Yokluk psikolojisiyla nasıl başa çıkıyorsunuz ?

Merhaba hanımlar.uzun zamandır konu açmıyordum ama artık dayanamadım.biliyorum geçmiş konularıma atıflar yapılacak.yok sen şöyle değil miydin, böyle değil miydin ? Hangi ara değişti falan filan.ama yapacak birşey yok.1 senedir bir sevgilim var.gayet güzel gidiyor ama bu sevgilimden ayrılırsam ya da yarın öbür gün başka bir şehre falan gidersen nasıl sevgili bulacağım diye şimdiden dertleniyorum.eskaza bir sevgili buldum ama bu süre zarfında da kayda değer ne bir ilgi gösteren oldu ne de sevgili olmak isteyen.isteyenler de saçma sapan, bana uygun olmayan kişilerdi.bir kadın olarak yeterince ilgi görmediğimi düşünmek beni çok yaralıyor açıkçası.o derece ki gururumu bile ayaklar altına alıp bu başlığı açıyorum.yokluk psikolojisiyle nasıl başa çıkacağım bilmiyorum.kendimi salıyorum iyice, mütevazı olmaya çalışıyorum ama insan kendini sevmeden, kendine güvenmeden de yaşayamıyor.bir ara kısmetimin açıldığını sandım sonra yine eski tas eski hamam.neden herkes işinde gücünde neden kimse yüzüme bile bakmıyor.neden kimse tanışmak istemiyor.artık saçma sapan arkadaşlık uygulamalarıyla kendimi avutmaya çalışıyorum.yaş daha 30.bunun bir de 45'i 50'si var o zaman şans iyice düşecek.bu psikolojiyle nasıl yaşayacağım bilmiyorum.sırf yalnız kalma korkusuyla ilişkimde taviz üstüne taviz vermek istemiyorum.çok zor durumdayım.
Yani napalım olmayınca olmaz. Ama nıye sevgılın varken böle düşündün ki?
 
Merhaba hanımlar.uzun zamandır konu açmıyordum ama artık dayanamadım.biliyorum geçmiş konularıma atıflar yapılacak.yok sen şöyle değil miydin, böyle değil miydin ? Hangi ara değişti falan filan.ama yapacak birşey yok.1 senedir bir sevgilim var.gayet güzel gidiyor ama bu sevgilimden ayrılırsam ya da yarın öbür gün başka bir şehre falan gidersen nasıl sevgili bulacağım diye şimdiden dertleniyorum.eskaza bir sevgili buldum ama bu süre zarfında da kayda değer ne bir ilgi gösteren oldu ne de sevgili olmak isteyen.isteyenler de saçma sapan, bana uygun olmayan kişilerdi.bir kadın olarak yeterince ilgi görmediğimi düşünmek beni çok yaralıyor açıkçası.o derece ki gururumu bile ayaklar altına alıp bu başlığı açıyorum.yokluk psikolojisiyle nasıl başa çıkacağım bilmiyorum.kendimi salıyorum iyice, mütevazı olmaya çalışıyorum ama insan kendini sevmeden, kendine güvenmeden de yaşayamıyor.bir ara kısmetimin açıldığını sandım sonra yine eski tas eski hamam.neden herkes işinde gücünde neden kimse yüzüme bile bakmıyor.neden kimse tanışmak istemiyor.artık saçma sapan arkadaşlık uygulamalarıyla kendimi avutmaya çalışıyorum.yaş daha 30.bunun bir de 45'i 50'si var o zaman şans iyice düşecek.bu psikolojiyle nasıl yaşayacağım bilmiyorum.sırf yalnız kalma korkusuyla ilişkimde taviz üstüne taviz vermek istemiyorum.çok zor durumdayım.
Bazen yalnızlık çoook daha iyidir. Hayat sizin yazdığınız kadar planla, stresle yaşanacak yer değil. Bi salın artık
 
Hali hazırda sevgilin varken neden ilgi görme isteğin var? Bu mantık hiç doğru değil. İlişkine %100 sadık olman lazım. Duygusal boşluğun var. Bunun için uzman desteği almalısın. Belki küçüklüğünde aileden kalan travmaların vardır.
Çekici bir kadın mı değilsin? Çok mu bakımsızsın? Kilo problemin mi var? Yazdıklarından benim çıkardığım enerjin çok negatif. O yüzden talep görmüyor olabilirsin.
Bende tam tersi düşünüyorum. Son 25 senedir ya sevgilim var, ya evliyim. Hayatımın geri kalanında erkek olmasa niye yok demem. O kadar bıktım. Türk erkekleri o kadar kaprisli, hizmet bekleyen tipler ki. Yalnız olmayı özlemiyor değilim. Bir de insanın çocuğu olunca bütün sevgilerin ötesine geçiyor. Evlilik zaten çok matah bir şey değilde, çocuk başka bir dünya 🌎
 
Bence siz kendinizi sevmiyorsunuz.Hayatı paylaşmak güzel ama tek yaşamakta güzel.Mesela en özlem duyduğum yıllar bekar öğrencilik yıllarımdı.Yalnız değilim ama yalnız olsaydım yine mutlu olurdum.
Sizi tamamlamak için bir erkeğe ihtiyacınız yok.
 
Başlığı görünce maddiyat ile ilgili sandım, o yüzden girdim. Ama konu beni şok etti, ya erkeklerin a…. Çok mu önemliler sanki tek yaptıkları dert ve üzüntü vermek. Bu kadar mı önemli erkek olması
 
Ayrılacağımı düşünmüyorum ama olursa ayrılırsam diye düşünüyorum tabi ki.eskiden eskişehirde yaşıyordum.oralarda kimse kadınlarla pek ilgilenmez.kozmopolit ve eğitimli bir yer.yani birini bulmak o kadar zor ki.neyse ki doğu şehrine atandım.buralarda yine oralara göre daha fazla ilişki peşinde olan erkek çıkıyor.ben anlamıyorum istanbul, eskişehir, ankara gibi kimsenin kimseye gözucuyla bile bakmadığı yerlerde insanlar nasıl sevgili buluyor ? Eskişehire dönsem ölene kadar sevgili bulamam.kafamı bu düşüncelerden uzak tutmaya çalışıyorum ama içten içe gerçekleri de biliyorum.
Eskişehir'de kimse kadınlarla pek ilgilenmez mi 😱
Dalga geciyorsun heralde çik suradan sokağa millet yiyecek gibi peşinde dolaşıyor kadınların.
Aynı sehirden mi bahsediyoruz😏
 
Valla ben her yerde tanışıyorum. Tiyatrolar, konserler, piknikler, vapurlar, blablacar ile yolculuk, şehiriçi geziler, etkinlikler, arkadaş buluşmaları... Her yerde zibilyon tane genç ,işinde gücünde eli yüzü düzgün otuzluk adam var. Ev iş ev iş yasarsaniz tabii kimseyle tanisamazsiniz. İstanbul etkinlikler şehri. En basitinden outdoor bir spor yapıyorum, insanın kendisini çekme ihtimali pek olmayan bir sey. Orada bile her hafta 'beni çeker misin?' Diye birbirimizi çekip Whatsapptan paylaşıyoruz,sohbet ediyoruz. Etkileşim olursa çikista beraber yürü,ya da sonraki etkinlikle ilgili bir bahane bul yaz :p
Biriyle tanışmak hiç zor değil bence büyük sehirde
ay ne güzel anlattın bekar olasım geldi ne fingirderdim :D :D
 
Merhaba hanımlar.uzun zamandır konu açmıyordum ama artık dayanamadım.biliyorum geçmiş konularıma atıflar yapılacak.yok sen şöyle değil miydin, böyle değil miydin ? Hangi ara değişti falan filan.ama yapacak birşey yok.1 senedir bir sevgilim var.gayet güzel gidiyor ama bu sevgilimden ayrılırsam ya da yarın öbür gün başka bir şehre falan gidersen nasıl sevgili bulacağım diye şimdiden dertleniyorum.eskaza bir sevgili buldum ama bu süre zarfında da kayda değer ne bir ilgi gösteren oldu ne de sevgili olmak isteyen.isteyenler de saçma sapan, bana uygun olmayan kişilerdi.bir kadın olarak yeterince ilgi görmediğimi düşünmek beni çok yaralıyor açıkçası.o derece ki gururumu bile ayaklar altına alıp bu başlığı açıyorum.yokluk psikolojisiyle nasıl başa çıkacağım bilmiyorum.kendimi salıyorum iyice, mütevazı olmaya çalışıyorum ama insan kendini sevmeden, kendine güvenmeden de yaşayamıyor.bir ara kısmetimin açıldığını sandım sonra yine eski tas eski hamam.neden herkes işinde gücünde neden kimse yüzüme bile bakmıyor.neden kimse tanışmak istemiyor.artık saçma sapan arkadaşlık uygulamalarıyla kendimi avutmaya çalışıyorum.yaş daha 30.bunun bir de 45'i 50'si var o zaman şans iyice düşecek.bu psikolojiyle nasıl yaşayacağım bilmiyorum.sırf yalnız kalma korkusuyla ilişkimde taviz üstüne taviz vermek istemiyorum.çok zor durumdayım.
İlişkiniz varken başkasından ya da başkalarından mı ilgi bekliyorsunuz? Tam olarak anlamadım kusura bakmayın
 
senin böyle olduğunu anlıyor erkekler. adamlar senle evlenir mi? evlensen bile başkasına gözün kalır. bu sefer de evli kadınlara başkaları asılıyor beğeniyor beni beğenmiyorlar dersin.

aşağılık sendromunu git tedavi ettir.
Ay bi de bu Ferhans her konuda maşallah herkesi bi güzel linç ediyor. Ben de bunu ciddiye alıp üzülmüştüm bi keresinde😅😅
 
Daha yeni bir sürü kaliteli partnerim var o yüzden evlenmeyi düşünmüyorum diyordun ne oldu da yokluk psikolojisine girdin? Çoğu yoruma gerçeği değil hayallerini yazıyorsun Ferhans. Yalan söylüyorsun yani.
Evli kadınlara öfkende bu korkularından işte. Artık yorumlara yalan yanlış şeyleri yazmayı bırak.
Ay evet bi keresinde nerdeyse ağlayacaktım beni linç etti diye. Derdi belli oldu Ferhans hanımın🤭
 
Başlığı okuyunca yokluk, yoksulluk, zor hayat şartları ile ilgili bir konu sandım ama ferhansı görünce anladım neyden bahsettiğini asgdhshhs.
Ferhans kıskanıp kurdeşen dökme ama boş kalmıyoruz hep bir ilgi bir alaka oluyor biliyor musun. Çirkin falan mısın ya sen nasıl kimse ilgilenmez?
 
Back
X