Arkadaşlar merhaba, 13 aylık bir bebeğim var. 15-20 gün önce çalışmaya başladım ama işim rahat sürekli gitmiyorum. Asıl çalışma hayatına ekim gibi başlayacağım ben işe gittiğimde eşim bakıyor şimdilik o yönden de kafam rahat. Sizinle paylaşmak istediğim konu şu aslında. Ara ara bebeğimi eşime bırakıp arkadaşlarımla buluşuyorum güzel vakit geçiriyorum. Ya da bazen kendi başıma geziyorum alışveriş yapıyorum bir süre bebeğimden uzakta kalıyorum. 1 sene boyunca hep ben baktım bebeğime. Uyumayan bir bebek hala daha öyle. Öyle olduğu için de her an beraber olmak yorucu oluyor bazen nefes almak istiyorum. Geçenlerde annemle konuşuyoruz ben seni hiç bırakmazdım sen hala eskisi gibi geziyorsun gezerken çocuk büyüdü diye gülüyor bana. Aslında takılıyor ama ben biraz vicdan yaptım böyle söyleyince. Felsefem mutlu anne mutlu bebek. Ben ne kadar mutluysam bebeğimle o kadar güzel ilgileniyorum. Durumun böyle olduğunu biliyorum ama sizlerde durum nasıl? Bebeğinizi bırakıp dışarı çıkıyor musunuz? Güzel anneler duygularınızı merak ediyorum.
Çok haklısın insan kendi mutlu olursa çevresini de mutlu ediyor. Senin de molaya ihtiyacın var ve neyse ki fırsatın oluyormuş. Bebeğin 1-2 aylık değil için rahat olsun!
Arkadaşlar merhaba, 13 aylık bir bebeğim var. 15-20 gün önce çalışmaya başladım ama işim rahat sürekli gitmiyorum. Asıl çalışma hayatına ekim gibi başlayacağım ben işe gittiğimde eşim bakıyor şimdilik o yönden de kafam rahat. Sizinle paylaşmak istediğim konu şu aslında. Ara ara bebeğimi eşime bırakıp arkadaşlarımla buluşuyorum güzel vakit geçiriyorum. Ya da bazen kendi başıma geziyorum alışveriş yapıyorum bir süre bebeğimden uzakta kalıyorum. 1 sene boyunca hep ben baktım bebeğime. Uyumayan bir bebek hala daha öyle. Öyle olduğu için de her an beraber olmak yorucu oluyor bazen nefes almak istiyorum. Geçenlerde annemle konuşuyoruz ben seni hiç bırakmazdım sen hala eskisi gibi geziyorsun gezerken çocuk büyüdü diye gülüyor bana. Aslında takılıyor ama ben biraz vicdan yaptım böyle söyleyince. Felsefem mutlu anne mutlu bebek. Ben ne kadar mutluysam bebeğimle o kadar güzel ilgileniyorum. Durumun böyle olduğunu biliyorum ama sizlerde durum nasıl? Bebeğinizi bırakıp dışarı çıkıyor musunuz? Güzel anneler duygularınızı merak ediyorum.
Mutlu anne mutlu bebek mutlu aile demek bence aynen böyle devam ne güzel hiç rahatınızı bozmayın eşinizde bakıyor oda çocuğuyla zaman geçiriyor :) sizin bir aileniz var çocuğunuz siz ve eşiniz ve sizde bir annesiniz bence her söylenene kulak asmayın
3 yaşındaki oğlumu yeni yeni büyükannelere bırakmaya başladım. Ama doğduğundan beri babasına bırakıp çıkarım.
Şimdi bir de 6 aylık var, onda biraz daha rahatlık oldu, büyükannelere onu da bırakıyorum.
Hiç de vicdan azabı çekmek aklıma gelmedi :)
Siz de çekmeyin.
Evde sıkışmış bunalmış halde çocuğa car car bağıran bir anneye dönüşmemek için nefes almak iyidir :)
Cekme canim en iyisini yapiyosun, hani bende yapiyorum belki ondan normal geliyodur.
Bende esime birakirim anneme birakirim islerimi hallederim, alisverisimi yaparim.
Severek bakan insanlar var gozun arkada kalmadan birak git derim.
Yabanciya biraksan tamam ama babasiyla kaliyor.Sorun edilecek bir sey yok.
Öyle bir imkanın varsa hiiç durma değerlendir
İnsan kendi mutlu olmazsa , başka şeylere de yetişmekte zorlanıyor...
Bende ikisini anneme bırakıp bırakıp kaçıyorum ama kadın yıldı artık , üçüncüye bakarmı bilmem :)
Büyüyünce zaten çocuklar istemiyor
Bırakma şansın olmuyor.
Bıraktığın da babası yani.
O sen bakarken üzülüyor mu hiç
Bebeğimi annesine bıraktım ne vicdansızım diye?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?