- 3 Eylül 2012
- 21.895
- 57.813
- 798
- Konu Sahibi nomunomuchua
- #1
İyi geceler hanımlar..
Çoktandır kendimde rahatsız olduğum bir durum bu.
Mesela çizimim çok güzeldir.
Eskiden beri mesleğim için de değerlendirilebilir bir yetenek olduğundan çocuk kitabı yazmak ve resimlemek,
ya da etkinlik kitapları yazmak isterdim.
Ama mesela daha başlamadan aman yayınevi mi bulcam sanki, aman tanıdık mı var sanki gibi
bahanelerle hiç elimi atmadım bu işe.
İstediğim şeylere kolaylıkla ulaşan biri değilim, bu sebeple karamsarım olmaz ki diye baştan sonu yazıveriyorum.
Ya da dikişim, abiye, gelinlik üzerine işlemelerim falan iyidir, kursa gideyim dedim en azından kendime elbise diksem bile mutlu olurum.
Onda da çalışıyorum yorgun olurum kursa gitmem kesin diye öylece kalakaldım.
Çünkü içimde uzun süredir bir mutsuzluk mevcut.
Hırsla, azimle bir şeye sarılacak gücüm yok.
Elimden tutup hadi birlikte diyen de yok.
Düşünüyorum her günüm birbirinin aynı.
İş, ev, yemek, dizi, film..
Yeteneklerim harcanıp gidiyor.
Bir kaç kez her şeye rağmen çizcem bir şeyler dedim.
Üç gün çizdim aylarca el sürmedim yine.
Eskiden azimli bir insandım aslında, ama bir tükenmişlik, ümit kesmişlik var üzerimde.
Ne olacak benim bu halim?
Ne yapmalıyım acaba?
Çoktandır kendimde rahatsız olduğum bir durum bu.
Mesela çizimim çok güzeldir.
Eskiden beri mesleğim için de değerlendirilebilir bir yetenek olduğundan çocuk kitabı yazmak ve resimlemek,
ya da etkinlik kitapları yazmak isterdim.
Ama mesela daha başlamadan aman yayınevi mi bulcam sanki, aman tanıdık mı var sanki gibi
bahanelerle hiç elimi atmadım bu işe.
İstediğim şeylere kolaylıkla ulaşan biri değilim, bu sebeple karamsarım olmaz ki diye baştan sonu yazıveriyorum.
Ya da dikişim, abiye, gelinlik üzerine işlemelerim falan iyidir, kursa gideyim dedim en azından kendime elbise diksem bile mutlu olurum.
Onda da çalışıyorum yorgun olurum kursa gitmem kesin diye öylece kalakaldım.
Çünkü içimde uzun süredir bir mutsuzluk mevcut.
Hırsla, azimle bir şeye sarılacak gücüm yok.
Elimden tutup hadi birlikte diyen de yok.
Düşünüyorum her günüm birbirinin aynı.
İş, ev, yemek, dizi, film..
Yeteneklerim harcanıp gidiyor.
Bir kaç kez her şeye rağmen çizcem bir şeyler dedim.
Üç gün çizdim aylarca el sürmedim yine.
Eskiden azimli bir insandım aslında, ama bir tükenmişlik, ümit kesmişlik var üzerimde.
Ne olacak benim bu halim?
Ne yapmalıyım acaba?
Çok dikiş diktim. Tasarım yapıp dikmeyi çok düşündüm. Çok resim yaptım. Lisede resim yarışmaları ekibindeki resim hocalarım beni joker olarak kullanırdı. Diğer öğrencilerin yapamadığı yerleri bana çizdirirlerdi. Okulun duvarına resim yapmada iki hocam beni paylaşamıyordu. 
Şimdi açıp KPSS çalışıyorum işte. 
