yedir oyun oyna şarkı söyle hikaye oku akşam yine oyun oyna ...hergün aynı şeyler .depresyonun eşiğindeyim aslında .daha öncede bahsettiğim gibi yaşadığım sehirin çok etkisi var..Toparlanabıleceğimden ve kolay adapte olacağımdan emin olsam hiç düşünmem aslında sonuçta önce evlatlarımız sonra kendi hayatımız...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?