- 1 Temmuz 2016
- 712
- 420
- 18
- 33
- Konu Sahibi cimcimelif
-
- #1
şu sıralar bende de var bu korku.en çok ta ,babamı kaybetmekten korkuyorum.88 yaşında,hasta değil ama yaşlılıktan oluşan sorunları var.ve ben her akşam yatarken,tedirgin yatıyorum.yanına gittiğim de, sanki son kez görüyormuşum gibi uzun uzun yüzünü inceliyorum.birgün kaybedersem,yüzü hafızamdan hiç çıkmasın diye.
sanırım terapiye ihtiyacımız var.
Bu korku bende de var. Çözümünü bilmiyorum. Konuyu takipteyim.
Yani dediğim gibi bir yolunu ben bulamadım. Bir ara çok araştırmıştım kaybetme korkusuyla nasıl başa çıkılır diye ama hiç elle tutulan bir şey bulamadım.O acıya dayanamayacağımı hissediyorum
Yani dediğim gibi bir yolunu ben bulamadım. Bir ara çok araştırmıştım kaybetme korkusuyla nasıl başa çıkılır diye ama hiç elle tutulan bir şey bulamadım.
Babasını 6 yaşında kaybetmiş biri olarak bu korkum çok büyük.
Annemi, abimi, eşimi kaybetmekten çok korkarım. Bu yüzdende bu düşünceye düştüğüm anda kafamı dağıtırım.
Çünkü o düşünce dipsiz bir kuyu ve çektikçe çekiyor seni.
Üniversiteyi bırakıp eve dönmeye kalkmıştım anneme bişey olursa ben burdan yetişemem diye.
Allah ne kadar ömür biçtiyse o kadar kalıp gidiyoruz bu dünyada.
Sevdiklerimiz belki yaşama sebebimiz gibi görünüyor ama değil.
Sebebimiz; sınav. Herkes birer aracı.
Alışılıyor inan ki herkesin yokluğuna alışılıyor. Unutulmuyor. Ama alışılıyor. Sabrı geliyor
İnşAllah sınavımız sevdiklerimizden olmasın.
Dedenizde acil şifalar versin Rabb'im.
Düşünmemeye o dipsiz kuyuya çekilmemeye çalışın. Hemen kafanızı dağıtacak bişeyler yapıp ben tek çözümü böyle buldum.
evet buna da yas tutma deniliyor.yani o acıyı yaşamadan aşılmıyor.Belki de başa çıkılmıyordur. Acıyı yaşayıp gecmesini bekliyoruzdur.
evet buna da yas tutma deniliyor.yani o acıyı yaşamadan aşılmıyor.
bizimkisi başka birşey,olmamış birşey için ağlamak, üzülmek, normal değil.bazen diyorum ki,belki de ben göremem.ben ondan önce ölürüm.ya da annem var,75 yaşında,parkinson hastası.belki ondan önce,kaybedeceğim.bu düşüncelerle,biraz toparlanıyorum.sonra,birşey oluyor,hooop başa sarıyorum.yok yok normal değil bu düşünceler.
Bol bol dua etmeni tavsiye ederim.. Gercekten insanin ic huzuru icin cok onemli oldugunu ve seni rahatlatacagini düşünüyorum.
Sanirim tek yapabilecegin bu.
O acıya dayanamayacağımı hissediyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?