Yanlızlık, tükenmişlik bir de yeme bozukluğum…

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Cogsicagtir02

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
2 Ocak 2021
2.445
1.172
83
33
merhaba herkese. Zor zamanlardan geçiyoruz ülkece. deprem olan illerden birinde yaşıyorum. Ailemden ayrı yaşadığım için kendi evimde yakalandım depreme. Çalışıyorum. 31 yaşındayım.
O yaşadığım korkuyu anlatamam. Aklımdaki tek soru burada bu siddette deprem olduysa merkez üssünü düşünemiyorum, insanlar ölmüstür oldu.
Çünkü bulunduğum ilde deprem olmaz, olsa da çevre illerden dolayı olur etkilenir. Annem , babam 56 yasındalar böyle deprem görmedik dediler.
Depremden önce 8 9 yıllık sevgilim tarafından terk edilmiştim başka bir kadın için. Zaten psikolojik olarak kötü zamanlar geciriyordum. Deprem de daha çok etkiledi beni. Neden yanımda kimse yok, keşke benim de sığınacağım biri olsaydı deyip kendimi daha çok üzmeye başladım. Ayrıca suan ailemin yanındayım. Daha ise başlamadık. Burda da yiyip yiyip sonra da gidip kusmaya başladım. Biliyorum cok kötü bir durum, biliyorum insanlar açlıkla, evsizlikle, eşle çocukla, anne babayla sınanıyor ama bu durumu atlatamadım. Sanki bütün kinimi öfkemi, hayal kırıklığımı üzüntümü böyle atıyorum. Zaten kilo takıntım vardı. 167 53 kilodan 55 kiloya çıkmak bile iyice psikolojikmen etkiledi beni. Kilolu olduğumu düşünüyorum. Sporla sağlıklı beslenmeyle kilo almazdım. Ama suan spor yapamıyorum çok erken uyanıyoruz köyde olduğumuz için. Ayrıca çok fazla kalorili şeyler tüketip, midem ağrıyıncaya kadar yiyip gidip afedersiniz kusuyorum.
Bu durumdan nasıl kurtulurum. Destek almadan kusma davranışımdan kurtulmam mümkün mü? Ve kilo Takıntımdan. Aslında her şeyin boş olduğunu, bir dakika sonramızın bile belli olmadığı bir dünyada kiloyu, yanlızlığı takmanın çok saçma olduğunu biliyorum ama bu durumu asamıyorum 🥲
 
merhaba herkese. Zor zamanlardan geçiyoruz ülkece. deprem olan illerden birinde yaşıyorum. Ailemden ayrı yaşadığım için kendi evimde yakalandım depreme. Çalışıyorum. 31 yaşındayım.
O yaşadığım korkuyu anlatamam. Aklımdaki tek soru burada bu siddette deprem olduysa merkez üssünü düşünemiyorum, insanlar ölmüstür oldu.
Çünkü bulunduğum ilde deprem olmaz, olsa da çevre illerden dolayı olur etkilenir. Annem , babam 56 yasındalar böyle deprem görmedik dediler.
Depremden önce 8 9 yıllık sevgilim tarafından terk edilmiştim başka bir kadın için. Zaten psikolojik olarak kötü zamanlar geciriyordum. Deprem de daha çok etkiledi beni. Neden yanımda kimse yok, keşke benim de sığınacağım biri olsaydı deyip kendimi daha çok üzmeye başladım. Ayrıca suan ailemin yanındayım. Daha ise başlamadık. Burda da yiyip yiyip sonra da gidip kusmaya başladım. Biliyorum cok kötü bir durum, biliyorum insanlar açlıkla, evsizlikle, eşle çocukla, anne babayla sınanıyor ama bu durumu atlatamadım. Sanki bütün kinimi öfkemi, hayal kırıklığımı üzüntümü böyle atıyorum. Zaten kilo takıntım vardı. 167 53 kilodan 55 kiloya çıkmak bile iyice psikolojikmen etkiledi beni. Kilolu olduğumu düşünüyorum. Sporla sağlıklı beslenmeyle kilo almazdım. Ama suan spor yapamıyorum çok erken uyanıyoruz köyde olduğumuz için. Ayrıca çok fazla kalorili şeyler tüketip, midem ağrıyıncaya kadar yiyip gidip afedersiniz kusuyorum.
Bu durumdan nasıl kurtulurum. Destek almadan kusma davranışımdan kurtulmam mümkün mü? Ve kilo Takıntımdan. Aslında her şeyin boş olduğunu, bir dakika sonramızın bile belli olmadığı bir dünyada kiloyu, yanlızlığı takmanın çok saçma olduğunu biliyorum ama bu durup
 
psikolojik destek alma imkanınız varsa ilk buna yönelin destek alma imkanınız yoksa da size şunu söyleyebilirim ki 167 boya 55 kilo oldukça normal bir kilo gayet sağlıklı bir kilodasınız siz kendinize bunu yapmayın lütfen sürekli yapıp akışkanlık haline getirirseniz bu kusma davranışını çok tehlikeli sonuçları olan hastalıklara evrilir zor dönemler geçiriyorsunuz belki de sevgilinizin yanlışı yüzünden kendinizi böyle hissediyorsunuz yeterli değil miyim gibisinden unutmayın ki size yaptığı şeyin sizin yetersizliğinizle hiç bi alakası yok maymun iştahlı erkekler çok maalesef karşınıza sizin değerinizi bilecek biri mutlaka çıkacaktır
 
psikolojik destek alma imkanınız varsa ilk buna yönelin destek alma imkanınız yoksa da size şunu söyleyebilirim ki 167 boya 55 kilo oldukça normal bir kilo gayet sağlıklı bir kilodasınız siz kendinize bunu yapmayın lütfen sürekli yapıp akışkanlık haline getirirseniz bu kusma davranışını çok tehlikeli sonuçları olan hastalıklara evrilir zor dönemler geçiriyorsunuz belki de sevgilinizin yanlışı yüzünden kendinizi böyle hissediyorsunuz yeterli değil miyim gibisinden unutmayın ki size yaptığı şeyin sizin yetersizliğinizle hiç bi alakası yok maymun iştahlı erkekler çok maalesef karşınıza sizin değerinizi bilecek biri mutlaka çıkacaktır
İnanın sadece o değil. Sürekli sallanıyoruz. Çok kötü bir psikoloji. Her deprem olduğunda yatağın yanına oturup ağlıyorum. 🥹 bu takıntımı da asamıyorum
 
merhaba herkese. Zor zamanlardan geçiyoruz ülkece. deprem olan illerden birinde yaşıyorum. Ailemden ayrı yaşadığım için kendi evimde yakalandım depreme. Çalışıyorum. 31 yaşındayım.
O yaşadığım korkuyu anlatamam. Aklımdaki tek soru burada bu siddette deprem olduysa merkez üssünü düşünemiyorum, insanlar ölmüstür oldu.
Çünkü bulunduğum ilde deprem olmaz, olsa da çevre illerden dolayı olur etkilenir. Annem , babam 56 yasındalar böyle deprem görmedik dediler.
Depremden önce 8 9 yıllık sevgilim tarafından terk edilmiştim başka bir kadın için. Zaten psikolojik olarak kötü zamanlar geciriyordum. Deprem de daha çok etkiledi beni. Neden yanımda kimse yok, keşke benim de sığınacağım biri olsaydı deyip kendimi daha çok üzmeye başladım. Ayrıca suan ailemin yanındayım. Daha ise başlamadık. Burda da yiyip yiyip sonra da gidip kusmaya başladım. Biliyorum cok kötü bir durum, biliyorum insanlar açlıkla, evsizlikle, eşle çocukla, anne babayla sınanıyor ama bu durumu atlatamadım. Sanki bütün kinimi öfkemi, hayal kırıklığımı üzüntümü böyle atıyorum. Zaten kilo takıntım vardı. 167 53 kilodan 55 kiloya çıkmak bile iyice psikolojikmen etkiledi beni. Kilolu olduğumu düşünüyorum. Sporla sağlıklı beslenmeyle kilo almazdım. Ama suan spor yapamıyorum çok erken uyanıyoruz köyde olduğumuz için. Ayrıca çok fazla kalorili şeyler tüketip, midem ağrıyıncaya kadar yiyip gidip afedersiniz kusuyorum.
Bu durumdan nasıl kurtulurum. Destek almadan kusma davranışımdan kurtulmam mümkün mü? Ve kilo Takıntımdan. Aslında her şeyin boş olduğunu, bir dakika sonramızın bile belli olmadığı bir dünyada kiloyu, yanlızlığı takmanın çok saçma olduğunu biliyorum ama bu durumu asamıyorum 🥲
Yalnız kalmamaya çalışın.Arkadaslarinla gezin.Temiz havaya çıkın.Gorucu usulü de evlilik düşünün derim bence.
 
Bulimia olmuşsun konu sahibesi acilen bir teraapistle görüşmelisin. Yediklerini kusmak hem yemek borunu, mideni tüm sindirim sistemini mahveder, hem de sağlığından olursun yediğin şeylerden hiçbir vitamin, mineral hiçbir şey alamazsın. Daha çnce bu konu için doktora göründün mü_ Eski sevgiliyi falan boşver acilen bir doktora koş.
 
Tedavi olmaniz lazım bu yeyip kusmak çok zor bırakılan bir hastalık. Herşey üst üste gelmiş evet ama bir yerden tutunmak zorundasiniz hayata. Ayrıca kilonuz çok değil kusmadan da dikkat edebilirsiniz vücudunuza
 
Önceden yeme bozukluğu var mıydı yoksa deprem yüzünden mi tetiklendiniz? size ne kadar zayıfsınız sağlıksız bu durum vs desek de bir etkisi olmayacak. yemek bozukluklarında tedavi var şuan doktora ulaşma imkanınız yoksa online terapi araştırın.
 
Bulimia olmuşsun konu sahibesi acilen bir teraapistle görüşmelisin. Yediklerini kusmak hem yemek borunu, mideni tüm sindirim sistemini mahveder, hem de sağlığından olursun yediğin şeylerden hiçbir vitamin, mineral hiçbir şey alamazsın. Daha çnce bu konu için doktora göründün mü_ Eski sevgiliyi falan boşver acilen bir doktora koş.
Görünmedim 🥹. Utanıyorum da
 
Önceden yeme bozukluğu var mıydı yoksa deprem yüzünden mi tetiklendiniz? size ne kadar zayıfsınız sağlıksız bu durum vs desek de bir etkisi olmayacak. yemek bozukluklarında tedavi var şuan doktora ulaşma imkanınız yoksa online terapi araştırın.
Daha önce de ara ara yapıyordum. Ama yazdan bu yana bu şekilde. Sağlıksız olduğunun kendime zarar verdiğimin farkındayım. Ama bırakamadım
 
Tabi ki bu durum herkesi farklı etkiledi ama ben öğlen olan depremde tek başına yakalandım depreme. Hiç ama hiç korkmadım. Çünkü eşim ve çocuklar parktaydı. O durumda ilk yaptığım şey aşağıya "deprem oluyor sakın binaya girmeyin" diye bağırmak oldu eşime.
Tek başına olmak sanki daha yatıştırıcı bir etken ya.. başkasını düşünmek zorunda kalmıyorsunuz böyle düşünün.
Yoga ve ya meditasyon deneyin. Bir de bu süreçte telefona girmek yerine hem yardım etmek hem de kitap okumak çok iyi geldi bana.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X