mrb arkadaşlar..herkese hayırlı ramazanlar dileyip başlıyorum sözlerime..aen kendimi o kadar yalnız ve kötü hissediyorumki,çareyi sizlere yazmakta buluyorum..iyiki sizler varsınız..daha önceki konularımı takip eden arkadaşlar bilirler.birçok lumsuzluk yaşamış ve kabus dolu günler yaşamıştım..sizlerin desteği ile güç bulmuştum..bundan bir öncki knumda hayatımda biri olduğunu,ciddi byutta ilerlediğimizi,ailelerin tanışacağını yazmıştım..ramazandan önce aileler tanıştı,şimdi ise bayramdan sonra istemeye gelicekler ve snrasında ise söz olucak ALLAHın izniyle..ancak 1 yıldır yazıyorum,knu açıyorum..küçükken anne baba ayrılığı,çok sevdiğim abimi kanserden kaybetmek,kötü geçen bir nişanlılık dönemi,ve sonrasında ayrılık,tam hayata küstüğüm anda tanıdığım hayata tekrar gülmemi sağlayan insanın 1 yılın ardından hayatımdan sessizce çekip gitmesi...aile içinde srunlar ve kskoca şehirdeki YALNIZLIĞIM...şimdi ise küçüklüğümden belli özlemini duyduğum yuvayı kurmak istiyorum ancak korkuyorum..hayatımda o kadar çk hayal kırıklığı ve kabus dolu günler yaşadım..büyünün bozulmasından,hayal kırıklığı yaşamaktan yine özlemi içinde olduğum o sıcacık yuvayı kuramamaktan korkuyorum..bu endişelerimi krkularımı atamıyorum..çünkü gerçekten artık o kadar yorgunumki,bir hayal kırıklığını daha taşıyabilirmiiyim bilmiyorum..kısaca bu getirdiklerinden sonra,asla güvenmiyorum hayata..çok tedirgim ve korkuyorum arkadaşlar..yine depresyon tedavisi,antidepresana mahkum olduğum günleri yaşamak istemiyorum...dua edermisinz benim için 
