slm iki senedir evliyim,eşim düzelir diye bekliyorum hiç düzelme yok.artık boşanmanın eşiğine geldim.sinirlerim harap oldu.sorun eşimin ailesi ve kendisi.ailesi için hep beni üzüyor ve aglatıyor.kadın gibi küsüyor,barışan hep benim.arkadaşlar bir haftadır bulunduğum yerde elektirik yok su yok.çalıştığım için akşamları genellikle elektiriğim oluyor su yok.bu hafata cumartesi günüde çalıştık.pazar gününede plan yapmıştık,ankaraya gidip (ankara bulunduğum yer 30 dak) haftaya düğün var kıyfet alıcaktık.mutfak alışverişi falan.derken eşimin babası aradı,uzaktan misafirleri geldiğini ve piknik için bize geleceklerini söyledi.eşim hiç teredüt etmeden tamam dedi.ya çalışıyorum evde su yok elektirik yok,temiz değil evim.ve onuda geçtim plan yapmıştık bu kadarmı önemsizim
neyse aradı babasını pazar günüde çalışacağımızı söyledi.pazar günüde yattı yatağa kalkmadı,olurda babası bu tarafta pikniğe gelirse ayıp olurmuş.koptum tabi ,yok evde huzuru yokmuş yok sabah 4 de kadar uyuyamamış.birazda beni düşünse,her hafta sonu bir akrabası kesin geliyor bize.yeni piknik yeri olduk.bir hafata sonuda gelmeyiversinler
zaten kaynanamda düşünce olsa kız çalışıyor elektirik suyuda yok perişan oldular gitmeyelim demek yok.vallahi bıktım artık ailesi söz konusu olunca bana düşman oluyor.eşim yok sanki oan.onlar için üzüp duruyor kendini.zaten ramazanda gelip kalacaklar,benmi iyi niyetliyim bunlarmı kötü anlamadım.

