- 2 Ocak 2021
- 2.445
- 1.172
- 83
- 33
- Konu Sahibi Cogsicagtir02
- #1
merhaba herkese. Zor zamanlardan geçiyoruz ülkece. deprem olan illerden birinde yaşıyorum. Ailemden ayrı yaşadığım için kendi evimde yakalandım depreme. Çalışıyorum. 31 yaşındayım.
O yaşadığım korkuyu anlatamam. Aklımdaki tek soru burada bu siddette deprem olduysa merkez üssünü düşünemiyorum, insanlar ölmüstür oldu.
Çünkü bulunduğum ilde deprem olmaz, olsa da çevre illerden dolayı olur etkilenir. Annem , babam 56 yasındalar böyle deprem görmedik dediler.
Depremden önce 8 9 yıllık sevgilim tarafından terk edilmiştim başka bir kadın için. Zaten psikolojik olarak kötü zamanlar geciriyordum. Deprem de daha çok etkiledi beni. Neden yanımda kimse yok, keşke benim de sığınacağım biri olsaydı deyip kendimi daha çok üzmeye başladım. Ayrıca suan ailemin yanındayım. Daha ise başlamadık. Burda da yiyip yiyip sonra da gidip kusmaya başladım. Biliyorum cok kötü bir durum, biliyorum insanlar açlıkla, evsizlikle, eşle çocukla, anne babayla sınanıyor ama bu durumu atlatamadım. Sanki bütün kinimi öfkemi, hayal kırıklığımı üzüntümü böyle atıyorum. Zaten kilo takıntım vardı. 167 53 kilodan 55 kiloya çıkmak bile iyice psikolojikmen etkiledi beni. Kilolu olduğumu düşünüyorum. Sporla sağlıklı beslenmeyle kilo almazdım. Ama suan spor yapamıyorum çok erken uyanıyoruz köyde olduğumuz için. Ayrıca çok fazla kalorili şeyler tüketip, midem ağrıyıncaya kadar yiyip gidip afedersiniz kusuyorum.
Bu durumdan nasıl kurtulurum. Destek almadan kusma davranışımdan kurtulmam mümkün mü? Ve kilo Takıntımdan. Aslında her şeyin boş olduğunu, bir dakika sonramızın bile belli olmadığı bir dünyada kiloyu, yanlızlığı takmanın çok saçma olduğunu biliyorum ama bu durumu asamıyorum
O yaşadığım korkuyu anlatamam. Aklımdaki tek soru burada bu siddette deprem olduysa merkez üssünü düşünemiyorum, insanlar ölmüstür oldu.
Çünkü bulunduğum ilde deprem olmaz, olsa da çevre illerden dolayı olur etkilenir. Annem , babam 56 yasındalar böyle deprem görmedik dediler.
Depremden önce 8 9 yıllık sevgilim tarafından terk edilmiştim başka bir kadın için. Zaten psikolojik olarak kötü zamanlar geciriyordum. Deprem de daha çok etkiledi beni. Neden yanımda kimse yok, keşke benim de sığınacağım biri olsaydı deyip kendimi daha çok üzmeye başladım. Ayrıca suan ailemin yanındayım. Daha ise başlamadık. Burda da yiyip yiyip sonra da gidip kusmaya başladım. Biliyorum cok kötü bir durum, biliyorum insanlar açlıkla, evsizlikle, eşle çocukla, anne babayla sınanıyor ama bu durumu atlatamadım. Sanki bütün kinimi öfkemi, hayal kırıklığımı üzüntümü böyle atıyorum. Zaten kilo takıntım vardı. 167 53 kilodan 55 kiloya çıkmak bile iyice psikolojikmen etkiledi beni. Kilolu olduğumu düşünüyorum. Sporla sağlıklı beslenmeyle kilo almazdım. Ama suan spor yapamıyorum çok erken uyanıyoruz köyde olduğumuz için. Ayrıca çok fazla kalorili şeyler tüketip, midem ağrıyıncaya kadar yiyip gidip afedersiniz kusuyorum.
Bu durumdan nasıl kurtulurum. Destek almadan kusma davranışımdan kurtulmam mümkün mü? Ve kilo Takıntımdan. Aslında her şeyin boş olduğunu, bir dakika sonramızın bile belli olmadığı bir dünyada kiloyu, yanlızlığı takmanın çok saçma olduğunu biliyorum ama bu durumu asamıyorum
