yalnızlık

Yalnızlık, sabahları kalktığınızda "Bu ne lanet surat!"
diyen birinin olmamasıdır. Hasbelkader neşeli olduğunuzda,
güneş pırıl pırıl parladığında "Günaydın tavuklar, horozlar"
diye başlayamamaktır söze.

Yalnızlık, sinemaya çağıracak birilerini bulamamaktır.
Zorla sinemaya götürüldüğünüz ilgisiz kimselerle filmi
tartışamamaktır. Eski nostaljik Türk filmlerini seyrederken
hep birilerini aramaktır yanında. "Bak Sami Hazinses ne
kadar gençmiş." diyememektir. Peki ama "Şu kimdi? " diye
soramamaktır. Hoş bir müzik çaldığında sevdiğini dansa
kaldıramamaktır. "Şarkılarda düşünmek de onu size getirmez
zaten."

Yalnızlık, bilgisayar karşısında sohbet için takma isimli
yalnızlar aramak, bulup konuştuktan sonra da tatmin
olamamaktır. Sanal güller, sanal öpücüklerle avunmaktır.

Kendini yalnız hissetmek Attila İlhan, Metin Eloğlu,
sonra Ataol Behramoğlu'nu anlatamamaktır kimseye.
Onlardan dizeler okuduğunuzda yüzünüze gülünmesidir.

"İflah olmaz romantik" diye takılınmasıdır size.

Kendine bir bardak çay ya da kahve aldığınızda paylaşacak
kimse bulamamaktır. Koca bir demlik çay yapmak, sonra
kalanını lavaboya dökmektir. Eve aldığınız keklerin,
poğaçaların bayatlamasıdır. Türk kahvesi içtikten sonra
falına bakamamaktır kimsenin. "Üç vakte kadar isteğiniz
gerçekleşecek" diyememektir.

Kendini yalnız hissetmek, sesini duymak istediğiniz
kimselere telefon ettiğinizde alelacele kapatmalarıdır
telefonu. Hiç de birlikte olmak istemediğiniz insanların
oturmaya gelmesiyle birlikte başlatılan geyik sohbetidir.
Abuk sabuk konulardan bahsetmektir yalnızlık. "Hadi kalkıp
gidin" suratı takınmak, anlamalarını beklemektir umarsızca.

Yalnızlık birlikte olmak istemediğiniz insanlarla birlikte
olma sanatını geliştirir. Gerçekten sevdikleriniz yoktur.
Onların sevdikleri vardır. Siz onların arasında değilsinizdir.
Sizden öcü gibi kaçılır, herkesin sıcak, mutlu yuvası vardır.
Yalnızlığınızdan bahsetmeseniz bile o vardır, taş gibi
ortasındadır sohbetin, alelacele üstü örtülür, sanki bu olgu
hiç yokmuş gibi yapılır. Daha duyarlıları kalabalıklığından
utanır. Gözler kaçırılır, ümit sözcükleri sıralanır.

Kendini yalnız hissetmek aramasını beklediklerinizin
aramaması, duymasını istediklerinizin duymamasıdır
çığlıklarınızı. Kendini yalnız hissetmek eskileri
düşünmektir sık sık. Dalıp dalıp gitmek, yaşama dahil
olamamaktır. "Neyin var ?" sorularına hep kaçamak cevap
vermektir .

Kendini yalnız hissetmek " Yahu, bunlar beni yıkmaz."
demektir sık sık. Aldırmaz pozlara girmek, incinmez,
demirden , çelikten yapılmış gibi davranmaktır. Yalnız

"Bana acımayın "diye bağırır, derinden. Onun istediği en
son şeydir kendine acınması. Kendine ancak kendi acır.

Kimi kez sigara, kimi kez içki tiryakisi olmaktır.
Üzüntülerin içkinin içinde yüzebilme becerisine sahip
olduklarını bilebilmek, yine de içmektir yalnızlık.
Bazen de durmadan yemek yemektir . Alınan kiloların
sizle sohbet etmeyeceğini bilmenin bir yararı yoktur.
Alınan kiloları eleştirecek kimse de yoktur nasılsa.

Yalnızlık ölenleri hatırlamaktır. Ölenlerle birlikte
yaşamaktır çoğu kez. Her ölenle bir parça ölmektir bazen.
Çoğu kez ölmek isteyip de ölememektir." Ben burada ölüyorum
yahu!" diye bağırmaktır ara sıra. Gerçekten duyan birileri
var mıdır ?

Yalnızlık, yağmurda, karda birlikte dolaşacak sevgili
bulamamaktır. Şarkıda dendiği gibi kar taneleri "Kol kola
girip yalnızlığınızı yüzünüze vururlar,"

Yalnızlık insana garip şeyler yaptırır.

Yalnızlık yanında hiç kimsenin olmaması değildir aslında.
Yanında bir çok kişi olsa da paylaşamamaktır duygularını
kimseyle. Yalnızlık bazen gazetesiyle tuvalete sığınmaksa,
bazen de mutfağa kaçmaktır. "Uyuyakalmıştın, uyandırmak
istemedim, demektir. " Geçmişten başkasının geçmişiymiş
gibi bahsetmektir. " Yalnızlık paylaşılsa yalnızlık olmaz."
diyen şaire inat; beraber yalnızlığı yaşamaktır.

Yalnızlık bir kediye, bir köpeğe, bazen de sanal bir
koyuna sığınmaktır.

Bir başkadır Yalnız'ın durumları. Yine Özdemir Asaf'ın dediği gibi:

"Yalnız, Kendisini hiç yalnız bırakmaz
Hep yanı başındadır kendisinin.".......


a.s.

Mükemmel bir yazı.. siz mi yazdınız bunu?