Slm arkadaşlar.bu derdime yıllardır çözüm bulamadım çok üzülüyorum.erkek kardeşim var otuziki yaşında bekar.biyerde çalışıyordu isten çıktı askere gitti geldi.o sırada isyeride kapandı zaten.askerden geldikten sonra iş bulamadı.evlerimiz çok yakın.hergun gelir bana.ama ben bazen çok bunaliyirum.cocuklar ev isi derken.ve sürekli derdini anlatıyor iş bulamadığı için yakınıyor.aciyorum bazen tavsiye veriyorum şöyle yap böyle yap kurslara katil.bazen de kafam kaldırmıyor.uc çocuk benimde kendime göre sıkıntılarım oluyor.zaten pandemiden biyere çıkmıyoruz.annemde sürekli evde olmasından sıkılıyor bana yolluyor.ama ben napabilirim benmi iş bulayım üzülüyorum tmm kardeste.gelince bir bir buçuk saat duruyor.surekli kendi derdi olumsuz düşünceleri.calisirkende öyleydi bı derdi oldugunda ablana git ablana git.ama benimde sorumluluklarim var kafam cekmiyo.geldiginde enerjim cekiliyo bütün gunum pert oluyo.surekli yakınma.anneme söylediğimde malesef annem kızıyor bana tamam bidaha gelmez sen istemiyisun bilmem ne.ben sürekli koca adamla ne konuşabilirim zaten kendi cocuklarima zor yetisiyorum birde o gelip moralimi boxuyor.enerjim kalmıyor.anneme diyorum nolacak böle bir sürü bagiriyo cagiriyo.ama bende kalkınca kendime göre günün planını yapmak istiyorum kendime göre ayarlamak istiyorum günümü.kocam bile hiçbir sıkıntısını yansıtmaz bana.tmm kardeste biyere kadar yardımcı olabilirim.bazende üzülüyorum acaba benmi yanlis düşünüyorum gunahami giriyorum diye.ama her Allah'ın günü.kendimi sıkmaktan hastalık kapicam.hayattan zevk almaz oldum.anneme malesef anlatamıyorum hasta diyede üstüne çok gidip üzmek istemiyorum ama bunun sonunda ben hasta olucam diye korkuyorum.moralim bozuluyo bu sefer ister istemez çocuklarıma yansitiyorum napacagini şaşırdım