- 14 Şubat 2017
- 626
- 392
- 103
- Konu Sahibi Hyuga hinata
-
- #1
Ben de kedileri cok severimBende çok tembelim
Depresifim isim olmadığı zamanlarda huysuzum .
Kendime sarıyorum.
Sabaha kadar oturuyorum
Akşama kadar yatıyorum.
Sonra şunu farkettim ..
Eğer bir şeyler yapmazsam 10 sene sonra da böyle olacak
Eğer bir şeyler yapmazsam 10 sene sonra da nefret edicem kendimden .
Dolayısıyla spora başladım .
Aktif olmak ise yarıyor .
Kimseyle konuşmak zorunda değilsin şahsen bende insan sevmem.
Ama telde görüştüğüm buralardan edindiğim arkadaşlarım var.
Bir kedim vardı
2. Kediyi buldum geçenlerde çok minnos
Sokak hayvanları besliyorum .
Besleme noktaları aradigim için hem de yürümüş oluyorum .
Coştuysam sokaktaki dedelere teyzelere gulumsuyorum.
Kendime kahve ismarliyorum.
Kulağımda kulaklık eğleniyorum
Ben de terapi almak istiyorum, ama burada yok sanirim. Yassfigim yerde degilim şuan. Online terapi mi baksam acabaBen de genel olarak mutsuz bi insanım. Kolay memnun olmam, en ufak şeylere takılır gıcıklık yaparım hem kendime hem de etrafımdaki insanlara.
Çok dikkat gerektiren bir işte çalışıyorum. En ufak bir hatayı bile kabul etmeyen bir iş. Odaklanma sorunu yaşadığım çok oluyor.
Hep mutlu olmak için birilerine ihtiyaç duydum. Eşim, annem, arkadaşlarım... Ama bu hafta içi çalışırken fark ettim ki kendime benden daha iyi gelen bişey yok. Etrafımızdaki insanlar tabii ki destek oluyor, kafa dağıtıyor. Ama kendimle kalınca mutsuz oluyorum genelde çünkü çok düşünüyorum. Benim problemim çok düşünmek, her şeyi.
Artık akışına bırakıp koyvermek istiyorum. Pazartesi ilk psikoterapi seansıma gidicem, çok heyecanlıyım.
Lütfen silkelenin, bi doktor bulun ve hayatı bi yerinden tutun.
Siz bişey yapmazsanız kimse sizin için hiçbi şey yapamaz çünkü.
Buna bir çözüm lazimBen de böyleyim :/
işim yok vasfım yok yat kalk yat kalk kimseyle görüşmüyorum
Ben de terapi almak istiyorum, ama burada yok sanirim. Yassfigim yerde degilim şuan. Online terapi mi baksam acaba
Haklısınız ama bunlardan bile sıkılıyor bazen insan.Çalışıyorum. Çocuğum ve eşim var. Sorumluluklarım olmasa ben de oturduğum yerden hiç kalkmak istemem. Ama minik keratam beni rahat bırakmaz en iyi ihtimalle sırtıma çıkar :)) geçen ruhsal bakımdan çok çökmüştüm. İzindeydim ve tek sosyal aktivitem ufaklikla park ve market gezmesi idi. Sonra kilo aldigimi fark ettim. Diyet ve spor yaptım. O kadar iyi geldi ki. Yeni bir amacım olmuştu. Şimdi kıl verdim aynaya her baktığımda bir şey başarmış olmanın verdiği hisle kendimle gurur duyuyorum. Ne diyordum hah hayatınıza ufak da olsa hedefler koyun ve ne olursa olsun yapacağım deyin. Hani en basitinden günde beş dakika egzersiz yapmak mesela. İnsanı rahatlatıyor.
Naruto izliyoruzBugun sabahtan beri yatagimdan cikmadim
Arladaslarim yok, bir iki tanesiyle de aramda samimiyet yoktu 1aydir gorusmuyorum kimseyle
Kendimi hic sevmiyorum, ne birşey yapasim ne de biriyle konusasim var
Artik herseyden sıkıldım
Hicbir sirumlugumu yerine getirmiyorum
Gec saatlerde uyuyorum, gec saaatlrde uyaniyorum
Sonum intihar olacak diye korkuyorum
Cok yorgun,birkin ve ezik hissediyorum
Odamdaki kisilerle konusurken konusurken ofkeleniyor, hircinlasiyorum
Kaba konusmamamk icin zor tutuyorum
Kpss calismam lazim ama kendimi bir ise de hazir hissetmiyorum
Okul hayatimda hep bu sekilde geçti
Donanimli olamadim,birsey yapmadim hep depresyon
Hayattan ciddi anlamda zevk alamoyorum
Ve kendimi de cok gucsuz hissediyorum
benligimfe bir gram guc yok sanırım
E bravo size ne güzel işte .Ben de kedileri cok severim
Aslında işin sırrı kendini sevmekte hayatta bi amacin olmasi ve kimseyi iplememek
Şunu bi yaosam super olacak
Ben de bunu yazdiktan sonra kalktim dip bucak temizlik yaptim, birazdan salata yapicam
Hedefimi dusunecem bu gece ve cabalayacagim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?