yeğenlerime doğrumu davranıyorum

arkadaşlar lise yıllarımı hatırlıyorum da ailemden en çok uzaklaştığım arkadaşlarıma sığındım yıllardı.şimdi 4 yeğenimde o yıllarda. ben onlara arkadaşça davranmaya çalışıyorum. çoğu zaman bende kalıyorlar. ben ve eşim çoğu yalan (arkadaşalarımızın yaşadıkları yani) biz yaşamışçasına anılarımızı anlatıyoruz. genelde sonu hatalarla dolu anıları. tek isteğimiz o hataları onların yaşamasını istemediğimiz şeyler. onlar gitttikten sonra ben onların msn de kimlerle yazıştıklarına bakıyorum. bu meraktan değil. sadece kuşkulandığım şeyleri okuyorum. şuan 4 üde bana hemen hemen herşeyini anlatıyor. pek yanlışları yok şuan. kız yada erkek arkadaşlarını anlatıyorlar(2 si kız 2 si erkek) okulu ekme planlarını anlatıyorlar. ben ikaz ediyorum bu durumda. ama içimde suçluluk hissi var msn deki yazışmalarını okuduğum için. sizce doğru mu yapıyorum?

bence hiç yanlış değil.annemde bana öyle birçok hikaye anlatırdı.sağolsun günlüklerimi de okurdu tabi o zaman msn kayıtları olmadığı içinkaydirigubbakcemile3 herşeyi anlatırım ve kimbilir bu yüzden başıma gelecek ne gibi kötü olaylardan kurtuldum düşünsenea.s
senin amacın önemli.onları korumak için yapıyorsun ve kimbilir bilmeden bile nelerden koruyorsundura.s
bende yeğenimin herşeyini dinliyorum çünkü tam lise çağında aklım çıkıyor birşey olacak diye,içinde hiç huzursuzluk olmasın tatlım bence çok güzel birşey eşinin ve senin yaptığınız.

Bence de doğru yoldasın.
Herşeylerini bilmek ve onları dostça uyarmak en mantıklısı.
Çünkü aksi olsa ne yaptıklarından haberin olur, ne de söz dinlerler.

arkadaşlar desteğiniz için teşekkürler. aslında ilk zamanlarda okumuyordum gerek bile görmüyordum ama ablamın biri evi terk edip annemlerde kaldı bir süre. yeğenlerimde bende kaldılar. zor süreçti hepimiz için. geceleri uyumuyorlardı. ama bir gün büyük olanı arkadaşlarıyla buluşmuştu akşam saat 10 da geldi ve hemen yattı ve uyudu ilk defa. çok korktum bir şeyler mi kullandı. hap falan gibi şeyler düşündüm. ertesi günü bilgisayarımı kurcaladım ve konuşmaları buldum. o günden sonra okumaya başladım. neyseki düşündüğüm gibi bir şey çıkmadı. ertesi günde uyudu daha sonrada. hayata geri dönmüşlerdi sadece. bazen takılıyorum neler saklıyorsunuz bakayım benden diyorum hemen tepki veriyorlar annem ve diğer teyzemler gibi olsaydın saklardık diyorlar. işte o zaman utanıyorum ben. arkalarından yazdıklarını takip ediyorum diye.