Icim yaniyor, bagira bagira aglamak istiyorum. Bi kac gun oldu evden gideli. Ben kocamla ailesi yuzunden bosandim. Ailesiyle aramizda 2 ev vardi cokc yakindik. Yaptiklari zalimlik.. Ona ragmen 9 ay cektim. 21 yasindayim. Cocuk yok.
Evlenmeden oncede cok seyler cekmistim aile ici. Sonra Kocama kandim, saf temiz sandim. Beni hep korur dedim, artik bu hayatda yalniz degilim dedim. Icim yangin yeri.. Olan yine bana oldu. Gul gibi baktim ben ona. Yaranamadim ailesine, hep asagladilar. Kocam baba delisi zaten. Adam isini biliyordu, guzelce beynini yediler onun.. Istedikleri oldu. Kendilerini bastan beri sevdirmediler, surekli normal olmayan hareketler... Tas oldum ve artik CATLADIM..
Simdi ben yine yalniz kaldim. Ailemle cok seyler yasadim, annemin yanindan zamaninda gitmek zorunda kaldim uvey baba yuzunden.
O simdi uzakta. Yakinimda teyzemler var. Simdi anneanemde kaliyorum evim cikana kadar.
Bende akil denen bisey kalmadi artik. Elimde birtek okulum kaldi.. Onada kafam kalmadi. Eger oda kotu giderse ben yikilirim.
Zaten suan aptal gibiyim, bi ruya gibi hersey..
Biliyorumki ogrenci evim cikinca ve ben o kapiyi kapatinca ben yikilirim. Yapayalniz kalicam o kucucuk odada. Oturup herseyin hesabini yapicam herzamanki gibi. Piskolojim cok bozuk. Artik yasamak istemiyorum. Ne icin cektim ben bunca seyleri. 1 gram deger gormeden.. Neler cektim hep itilen kakilan ben oldum hayatim boyunca. Hic bi umudum kalmadi hayata dair. Psikiyatriden ilaclar alicam bugun, anti depresan ve sakinlestirici yazdi. Biliyorumki yasamak istemiyorum artik. Evime gecince iste asil o zaman anlicam ne kadar yoruldugumu, cöktugumu. Allahim ben ne yapicam. Halim kalmadi hicbirseye.
Etrafimda gulen insanlari gordukce sinirlerim bozuluyor. Ben evlenmeden oncede depresyondaydim ilac kullaniyordum sonra biraktim. Annemin yanindayken cok denedim ölmeyi.. Simdi aynen oyleyim. Hic bir halim kalmadi..
Icimi acitan kocama cok anlatirdim derdimi, neler yasadigimi. Sandimki o beni kollar, bundan sonra kimse bana bisey yapamaz kiramaz. Asil o beni yikti gecti cirkef ailesi icin. Huzurumuz hic yoktu. Bi keresinde 4 gunluk uzaga gitmistik kucuk tatil icin.
Cok iyiydik, olmasi gerektigi gibiydik. Evli ve huzurlu. Birbirimize vaktimiz vardi.
Babasiyla ayni isyerindeler, evdeykende 24 saat cagiriyor kocami yanina. Ben ot gibi durup bekliyorum.
Yalnis anlamayin. Kocam icin degil. Artik cektiklerime agliyorum.
Namazimida kiliyorum. Biliyorum neyin gunah oldugunu. Ama dayanamiyorum. Kafam gidip geliyor. Artik yasamak istemiyorum. Cekemiyorum artik. Neye dokunsam olmuyor. Cocukluktan beri cekiyorum, aile hayati nedir gormedim. Annem babam ben bebekken ayrildilar babamla gorusmuyoruz cocukluktan beri. Bu dunyada Yalnizligin nedemek oldugunuda cok aci bi sekilde ogrendim ben. Kocam desen zalimin teki, umrunda degilim artik.
Evlenmeden oncede cok seyler cekmistim aile ici. Sonra Kocama kandim, saf temiz sandim. Beni hep korur dedim, artik bu hayatda yalniz degilim dedim. Icim yangin yeri.. Olan yine bana oldu. Gul gibi baktim ben ona. Yaranamadim ailesine, hep asagladilar. Kocam baba delisi zaten. Adam isini biliyordu, guzelce beynini yediler onun.. Istedikleri oldu. Kendilerini bastan beri sevdirmediler, surekli normal olmayan hareketler... Tas oldum ve artik CATLADIM..
Simdi ben yine yalniz kaldim. Ailemle cok seyler yasadim, annemin yanindan zamaninda gitmek zorunda kaldim uvey baba yuzunden.
O simdi uzakta. Yakinimda teyzemler var. Simdi anneanemde kaliyorum evim cikana kadar.
Bende akil denen bisey kalmadi artik. Elimde birtek okulum kaldi.. Onada kafam kalmadi. Eger oda kotu giderse ben yikilirim.
Zaten suan aptal gibiyim, bi ruya gibi hersey..
Biliyorumki ogrenci evim cikinca ve ben o kapiyi kapatinca ben yikilirim. Yapayalniz kalicam o kucucuk odada. Oturup herseyin hesabini yapicam herzamanki gibi. Piskolojim cok bozuk. Artik yasamak istemiyorum. Ne icin cektim ben bunca seyleri. 1 gram deger gormeden.. Neler cektim hep itilen kakilan ben oldum hayatim boyunca. Hic bi umudum kalmadi hayata dair. Psikiyatriden ilaclar alicam bugun, anti depresan ve sakinlestirici yazdi. Biliyorumki yasamak istemiyorum artik. Evime gecince iste asil o zaman anlicam ne kadar yoruldugumu, cöktugumu. Allahim ben ne yapicam. Halim kalmadi hicbirseye.
Etrafimda gulen insanlari gordukce sinirlerim bozuluyor. Ben evlenmeden oncede depresyondaydim ilac kullaniyordum sonra biraktim. Annemin yanindayken cok denedim ölmeyi.. Simdi aynen oyleyim. Hic bir halim kalmadi..
Icimi acitan kocama cok anlatirdim derdimi, neler yasadigimi. Sandimki o beni kollar, bundan sonra kimse bana bisey yapamaz kiramaz. Asil o beni yikti gecti cirkef ailesi icin. Huzurumuz hic yoktu. Bi keresinde 4 gunluk uzaga gitmistik kucuk tatil icin.
Cok iyiydik, olmasi gerektigi gibiydik. Evli ve huzurlu. Birbirimize vaktimiz vardi.
Babasiyla ayni isyerindeler, evdeykende 24 saat cagiriyor kocami yanina. Ben ot gibi durup bekliyorum.
Yalnis anlamayin. Kocam icin degil. Artik cektiklerime agliyorum.
Namazimida kiliyorum. Biliyorum neyin gunah oldugunu. Ama dayanamiyorum. Kafam gidip geliyor. Artik yasamak istemiyorum. Cekemiyorum artik. Neye dokunsam olmuyor. Cocukluktan beri cekiyorum, aile hayati nedir gormedim. Annem babam ben bebekken ayrildilar babamla gorusmuyoruz cocukluktan beri. Bu dunyada Yalnizligin nedemek oldugunuda cok aci bi sekilde ogrendim ben. Kocam desen zalimin teki, umrunda degilim artik.
Son düzenleme:
