kızlar biri vardı.2 buçuk ay önce başladı.güzeldi her şey.ama sonra yakalayamadım ama yalanlar söyledi hissettim.görüşmemek için bahaneler bulmaya başladı.her tartışmada inanmıosan bitsin demeye başladı dolaylı yollardan.en son dün söyledi bunu.tmm dedim.bitirmeye bu kadar hazırsan her trtışmada ima etme biterse bitsin.tınlamadı pek.gece msj attı.ben ona inanmıuyorum diye boğulmuş beyefendi.dün sabah buluşcaktık.işten aramışlar.oraya gidiyormuş.inanmadım değil inandım.ama o görüşmeyi zaten pek istemiyordu ona kızdım.bi önceki gün uyanabilirsem görüşürüz demişti.tmm dedim.bu sabah görüşecektik.bu sabah aradım aradım.açmadı.uyuyakalmıştır dedim ama bu kadar degersizmişim ki ben o telefonun saatini kurmadı demek ki.msj attım umarım uyuyakalmışım demezsin.umarım... yazdım.aradım aradım.aradım.en az 10 kez aradım.uyandırmak için.ama açmadı.sabah 8 de.bu saat oldu hala bana bi dönüşte yapmadı.bitti kızlar.evet ona bitti demiycem.ama ne mesajlarına cvp ne aramalarına yok artık.o nasıl olsa arayacak.ama bitti kızlar.o bana açıp gelemiycem diyecek kadar değer vermiyorsa ben de ona bitti diyecek kadar değer vermiyorum.kudursun. biliyorum ona bişey demeden hiç cevap vermemek daha çokl koyar.o yüzden bitti demiyorum. içim acıyor.ama bu aşk acısı değil.2 buçuk aylık insanın nesine acı çekiyim. ama kendimi çok aptal hissediyorum.