Benim anneannem de 88 yasinda. Uc oglu bir kizi var. Kizi annem.
Erkek evlat duskunudur anneannem. Bizi pek torun yerine saymaz. Dayimlarin cocuklarina bayramda para verirdi bize seker.Dedem oldugunde mirasindan annemin almasini istemedi. Mal mudurlugunde ben payimi uc ogluma verecegim demis kizima vermeyin vs. Bunlari niye yazdim annemi ne maddi ne manevi yonden korur kollar. Gel gelelim basi ne zaman sıkıssa araba lazim olsa gece gunduz ayirt etmeksizin babami arar. Babam disinda bir dayim daha var onu da arar o yoksa babam. Yilllardir bu boyle surup gitti ama artik babam da hakli sebeplerden oglunu arasin demeye basladi. En son tupu bitmis tup aldi takti adam. Biz gozumuzu kapadik gormedik sevdik sarmaladik onca yil karsiliksiz. Ama keske daha adil olabilseydi olabilse hala gec degil.
Sizin durumunuza yorumum dayilariniz daha duyarli davranabilir. Annlerinden birinci derecede mesul onlar cunku.
