Üzülüyorum üzüyorum

Arkadaşlar belkide yanlış yere yazdık açtım ama İçim kahroluyor hemen yazmak istedim Ben şu an ev hanımıyım aklıma sürekli çocukluğumda yaşadığım şeyler geliyor ve sürekli ağlıyorum şu an yaşamış gibi O kadar mutsuz oluyorum ki kendi yuvamı bile yan stiyorum Babamı iftara yakın anneme ya da işkenceler bize yaptığı davranışlar aç yatmak kapıyı atılmak ailesi sıra dayana çek İlmek
Annem dayanamaz halamları ararDı Büyükler diye gene kardeşlerin tuttu anneme e deli derdiler Şu an o kadar mutlu ki annem babam psikolojik tedavi gördük iste annemin piskolojisini kendi bitirdi babam tabi Deli gibi aşıklar birbirlerini hiç ayrılmazdım va deli gibi aşıklar birbirlerini hiç kırmazlar Ama ne oldu sağlıklı bir çocukluk yaşayamadım ben kendi çocuğuma sağlıklı çocuk yaşatabiliri miyim yaşadıklarım hep gözüm önünde

Geçmiş olsun. Bazi kelimeleri yanlış okumuş olabilirim kusura bakmayın. Kaygilariniz illaki normal insanlardan fazladır yalniz bakin allah cocuk nasip etmiş. İcinizdeki kaygi normal zamanlarda cocugunuza karsi olan davranislarda asiri tepkilere neden oluyorsa mutlaka yardim alin derim. Su an günümüz insaninin en büyük problemi daha önce yasadigimiz tramvalar.

Hiçbir sey anlamadım. Kusura bakmayın.

Konunun yeri bdv. Ama hiçbir şey anlaşılmıyor. Anlaşılır yazar mısın?