İyi akşamlar öncelikle daha önce de çok kez konusunu acmisimdir hamilelikten sonra aniden nefes kesilmesi iç daralması korku yaşadım herşeyden korkar hale geldim içim daraldı herşeyden soğudum yaşamak bile yük oldu bana gececek sandım ama hayır geçmedi hamileyim diye ilaç kullanmadim doktor her defasında ikna etti hamileligim çok zor geçti doğurdum bebeğimi koklamak herşey çok güzel ama bir şey eksik içimde o iç sıkıntısı ve düşünceler beni çok üzüyor herşeyden korkuyorum ölüm vs gibi konularda özellikle çok yoruldum artık keşke başka hastalığım olsaydi da bu kadar sert olmazdi ama kafayı yiyecek gibi oluyorum bebeğimle ilgileniyorum işlerimi yapıyorum herşey iyi ama içimdeki sıkıntı ve darlanti o düşünceler geçmiyor hicbirseyin önemi yok sanki ölümden çok korkuyorum ama bu halde yaşamak çok zor bebeğim için ayakta kaldım bir yıldır zehir gibi herşey arttik ilaç kullanmak istiyorum doktor önerisi ile şimdi diyeceksiniz bu halde nasıl hamilelik oldu vs vs ama bebeğim için dayandim aileme vs gidince sorunum sanki yok ama yanlız kalınca kendi evimde yine kötü oluyorum dün Bir video önüme çıktı toplumda dışlanan kadın vs otizimlidir falan bundan bile korktum ben otizimlimiyim diye oysaki benim sorunum kaygı bozukluğu ve depresyon nörolojiye randevu aldım beyin mr cektiricem çok üzülüyorum kendimi geçtim bebeğime üzülüyorum ya ölürsem o ne olacak vs düşünceler beni mahvediyor
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
ya ölürsem o ne olacak vs düşünceler beni mahvediyor
- Konu Sahibi salayaaa
- Başlangıç Tarihi
- 21 Nisan 2018
- 8.269
- 30.378
- 548
- 37
Çok üzgünüm anlayışlı bir eşim yok ağzımı açtığım an konuyu kapatıyor ortamdan hemen çıkıyor sen iyisin birseyin yok diyor gülüyorum işimi yapıyorum bebeğime bakıyorum diye iyim sanıyor ama içim daralıyor mahvoluyorum damarlarimdan korku akıyor ne yapicam ben hiç bilmiyorum
- 21 Nisan 2018
- 8.269
- 30.378
- 548
- 37
Psikolojik rahatsızlıkları insanlar çok dikkate almıyor, ne yazık. Bence zaman kaybetmeden bi psikoloğa ya da psikiyatriste gidin.
Psikolog terapi aldım işe yaramadı sorunum ne anlayabilsem eski halimi çok özlüyorum keşke eskisi gibi olsam en başa dönsem hiç Üzmez çok düşünüp bu hale getirmezdim
Siz iyi ve mutlu olacaksınız ki bebeğinize de pozitif enerji verebilirsiniz. Tabiki anne sütü çok önemli ama dünyanın sonu değil. Benim böyle sorunlarım yoktu ama bebeğim göğsümü asla tutmadı ağlaya ağlaya kendimi helak ettim sütüm çekilecek bebeğime anne sütü veremeyeceğim diye, sağıp veriyordum 2 ay boyunca göğsümden süt sağarken gözümden yaşlar aynı orantıda akıyordu… eşim sürekli böyle yapma sütün giderse gitsin dünyanın sonu değil mama var bir tek bizim bebeğimiz mamayla büyümeyecek ya neticede derdi. Sütün gitmese de başka skntlar yaşarsın derdi. Velhasıl kelam; 2 ayın sonunda sütümde gram azalma yoktu aksine dolup taşıyordu ama çoklu besin alerjisi çıktı perhiz yapmama rağmen sütüm bebeğime zarar verdi. ve ben sütüm gidecek korkusuna hergün ağlarken bu seferde o göğüs acısından sürekli dua ediyordum allahım nolur sütüm çekilsin diye… ne zaman durumu olduğu gibi kabullendim o zaman daha mutlu bir ben ve bebeğim olarak devam ettik
biz anneler çok güçlüyüz ama önce biz iyi olmalıyız…
biz anneler çok güçlüyüz ama önce biz iyi olmalıyız…Çok haklısınız hergun düşünüyorum ben kötü bir annemiyim benim böyle sorunum onada gecmismidir büyüyünce oda etkilenicek mi diye hergunum zehir gibi çok yoruldum kimseye derdimi anlatamıyorum bebeğime bakınca içim titriyor bir an oksurse sabaha kadar başında beklerim onun için canımı veririm ama çok yoruldum onun için bir sene ızdırap gibiydi katlandim hala katlanıyor um ama biz efer ben kendimi kaybettim yorumunuz için teşekkür ederim sanirim bebeğim de süt alerjisi var Perşembe test yapilicak öyle olursa biraktiricamSiz iyi ve mutlu olacaksınız ki bebeğinize de pozitif enerji verebilirsiniz. Tabiki anne sütü çok önemli ama dünyanın sonu değil. Benim böyle sorunlarım yoktu ama bebeğim göğsümü asla tutmadı ağlaya ağlaya kendimi helak ettim sütüm çekilecek bebeğime anne sütü veremeyeceğim diye, sağıp veriyordum 2 ay boyunca göğsümden süt sağarken gözümden yaşlar aynı orantıda akıyordu… eşim sürekli böyle yapma sütün giderse gitsin dünyanın sonu değil mama var bir tek bizim bebeğimiz mamayla büyümeyecek ya neticede derdi. Sütün gitmese de başka skntlar yaşarsın derdi. Velhasıl kelam; 2 ayın sonunda sütümde gram azalma yoktu aksine dolup taşıyordu ama çoklu besin alerjisi çıktı perhiz yapmama rağmen sütüm bebeğime zarar verdi. ve ben sütüm gidecek korkusuna hergün ağlarken bu seferde o göğüs acısından sürekli dua ediyordum allahım nolur sütüm çekilsin diye… ne zaman durumu olduğu gibi kabullendim o zaman daha mutlu bir ben ve bebeğim olarak devam ettik
- 1 Ağustos 2024
- 408
- 514
- 23
Benim ikizlerim de memeyi tutmadı. O kadar üzüldüm ki sanki eksik bir anneymişim gibi hissettim. Eşim de her şey yolunda çocuklarımız sağlıklı diye beni teselli etmeye çalışıyordu. Sizi çok iyi anlıyorum anne sütü veremeyince insan çok çaresiz hissediyor. Ama şu an çocuklarımın gözümün içine bakmaları beni benden alıyor. Bebeklerimizin eeennn çok ihtiyaç duydukları şey sevgi dolu şevkat dolu bir anne ya da ebeveyn diyeyim. Bazen tabi ki çok yorgun ya da canı sıkkın olabiliyorum. Ama sağlıklı bir psikolojide olunca bunlar da geçecek diyebiliyorum. Sorunlar gözümde büyümüyor.
İşte tam olarak zorunda burda bebeğimle oyunlar oynuyorum besliyorum dışarı çıkarıyorum gülüyorum eğleniyorum tüm zamanım onunla hiç bosvermedim hep gulumsedim yüzüne ayakta duruyorum onun için ama ben kendimden vazgcemis oluyorum birşey var ve artık ertlemek istemiyorum
- 1 Ağustos 2024
- 408
- 514
- 23
Ya bizim dönemimizde çocuk sahibi olmak da çocuk büyütmek de gerçekten çok zor. Kafamız rahat olsun istiyoruz ama psikolojimiz alt üst oluyor. Artık bozulmuş hormonlarımızdan mı, etrafımızdan beklediğimiz desteği görememekten mi, sosyal medyadaki mükemmel anne baskısı yüzünden mi bilemiyorum. Ruh halimizi çocuklara yansıtmıcaz diye canımız çıkıyor. Ama siz de insan evladısınız. Sonsuza kadar dayanamazsınız. Yoksa bir yerden patlak verir. Bende annelik depresyonu migren olarak geri döndü mesela. Mutlaka psikiyatriste gidip destek isteyin.
- 29 Nisan 2024
- 742
- 1.682
- 33
Bebeğini asla emzirememiş bir anne olarak gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ki bebeğiniz onu emzirip emzirmediğinizle değil onu ne kadar sevdiğinizle ilgilenir, bu dönemde gördüğü sevgiyi hatırlar. Bir an önce iyileşmeye bakın. Destek almayı asla ihmal etmeyin. Bebeğiniz büyüyüp onunla bir şeyler paylaştıkça bu zor günleri unutacaksınız. Her şey kolay olacak demiyorum, zorluklar şekil değiştirecek sadece. Ama o zorluklar o kadar güzel ki...
- 16 Eylül 2021
- 832
- 2.058
- 63
Sanki kendime zarar vericekmisim takıntı gibi ölümden korkuyorum ama bu his beni korkutuyo
- 3 Nisan 2023
- 2.452
- 4.845
- 63
- 26
Altında yatan sebep ne acaba benim arkadaşım da çocuğunu öldürmekten korkar kendini günlerce odaya kapatirdi
- 15 Aralık 2024
- 101
- 72
- 13
Anksiyete ve kaygı bozukluğu ciddi bir rahatsızlık. Nasıl ki bir yerimiz enfeksiyon kapınca doktora gidip ilaç başlıyorsak bunda da başlamalıyız. Utanacak sıkılacak bir şey yok. Bence antidepresan başlayın. Bebe de mental olarak sağlam bir anne ister, o yüzden gerekirse emmesin mama yesin bir şey olmaz
İyikesti mi bununda yaşadım ilk çocuğum dogdugunda
- 15 Temmuz 2016
- 8.855
- 15.043
- 248
Hamileliğimde ayaklarım yamuldu, damarlarım tıkandı, rahim karın zarı ve bağırsağıma yapıştığı ve sol tüpüm kistleşip bağırsak ve rahmime yapıştığı ve rahim uzunluğu kısa olduğu için yaşadıklarım korkunçtu…
Doğumum ve sonrası dehşet derece de zordu, ayaklarımı düzeltene kadar açıdan hüngür hüngür ağlıyordum, 4 ay kanamam durmadı…
Valla ben dogumdan sonra ölüyorum diye şehadet getiriyordum geceleri.
Hayat ölümden korkmak tedirginlikle geçmiyor, şu an bi çok sağlık sorunu yaşıyorum, gecen hafta yoğun kemik erimem oldugu yaşımla asla uyumlu olmadığı kötü olduğu söylendi.
Simdi ki hedefim agrilarimin azalması.
Cocuklarıma da herseyi ogretme derdindeyim, ne kadar yaşayacağız bilinmez.
Hayat geçmez depresyonla, kaygı bozukluğu ile kendini rahatlatma teknikleri öğren.
Benim şu an en büyük derdim cocuklarimin kendi öz bakımlarını yapacak ve babalarına ben olmazsam yardım edip hayatlarının standartlarını yükseltmek dikiş bile öğretiyorum.
Okul ile ilgili de oglum 1. Sinif kizim ana sinifi ama bilgileri 3.-4. Sinif seviyesinde bunu da kendi rahatları icin yapıyorum.
Düşünmeyeceksin ama tehdirini alacaksın yoksa hayat sana zulm olur.
Bebegin icin kendini topla.
Mesela cok basit bi teknik var ölüm korkusu geldiginde anlamsız seyler kelimeler söyle icinden devamlı çok etkili…
Doğumum ve sonrası dehşet derece de zordu, ayaklarımı düzeltene kadar açıdan hüngür hüngür ağlıyordum, 4 ay kanamam durmadı…
Valla ben dogumdan sonra ölüyorum diye şehadet getiriyordum geceleri.
Hayat ölümden korkmak tedirginlikle geçmiyor, şu an bi çok sağlık sorunu yaşıyorum, gecen hafta yoğun kemik erimem oldugu yaşımla asla uyumlu olmadığı kötü olduğu söylendi.
Simdi ki hedefim agrilarimin azalması.
Cocuklarıma da herseyi ogretme derdindeyim, ne kadar yaşayacağız bilinmez.
Hayat geçmez depresyonla, kaygı bozukluğu ile kendini rahatlatma teknikleri öğren.
Benim şu an en büyük derdim cocuklarimin kendi öz bakımlarını yapacak ve babalarına ben olmazsam yardım edip hayatlarının standartlarını yükseltmek dikiş bile öğretiyorum.
Okul ile ilgili de oglum 1. Sinif kizim ana sinifi ama bilgileri 3.-4. Sinif seviyesinde bunu da kendi rahatları icin yapıyorum.
Düşünmeyeceksin ama tehdirini alacaksın yoksa hayat sana zulm olur.
Bebegin icin kendini topla.
Mesela cok basit bi teknik var ölüm korkusu geldiginde anlamsız seyler kelimeler söyle icinden devamlı çok etkili…
