yanındayken bile özlemek ?

kimsemkim .!.:

Kızlar selamlar.. Elbette benim de bundan daha mühim dertlerim var ama ben bunu yazmak istedim.. Bizim 1.5 senelik bir ilişkimiz var. 1 yıllık da arkadaşlığımız. Sınavdan sonra o şehir dışını kazandı ve artık bayramlar tatilller ya da ara sıra geldiğinde görüşüyoruz. Her şey iyi hoş uzaklığı da artık dert etmemeye çalışıyoruz Sıkıntımız şu, şehrim küçük bi yer ve biz sevgilimle hiç rahat vakit geçiremiyoruz. Kastettiğim şey öpüşüp koklaşmak değil başımı bi omzuna yaslayıp da rahat rahat oturacak yer bile bulamıyoruz (ne ev ne araba var yazacak olanlara soyluyorum :) ) ,Bu yuzden de birbirimizi yan yanayken bile özlüyoruz. Zaten vaktimiz kısıtlı oluyo akşam da eve dönüyorum tabiki.
Yolda el ele çiftleri görünce kıskanmıyo değilim.. Konsere gidiyorum çiftler rahat rahat beraberler işte arkadaşım sevgilisiyle seyahat ediyo vs bu tür şeyler ucuk geliyo ama biz en basit seyleri bile yasayamıyoruz :) zaten sehirler farklı bir de bu sorun cok yıpratıyo beni...

Bir akşam vakti açık havada oturup iki çay içme durumumuz bile yok malesef.. Gündüzleri de kafede falan karşılıklı oturuyoruz arada bi dışarda sarılma öpme(yanaktan:)) vs oluyo o da korka korka biri görcek diye.. Ama dedğim gibi aşkımızı rahat rahat yaşayamamak çok üzüyo özellikle beni. Erkek arkadaşım inşallah evlenince mükafatını çokça alırız diyo rahatlıyorum ama sonra yine başlıyorum :)

Var mı bizim gibi olanlar kendimi nasıl bu duruma alıştırabilirim bilemiyorum dusunup cok yıpratıyorum kendimi..

Genişletmek için tıkla...

Koalina .!.:

Biz de 5 sene önce böyle başladık.
şu an mükafatımı çok güzel alıyorum

Genişletmek için tıkla...

kimsemkim .!.:

Kızlar selamlar.. Elbette benim de bundan daha mühim dertlerim var ama ben bunu yazmak istedim.. Bizim 1.5 senelik bir ilişkimiz var. 1 yıllık da arkadaşlığımız. Sınavdan sonra o şehir dışını kazandı ve artık bayramlar tatilller ya da ara sıra geldiğinde görüşüyoruz. Her şey iyi hoş uzaklığı da artık dert etmemeye çalışıyoruz Sıkıntımız şu, şehrim küçük bi yer ve biz sevgilimle hiç rahat vakit geçiremiyoruz. Kastettiğim şey öpüşüp koklaşmak değil başımı bi omzuna yaslayıp da rahat rahat oturacak yer bile bulamıyoruz (ne ev ne araba var yazacak olanlara soyluyorum :) ) ,Bu yuzden de birbirimizi yan yanayken bile özlüyoruz. Zaten vaktimiz kısıtlı oluyo akşam da eve dönüyorum tabiki.
Yolda el ele çiftleri görünce kıskanmıyo değilim.. Konsere gidiyorum çiftler rahat rahat beraberler işte arkadaşım sevgilisiyle seyahat ediyo vs bu tür şeyler ucuk geliyo ama biz en basit seyleri bile yasayamıyoruz :) zaten sehirler farklı bir de bu sorun cok yıpratıyo beni... Diğer çiftlerin yasadığı günlük rutin seyler bile bizim hayalimiz :)

Bir akşam vakti açık havada oturup iki çay içme durumumuz bile yok malesef.. Gündüzleri de kafede falan karşılıklı oturuyoruz arada bi dışarda sarılma öpme(yanaktan:)) vs oluyo o da korka korka biri görcek diye.. Ama dedğim gibi aşkımızı rahat rahat yaşayamamak çok üzüyo özellikle beni. Erkek arkadaşım inşallah evlenince mükafatını çokça alırız diyo rahatlıyorum ama sonra yine başlıyorum :)

Var mı bizim gibi olanlar kendimi nasıl bu duruma alıştırabilirim bilemiyorum dusunup cok yıpratıyorum kendimi..

Genişletmek için tıkla...

kimsemkim .!.:

Kızlar selamlar.. Elbette benim de bundan daha mühim dertlerim var ama ben bunu yazmak istedim.. Bizim 1.5 senelik bir ilişkimiz var. 1 yıllık da arkadaşlığımız. Sınavdan sonra o şehir dışını kazandı ve artık bayramlar tatilller ya da ara sıra geldiğinde görüşüyoruz. Her şey iyi hoş uzaklığı da artık dert etmemeye çalışıyoruz Sıkıntımız şu, şehrim küçük bi yer ve biz sevgilimle hiç rahat vakit geçiremiyoruz. Kastettiğim şey öpüşüp koklaşmak değil başımı bi omzuna yaslayıp da rahat rahat oturacak yer bile bulamıyoruz (ne ev ne araba var yazacak olanlara soyluyorum :) ) ,Bu yuzden de birbirimizi yan yanayken bile özlüyoruz. Zaten vaktimiz kısıtlı oluyo akşam da eve dönüyorum tabiki.
Yolda el ele çiftleri görünce kıskanmıyo değilim.. Konsere gidiyorum çiftler rahat rahat beraberler işte arkadaşım sevgilisiyle seyahat ediyo vs bu tür şeyler ucuk geliyo ama biz en basit seyleri bile yasayamıyoruz :) zaten sehirler farklı bir de bu sorun cok yıpratıyo beni...

Bir akşam vakti açık havada oturup iki çay içme durumumuz bile yok malesef.. Gündüzleri de kafede falan karşılıklı oturuyoruz arada bi dışarda sarılma öpme(yanaktan:)) vs oluyo o da korka korka biri görcek diye.. Ama dedğim gibi aşkımızı rahat rahat yaşayamamak çok üzüyo özellikle beni. Erkek arkadaşım inşallah evlenince mükafatını çokça alırız diyo rahatlıyorum ama sonra yine başlıyorum :)

Var mı bizim gibi olanlar kendimi nasıl bu duruma alıştırabilirim bilemiyorum dusunup cok yıpratıyorum kendimi..

Genişletmek için tıkla...

canım kendini yıpratma boş yere sevgilin ne güzel demiş bak sabırlı olmak ve sonunda muradına ermek kadar güzel bir şey yok.

evlenmeden önce 5 sene sevgili dönemimiz olmuştu eşimle ( hoş hala ilk günkü gibiyiz bir ömür böyle olur inşallah) bende başta aman şuraya gitmeyelim şu görür aman burda elimi tutma diyordm.akşam ezanı okunmadan mutlaka evde olmam gerekiyordu evin kuralı buydu.üniv.kazananınca 2.öğretmdm ilk defa akşamları dışarı çıktm. eşim okul çıkışı beni almaya geliyordu bazende okulu asıyordum (kötü örnek olmasın sana ama) daha sonra anneme söyledim annemin çenesi durmaz hemen babama yetiştirmiş tabiki.Allahtan babam kıskançtır falan ama kendiside annemi tavlamak için çok uğraşmış birde bana ve ablama güveni sonsuz asla kötü bir şey yapmayacağımızı bilir bu yüzden bir şey demedi.
bu 5 sene içinde bizi görmeyen kalmadı akrabaydı komşuydu hiiiççç umrumda değildi zaten annem biliyor benim nerde olduğumu kimseyi ilgilendirmez.anneme inceden laf çarpıtanlarda oldu tabiki hemen yetiştirenler,annemde hepsinin ağızlarının paylarını verdi.

yani canım annenden bir şey gizleme gören olursa için rahat olur ve tabiki onların güvenini sarsacak hiç bir şey yapma inşallah evlenince çokk mutlu olursunuz

kimsemkim .!.:

Kızlar selamlar.. Elbette benim de bundan daha mühim dertlerim var ama ben bunu yazmak istedim.. Bizim 1.5 senelik bir ilişkimiz var. 1 yıllık da arkadaşlığımız. Sınavdan sonra o şehir dışını kazandı ve artık bayramlar tatilller ya da ara sıra geldiğinde görüşüyoruz. Her şey iyi hoş uzaklığı da artık dert etmemeye çalışıyoruz Sıkıntımız şu, şehrim küçük bi yer ve biz sevgilimle hiç rahat vakit geçiremiyoruz. Kastettiğim şey öpüşüp koklaşmak değil başımı bi omzuna yaslayıp da rahat rahat oturacak yer bile bulamıyoruz (ne ev ne araba var yazacak olanlara soyluyorum :) ) ,Bu yuzden de birbirimizi yan yanayken bile özlüyoruz. Zaten vaktimiz kısıtlı oluyo akşam da eve dönüyorum tabiki.
Yolda el ele çiftleri görünce kıskanmıyo değilim.. Konsere gidiyorum çiftler rahat rahat beraberler işte arkadaşım sevgilisiyle seyahat ediyo vs bu tür şeyler ucuk geliyo ama biz en basit seyleri bile yasayamıyoruz :) zaten sehirler farklı bir de bu sorun cok yıpratıyo beni... Diğer çiftlerin yasadığı günlük rutin seyler bile bizim hayalimiz :)

Bir akşam vakti açık havada oturup iki çay içme durumumuz bile yok malesef.. Gündüzleri de kafede falan karşılıklı oturuyoruz arada bi dışarda sarılma öpme(yanaktan:)) vs oluyo o da korka korka biri görcek diye.. Ama dedğim gibi aşkımızı rahat rahat yaşayamamak çok üzüyo özellikle beni. Erkek arkadaşım inşallah evlenince mükafatını çokça alırız diyo rahatlıyorum ama sonra yine başlıyorum :)

Var mı bizim gibi olanlar kendimi nasıl bu duruma alıştırabilirim bilemiyorum dusunup cok yıpratıyorum kendimi..

Genişletmek için tıkla...

seyma_34 .!.:

sinemaya gitseniz anladığım kadarıyla küçük bir yerdesiniz tanıdık olma ihtimalleri çok sinemada başbaşa film izlersiniz diye düşündüm

Genişletmek için tıkla...

ASYA30 .!.:

sinema yokmu sinema

Genişletmek için tıkla...

bEtty_A .!.:

canım kendini yıpratma boş yere sevgilin ne güzel demiş bak sabırlı olmak ve sonunda muradına ermek kadar güzel bir şey yok.

evlenmeden önce 5 sene sevgili dönemimiz olmuştu eşimle ( hoş hala ilk günkü gibiyiz bir ömür böyle olur inşallah) bende başta aman şuraya gitmeyelim şu görür aman burda elimi tutma diyordm.akşam ezanı okunmadan mutlaka evde olmam gerekiyordu evin kuralı buydu.üniv.kazananınca 2.öğretmdm ilk defa akşamları dışarı çıktm. eşim okul çıkışı beni almaya geliyordu bazende okulu asıyordum (kötü örnek olmasın sana ama) daha sonra anneme söyledim annemin çenesi durmaz hemen babama yetiştirmiş tabiki.Allahtan babam kıskançtır falan ama kendiside annemi tavlamak için çok uğraşmış birde bana ve ablama güveni sonsuz asla kötü bir şey yapmayacağımızı bilir bu yüzden bir şey demedi.
bu 5 sene içinde bizi görmeyen kalmadı akrabaydı komşuydu hiiiççç umrumda değildi zaten annem biliyor benim nerde olduğumu kimseyi ilgilendirmez.anneme inceden laf çarpıtanlarda oldu tabiki hemen yetiştirenler,annemde hepsinin ağızlarının paylarını verdi.

yani canım annenden bir şey gizleme gören olursa için rahat olur ve tabiki onların güvenini sarsacak hiç bir şey yapma inşallah evlenince çokk mutlu olursunuz

Genişletmek için tıkla...

kimsemkim .!.:

sağolun tesekkurler :) ikimizin de ailesi biliyolar ve babam da biliyo direkt soylemedim annem soylemis dısarı cıktıgımda falan anlıyo ve aynen ama aynen sizin gibi babam bana da guvenıyo ve aynen ben de cok sukur yanlış bir şey yapmıyorum ama akrabaydı komşuydu takıyorum cunku rahat da edemem hem :) bakalım insallah her sey yoluna girer

Genişletmek için tıkla...

bir kaç kez görülünce alışkanlık oluyor başlarda bende ay uf dedim ama geçti bitti işte şimdi o günleri gülerek hatırlıyoruz.darısı başına inşallah

kimsemkim .!.:

maşallah yeni evlisiniz Allah mutlu etsin siz de mi böyleydiniz bizim kadar mı :):)

Genişletmek için tıkla...

millan .!.:

fetvacılar gelmeden yaziiim..(cunku el ele tutuşmak bıle günah dıye konu boyut atlıyacak gıbı)


çocukluk askımla bı kafede oturuyorduk,bundan 14 sene önce..

başımı omzuna koymuştum,ıkı arkadaşımız daha vardı yanımızda..

ve garson bıze bı kâğıt uzattı,daha dıkkatlı oturmamız gerektıgı yazıyordu ıcınde..

dumur oldum..hemen basımı aldım ve omzumun üstüne yerlestırdım..

Genişletmek için tıkla...

yaseminA .!.:

Benim esimle ilk bulusmamizda da buna benzer bisey olmustu.
Sessiz sakin ormanlik mesire yerinde oturuyoruz, daha ilk bulusmamiz ne kadar ileri gidebiliriz ki, guvenlik geldi sakin oturun gencler dedi sanirsin ki cima yapiyoz

Genişletmek için tıkla...

millan .!.:

fetvacılar gelmeden yaziiim..(cunku el ele tutuşmak bıle günah dıye konu boyut atlıyacak gıbı)


çocukluk askımla bı kafede oturuyorduk,bundan 14 sene önce..

başımı omzuna koymuştum,ıkı arkadaşımız daha vardı yanımızda..

ve garson bıze bı kâğıt uzattı,daha dıkkatlı oturmamız gerektıgı yazıyordu ıcınde..

dumur oldum..hemen basımı aldım ve omzumun üstüne yerlestırdım..

Genişletmek için tıkla...

kimsemkim .!.:

Kızlar selamlar.. Elbette benim de bundan daha mühim dertlerim var ama ben bunu yazmak istedim.. Bizim 1.5 senelik bir ilişkimiz var. 1 yıllık da arkadaşlığımız. Sınavdan sonra o şehir dışını kazandı ve artık bayramlar tatilller ya da ara sıra geldiğinde görüşüyoruz. Her şey iyi hoş uzaklığı da artık dert etmemeye çalışıyoruz Sıkıntımız şu, şehrim küçük bi yer ve biz sevgilimle hiç rahat vakit geçiremiyoruz. Kastettiğim şey öpüşüp koklaşmak değil başımı bi omzuna yaslayıp da rahat rahat oturacak yer bile bulamıyoruz (ne ev ne araba var yazacak olanlara soyluyorum :) ) ,Bu yuzden de birbirimizi yan yanayken bile özlüyoruz. Zaten vaktimiz kısıtlı oluyo akşam da eve dönüyorum tabiki.
Yolda el ele çiftleri görünce kıskanmıyo değilim.. Konsere gidiyorum çiftler rahat rahat beraberler işte arkadaşım sevgilisiyle seyahat ediyo vs bu tür şeyler ucuk geliyo ama biz en basit seyleri bile yasayamıyoruz :) zaten sehirler farklı bir de bu sorun cok yıpratıyo beni... Diğer çiftlerin yasadığı günlük rutin seyler bile bizim hayalimiz :)

Bir akşam vakti açık havada oturup iki çay içme durumumuz bile yok malesef.. Gündüzleri de kafede falan karşılıklı oturuyoruz arada bi dışarda sarılma öpme(yanaktan:)) vs oluyo o da korka korka biri görcek diye.. Ama dedğim gibi aşkımızı rahat rahat yaşayamamak çok üzüyo özellikle beni. Erkek arkadaşım inşallah evlenince mükafatını çokça alırız diyo rahatlıyorum ama sonra yine başlıyorum :)

Var mı bizim gibi olanlar kendimi nasıl bu duruma alıştırabilirim bilemiyorum dusunup cok yıpratıyorum kendimi..

Genişletmek için tıkla...