merhaba arkadaşlar,
Daha önce buraya çok konu açtım ve çok da eleştiriler aldım.Malesef o kadar yalnız ve o kadar çaresizim ki bugün de derdimi burada paylaşmak istedim.Yaklaşık 1 yıl olacak ki atandım .Atandığım yere psikolojik rahatsızlığımla geldim malesef bu rahatsızlık aylarımı aldı.Bu rahatsızlık dolayısıyla çalıştığım yerde durgun ve sessiz biri olarak tanındım tabi.İlk başlarda ortamım iyiydi.Daha sonra arkadaşlarım ya nişanlandı ya evlendii herkes kendi kabuğuna çekildi .Yani çok yalnız kaldım.Evlilik kararı almışken ailem istemediği için ayrılmak zorunda kaldım hala arayıp soruyor ama sonu yok biliyorum.İş yerinde çoğu konuda alay konusu oldum takıntı ve unutkanlığın yüzünden
(Sen yapamazsın sen beceremezsin
(gibi ağır ağır laflar duydum .Çevrem beni birileriyle tanıştırmak istiyor ama daha yeni bir ilişkiden çııp daha doğrusu çıkıp çıkamadığım belli olmadığı için cesaretim yok .Evlensem ne olur bilemiyorum çünkü ailem ne deer bilemem .Ahh yalnızlık kimsesizlik ne kadar acıttı beni .Sizce neler yapabilir .Bunalımdayım..
Daha önce buraya çok konu açtım ve çok da eleştiriler aldım.Malesef o kadar yalnız ve o kadar çaresizim ki bugün de derdimi burada paylaşmak istedim.Yaklaşık 1 yıl olacak ki atandım .Atandığım yere psikolojik rahatsızlığımla geldim malesef bu rahatsızlık aylarımı aldı.Bu rahatsızlık dolayısıyla çalıştığım yerde durgun ve sessiz biri olarak tanındım tabi.İlk başlarda ortamım iyiydi.Daha sonra arkadaşlarım ya nişanlandı ya evlendii herkes kendi kabuğuna çekildi .Yani çok yalnız kaldım.Evlilik kararı almışken ailem istemediği için ayrılmak zorunda kaldım hala arayıp soruyor ama sonu yok biliyorum.İş yerinde çoğu konuda alay konusu oldum takıntı ve unutkanlığın yüzünden

