Yokluk psikolojisiyla nasıl başa çıkıyorsunuz ?

A

Aysenimi

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
1 Nisan 2022
12.524
13.229
248
31
Merhaba hanımlar.uzun zamandır konu açmıyordum ama artık dayanamadım.biliyorum geçmiş konularıma atıflar yapılacak.yok sen şöyle değil miydin, böyle değil miydin ? Hangi ara değişti falan filan.ama yapacak birşey yok.1 senedir bir sevgilim var.gayet güzel gidiyor ama bu sevgilimden ayrılırsam ya da yarın öbür gün başka bir şehre falan gidersen nasıl sevgili bulacağım diye şimdiden dertleniyorum.eskaza bir sevgili buldum ama bu süre zarfında da kayda değer ne bir ilgi gösteren oldu ne de sevgili olmak isteyen.isteyenler de saçma sapan, bana uygun olmayan kişilerdi.bir kadın olarak yeterince ilgi görmediğimi düşünmek beni çok yaralıyor açıkçası.o derece ki gururumu bile ayaklar altına alıp bu başlığı açıyorum.yokluk psikolojisiyle nasıl başa çıkacağım bilmiyorum.kendimi salıyorum iyice, mütevazı olmaya çalışıyorum ama insan kendini sevmeden, kendine güvenmeden de yaşayamıyor.bir ara kısmetimin açıldığını sandım sonra yine eski tas eski hamam.neden herkes işinde gücünde neden kimse yüzüme bile bakmıyor.neden kimse tanışmak istemiyor.artık saçma sapan arkadaşlık uygulamalarıyla kendimi avutmaya çalışıyorum.yaş daha 30.bunun bir de 45'i 50'si var o zaman şans iyice düşecek.bu psikolojiyle nasıl yaşayacağım bilmiyorum.sırf yalnız kalma korkusuyla ilişkimde taviz üstüne taviz vermek istemiyorum.çok zor durumdayım.
 
Ferhans .!.:
Merhaba hanımlar.uzun zamandır konu açmıyordum ama artık dayanamadım.biliyorum geçmiş konularıma atıflar yapılacak.yok sen şöyle değil miydin, böyle değil miydin ? Hangi ara değişti falan filan.ama yapacak birşey yok.1 senedir bir sevgilim var.gayet güzel gidiyor ama bu sevgilimden ayrılırsam ya da yarın öbür gün başka bir şehre falan gidersen nasıl sevgili bulacağım diye şimdiden dertleniyorum.eskaza bir sevgili buldum ama bu süre zarfında da kayda değer ne bir ilgi gösteren oldu ne de sevgili olmak isteyen.isteyenler saçma sapan, bana uygun olmayan kişilerdi.bir kadın olarak yeterince ilgi görmediğimi düşünmek beni çok yaralıyor açıkçası.o derece ki gururumu bile ayaklar altına alıp bu başlığı açıyorum.yokluk psikolojisiyle nasıl başa çıkacağım bilmiyorum.kendimi salıyorum iyice, mütevazı olmaya çalışıyorum ama insan kendini sevmeden, kendine güvenmeden de yaşayamıyor.bir ara kısmetimin açıldığını sandım sonra yine eski tas eski hamam.neden herkes işinde gücünde neden kimse yüzüme bile bakmıyor.neden kimse tanışmak istemiyor.artık saçma sapan arkadaşlık uygulamalarıyla kendimi avutmaya çalışıyorum.yaş daha 30.bunun bir de 45'i 50'si var o zaman şans iyice düşecek.bu psikolojiyle nasıl yaşayacağım bilmiyorum.sırf yalnız kalma korkusuyla ilişkimde taviz üstüne taviz vermek istemiyorum.çok zor durumdayım.
Genişletmek için tıkla...

"Erkek olmadan yaşayamam" gibi bir konu olmuş. Sen bundan fazlasısın biliyorsun dimi? Yaşın kaç olursa olsun kendine güvenin olduğu sürece insanlar etrafında olacaktır zaten. 45 - 50 yaşında şu anki kafada olmayacaksın. daha sakin daha dingin olacaksın belki de evlenmiş olursun o zaman erkek bulma derdin kalmaz
 
Daha yeni bir sürü kaliteli partnerim var o yüzden evlenmeyi düşünmüyorum diyordun ne oldu da yokluk psikolojisine girdin? Çoğu yoruma gerçeği değil hayallerini yazıyorsun Ferhans. Yalan söylüyorsun yani.
Evli kadınlara öfkende bu korkularından işte. Artık yorumlara yalan yanlış şeyleri yazmayı bırak.
 
Sevgilin illa olacak yani bu ne kadar saçma bi düşünce birini seversen sevgili olursun sırf hayatımda biri olsun nasil bir kafa
 
bence biraz kendini serbest birak.
Illa sevgilin olsun diye ugrasirsan karsi tarafi da ister istemez bogarsin. Akisina birak.

Ama bi insan ilk önce kendisini sevmesi gerekiyor. Sen kendini sevmiyorsun, deger vermiyorsun. Önce onu halletmen lazim cünkü kendisini sevmeyeni hic kimse sevmez.
 
Tahin Helva .!.:
Daha yeni bir sürü kaliteli partnerim var o yüzden evlenmeyi düşünmüyorum diyordun ne oldu da yokluk psikolojisine girdin? Çoğu yoruma gerçeği değil hayallerini yazıyorsun Ferhans. Yalan söylüyorsun yani.
Evli kadınlara öfkende bu korkularından işte. Artık yorumlara yalan yanlış şeyleri yazmayı bırak.
Genişletmek için tıkla...
Olayların gerceğini göremiyormuşum.nedense bir aydınlanma geldi.bir tanesi de çekildi zaten biraz.
 
Ferhans .!.:
Merhaba hanımlar.uzun zamandır konu açmıyordum ama artık dayanamadım.biliyorum geçmiş konularıma atıflar yapılacak.yok sen şöyle değil miydin, böyle değil miydin ? Hangi ara değişti falan filan.ama yapacak birşey yok.1 senedir bir sevgilim var.gayet güzel gidiyor ama bu sevgilimden ayrılırsam ya da yarın öbür gün başka bir şehre falan gidersen nasıl sevgili bulacağım diye şimdiden dertleniyorum.eskaza bir sevgili buldum ama bu süre zarfında da kayda değer ne bir ilgi gösteren oldu ne de sevgili olmak isteyen.isteyenler de saçma sapan, bana uygun olmayan kişilerdi.bir kadın olarak yeterince ilgi görmediğimi düşünmek beni çok yaralıyor açıkçası.o derece ki gururumu bile ayaklar altına alıp bu başlığı açıyorum.yokluk psikolojisiyle nasıl başa çıkacağım bilmiyorum.kendimi salıyorum iyice, mütevazı olmaya çalışıyorum ama insan kendini sevmeden, kendine güvenmeden de yaşayamıyor.bir ara kısmetimin açıldığını sandım sonra yine eski tas eski hamam.neden herkes işinde gücünde neden kimse yüzüme bile bakmıyor.neden kimse tanışmak istemiyor.artık saçma sapan arkadaşlık uygulamalarıyla kendimi avutmaya çalışıyorum.yaş daha 30.bunun bir de 45'i 50'si var o zaman şans iyice düşecek.bu psikolojiyle nasıl yaşayacağım bilmiyorum.sırf yalnız kalma korkusuyla ilişkimde taviz üstüne taviz vermek istemiyorum.çok zor durumdayım.
Genişletmek için tıkla...
Ee sevgiliniz varmis zaten. Sorun ne o zaman?
 
Ferhans .!.:
Merhaba hanımlar.uzun zamandır konu açmıyordum ama artık dayanamadım.biliyorum geçmiş konularıma atıflar yapılacak.yok sen şöyle değil miydin, böyle değil miydin ? Hangi ara değişti falan filan.ama yapacak birşey yok.1 senedir bir sevgilim var.gayet güzel gidiyor ama bu sevgilimden ayrılırsam ya da yarın öbür gün başka bir şehre falan gidersen nasıl sevgili bulacağım diye şimdiden dertleniyorum.eskaza bir sevgili buldum ama bu süre zarfında da kayda değer ne bir ilgi gösteren oldu ne de sevgili olmak isteyen.isteyenler de saçma sapan, bana uygun olmayan kişilerdi.bir kadın olarak yeterince ilgi görmediğimi düşünmek beni çok yaralıyor açıkçası.o derece ki gururumu bile ayaklar altına alıp bu başlığı açıyorum.yokluk psikolojisiyle nasıl başa çıkacağım bilmiyorum.kendimi salıyorum iyice, mütevazı olmaya çalışıyorum ama insan kendini sevmeden, kendine güvenmeden de yaşayamıyor.bir ara kısmetimin açıldığını sandım sonra yine eski tas eski hamam.neden herkes işinde gücünde neden kimse yüzüme bile bakmıyor.neden kimse tanışmak istemiyor.artık saçma sapan arkadaşlık uygulamalarıyla kendimi avutmaya çalışıyorum.yaş daha 30.bunun bir de 45'i 50'si var o zaman şans iyice düşecek.bu psikolojiyle nasıl yaşayacağım bilmiyorum.sırf yalnız kalma korkusuyla ilişkimde taviz üstüne taviz vermek istemiyorum.çok zor durumdayım.
Genişletmek için tıkla...

Bildirimdeki konu sahibi ve konu başlığını gördüğümde : çoğu insanı endişelendiren, maddi kaygılarla ilgili bir konu olabileceğini düşünmüştüm.

Amacınız ortamın en aykırı karakteri rolünü oynamak mı ? İnsanın sevdiği birini, ayrılık türü ne olursa olsun; kaybetmekten korkmasını anlıyorum. Ancak Akasya Durağı dizisindeki taksici Osman'ın karısının "ben kucasız duramam vb" repliğine yaraşır bir konu açmasına anlam veremiyorum. Geçen günde benzer bir konu açılmıştı, onu okuyunca mı aklınıza geldi ? O üye de, kendisini travestilerle aldattığını öğrendiği kocasından ayrılması halinde yeniden evlenemezse diye dertleniyordu.

Sevgilinizle birbirinizi seviyorsanız, neden farklı bir şehre gitme durumunuz olursa ayrılacağınızı düşünüyorsunuz ?
 
Ferhans .!.:
Merhaba hanımlar.uzun zamandır konu açmıyordum ama artık dayanamadım.biliyorum geçmiş konularıma atıflar yapılacak.yok sen şöyle değil miydin, böyle değil miydin ? Hangi ara değişti falan filan.ama yapacak birşey yok.1 senedir bir sevgilim var.gayet güzel gidiyor ama bu sevgilimden ayrılırsam ya da yarın öbür gün başka bir şehre falan gidersen nasıl sevgili bulacağım diye şimdiden dertleniyorum.eskaza bir sevgili buldum ama bu süre zarfında da kayda değer ne bir ilgi gösteren oldu ne de sevgili olmak isteyen.isteyenler de saçma sapan, bana uygun olmayan kişilerdi.bir kadın olarak yeterince ilgi görmediğimi düşünmek beni çok yaralıyor açıkçası.o derece ki gururumu bile ayaklar altına alıp bu başlığı açıyorum.yokluk psikolojisiyle nasıl başa çıkacağım bilmiyorum.kendimi salıyorum iyice, mütevazı olmaya çalışıyorum ama insan kendini sevmeden, kendine güvenmeden de yaşayamıyor.bir ara kısmetimin açıldığını sandım sonra yine eski tas eski hamam.neden herkes işinde gücünde neden kimse yüzüme bile bakmıyor.neden kimse tanışmak istemiyor.artık saçma sapan arkadaşlık uygulamalarıyla kendimi avutmaya çalışıyorum.yaş daha 30.bunun bir de 45'i 50'si var o zaman şans iyice düşecek.bu psikolojiyle nasıl yaşayacağım bilmiyorum.sırf yalnız kalma korkusuyla ilişkimde taviz üstüne taviz vermek istemiyorum.çok zor durumdayım.
Genişletmek için tıkla...
12 yildir hayatimda kocam, her an da beraberiz, cok sey yasadik, cok seviyorum. Ben sizin kadar ayrilmaktan korkmuyorum. Cunku kendimi seviyorum. Kendimle olmayi seviyorum. Hayatta var olabilmek icin ille birilerine, baskalarina ihtiyacim yok. Gun olurda esim hayatimdan cikarsa bir baskasi olsun diye aramam. Kendimle olurum. Kendinizi sevmeyi ve mutlu etmeyi ogrenin. Baskalarinda aramayin varliginizi, icinizde yaratin.
 
Ferhans .!.:
Dayanamıyorum işte.
Genişletmek için tıkla...

Tek eslilige dayanamayan yine sen. :) zorlamasan mi ferhans :))) once yokluk psikolojisi ile baset sonra bir ara cok eslilige de gecersin 🙃 hayir daha gecen gun bir konuda istersen foto atayim diyordun simdi kimse yuzume bakmiyor diyorsun. Hayir biri yuzune baksa kac kisi cok esliligi normallestirir o da ayri konu.
 
zxshermine .!.:
Bildirimdeki konu sahibi ve konu başlığını gördüğümde: çoğu insanı endişelendiren, maddi kaygılarla ilgili bir konu olabileceğini düşünmüştüm.

Amacınız ortamın en aykırı karakteri rolünü oynamak mı ? İnsanın sevdiği birini, ayrılık türü ne olursa olsun; kaybetmekten korkmasını anlıyorum. Ancak Akasya Durağı dizisindeki taksici Osman'ın karısının "ben kucasız duramam vb" repliğine yaraşır bir konu açmasına anlam veremiyorum. Geçen günde benzer bir konu açılmıştı, onu okuyunca mı aklınıza geldi ? O üye de, kendisini travestilerle aldattığını öğrendiği kocasından ayrılması halinde yeniden evlenemezse diye dertleniyordu.

Sevgilinizle birbirinizi seviyorsanız, neden farklı bir şehre gitme durumunuz olursa ayrılacağınızı düşünüyorsunuz ?
Genişletmek için tıkla...
Ayrılacağımı düşünmüyorum ama olursa ayrılırsam diye düşünüyorum tabi ki.eskiden eskişehirde yaşıyordum.oralarda kimse kadınlarla pek ilgilenmez.kozmopolit ve eğitimli bir yer.yani birini bulmak o kadar zor ki.neyse ki doğu şehrine atandım.buralarda yine oralara göre daha fazla ilişki peşinde olan erkek çıkıyor.ben anlamıyorum istanbul, eskişehir, ankara gibi kimsenin kimseye gözucuyla bile bakmadığı yerlerde insanlar nasıl sevgili buluyor ? Eskişehire dönsem ölene kadar sevgili bulamam.kafamı bu düşüncelerden uzak tutmaya çalışıyorum ama içten içe gerçekleri de biliyorum.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Bu bakış açısıyla evlenseniz bile “ya boşanırsam ya eşim vefat ederse” diye başka arayışlara girersiniz. Başka arayışlar söz konusu olunca da mevcut ilişkiniz devam edemez. Gerçekten yalnız kalırsınız sonunda. Karşı tarafın canını yakmanız da cabası.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X