Yorgunum

Merhabalar arkadaşlar,

Nerden başlasam nasıl anlatsam bilemiyorum

Ben 33 yaşında, yaklaşık 4 yıldır evliyim. Çocuğum yok. Çalışmıyorum. Aslında çalışma saatleri düzenli bir iş bulsam çalışmayı istiyorum, devlet memuru olmaya çalışıyorum. Bu da beni yıldırmış durumda.

İlaveten eşim tarafından ciddiye alınmadığımı hissediyorum. Özellikle eşimin müdahaleci bir ablası var, araya mesafe koyup kendimce sınırlarımı çizmeye çalışıyorum ama ne yaparsa yapayım eşim farklı kafada olunca ne yazıkki bende artık bu evlilikle ilgili motivasyonumu kaybettim. Uzun zamandır gel gitler ve bocalamalarla yaşıyorum. Bunun sonu nereye varacak bende bilmiyorum. Aile kültürlerimiz çok farklı. Biz daha seyrek görüşürüz.Ama onlar daha farklı. Tamam aile kültürleridir o ayrı, ama benim ne günahım var. En çok gücüme gidende eşimin kendi çocuğunun olup onunla ilgilenmesini hayal ederken, o sürekli yeğenleriyle ilgili. Yane içimden babaları ilgilensin bir zahmet diyesim çok geliyo. Özetle ben sınırları çizmek isterken o, onları silen tavırlar sergiliyor. Ben çok fazla arayıp sormuyorum ailesini. Başka bir çözüm bulamadım çünkü. Ama yaptığım şeyin bedeli, onlarla ilgili açılan her konuda benim fesata bağladığım ve nasıl anlamak istiyorsam öyle anladığımla itham edilmem. Benim de hatalarım oldu, o ayrı. İlk günden beri boşanmak isteyen bir tavır sergiledim, ama hayata geçirdim mi hayır, şimdide zaten ciddiye almıyor beni hissediyorum.
Aileme olan bağlığım hep devam edecek diyor, peki ben kimim? Biz olmayı beceremedik, açıkçası becerebileceğimede inancım yok.

Şu saatten sonra ayrılmak ve yeni bir evlilik düşüncesi çok zor geliyor. Sadece çocuk sahibi olmak için devam etsemmi diye düşünüyorum. Belki memur olursam biraz daha uzak kalırım ve rahatlarım diyorum bu sıkıntılardan. Açıkçası ayrılmayı ve tekrar aynı süreçlerden geçmeyi gözüm yemiyor

Eşim sabit fikirli bir adam, benim de inatçılıklarım var ama. Ona kendimi ifade edemediğimi hissediyorum. Önceliğim olduğunu hiç hissedemedim. Yoruldum anlayacağınız

Siz benim yerimde olsanız ne yapardınız?
Fikirlerinizi bekliyorum.

Bence en büyük yanlışınız boşanma kelimesini ağzınıza kolay almanız.
Bir süre sonra ciddiye alınmamanız çok normal.
Niyetiniz varsa zaten kalkıp açarsınız davanızı di mi?
Aranızdaki saygıyı ve sevgiyi kaybedersiniz böyle olursa.
Çocuk konusuna gelince tam anlamadım anne olmak mı istemiyorsunuz yoksa eşiniz mi baba olmak istemiyor?
Görümce çocukları sevildiğine göre çocuk sevgisi var ama babalığa mı hazır değil de bebe sahibi olmuyorsunuz?

Laale .!.:

Bence en büyük yanlışınız boşanma kelimesini ağzınıza kolay almanız.
Bir süre sonra ciddiye alınmamanız çok normal.
Niyetiniz varsa zaten kalkıp açarsınız davanızı di mi?
Aranızdaki saygıyı ve sevgiyi kaybedersiniz böyle olursa.
Çocuk konusuna gelince tam anlamadım anne olmak mı istemiyorsunuz yoksa eşiniz mi baba olmak istemiyor?
Görümce çocukları sevildiğine göre çocuk sevgisi var ama babalığa mı hazır değil de bebe sahibi olmuyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Maddi olarak evle ilgili yatırıma girelim istiyorum, eşim yanaşmıyor. Çocuk olsun istiyorum, en azından atanana kadar biraz büyük diye söyleyip duruyorum onada yanaşmadı. Özetle kendi bildiğini okuyor Ev konusundaki fikri de ablasıyla aynı bölgede bir evdi, bende şu an oturduğum yerde kalalım, buraya alıştık, hem çocuk için daha iyi dedim. Çok sonra ikna oldu, ama icraat yok Özetle hayatımdaki herşey askıda ve ben çok sıkıldım. İlaveten birde ailesine bir erkek olarak haddinden fazla düşkün olması beni deli ediyor, ben neyim bilmiyorum. Saygı ve sevgi yara almış durumda. Sevgim var tabeki, insan olarak. Ama öfkem ve kızgınlıklarım bastırmış durumda. Kendimi dış kapının dış mandalı gibi hissediyorum. Evime gelinceği zaman bile muhatap alınmıyorum, eşimi arıyorlar. O da usulen zaten. Oysaki evin hanımı benim, sonra bir şey olduğunda eşim ara söyle o zaman diyor. Beni muhatap almayanları ben niye muhatap almalıyım anlayamıyorum Çok yoruldum arkadaşlar. Baba evine dönmek de çok cazip gelmiyor, kendime bir hayat kurmak daha tercih edilesi, ama işte çocuk sahibi olma isteği var ya o ayağımı bağlıyor Bu iç sıkıntılarıylada nereye gider bilmiyorum.

esmeralda2009 .!.:

Maddi olarak evle ilgili yatırıma girelim istiyorum, eşim yanaşmıyor. Çocuk olsun istiyorum, en azından atanana kadar biraz büyük diye söyleyip duruyorum onada yanaşmadı. Özetle kendi bildiğini okuyor Ev konusundaki fikri de ablasıyla aynı bölgede bir evdi, bende şu an oturduğum yerde kalalım, buraya alıştık, hem çocuk için daha iyi dedim. Çok sonra ikna oldu, ama icraat yok Özetle hayatımdaki herşey askıda ve ben çok sıkıldım. İlaveten birde ailesine bir erkek olarak haddinden fazla düşkün olması beni deli ediyor, ben neyim bilmiyorum. Saygı ve sevgi yara almış durumda. Sevgim var tabeki, insan olarak. Ama öfkem ve kızgınlıklarım bastırmış durumda. Kendimi dış kapının dış mandalı gibi hissediyorum. Evime gelinceği zaman bile muhatap alınmıyorum, eşimi arıyorlar. O da usulen zaten. Oysaki evin hanımı benim, sonra bir şey olduğunda eşim ara söyle o zaman diyor. Beni muhatap almayanları ben niye muhatap almalıyım anlayamıyorum Çok yoruldum arkadaşlar. Baba evine dönmek de çok cazip gelmiyor, kendime bir hayat kurmak daha tercih edilesi, ama işte çocuk sahibi olma isteği var ya o ayağımı bağlıyor Bu iç sıkıntılarıylada nereye gider bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bence şu çocuk sahibi olma isteğinizi rica ederim bastırın.
İşiniz yokken bebenize nasıl bakacaksınız kafanızda da boşanma fikri varken?
Ben anne değilim anne olmayı da düşünmüyorum ama inanın sizlerden daha çok içim acıyor şu bebelere.
Madem mutlu değilsiniz boşanın.

Arkadaşlar lütfen benzer durumları yaşayanlar bana tavsiyede bulunsun.

Çok çaresizim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Az önce eşim ablasıyla ve yeğenleriyle tatlı tatlı konuşuyordu, sinirim bozuldu. Aramızda yaşananlar hiç umrunda değil gibi. Küçük bir çanta hazırlamak istedim. Neden hazırladığımı sordu çantayı, cevap vermedim. Bir süre baba evine gitmeyi düşünüyorum, atamam olursa aslında herşey netleşcek benim için, ama sanki artık içimde ipler kopmuş gibi, hele tel de ablasıyla öle güzel güzel konuşurken kendimi o kadar kötü hissettimki Umrunda değilmişim gibi Ve canıma tak etti. Dediğim gibi tek neden çocuk sahibi olmak, ama bilmiyorum.

Lütfen tavsiyelerinizi esirgemeyin, benzer durumları yaşayanlar varsa paylaşsın.

bence siz depresif bir durum yaşıyor olabilirsiniz ,nitekim eşinin ablasıyla tatlı konuşması ,yeğenleriyle ilgilenmesi gayet normal ,bu eğer kendi çocuğu olursa daha fazla ilgileneceğini gösterir.yapıcı olmaya çalışmalıısınız .umarım evliliğiniz için en sağlıklı kararı verirsiniz,sevgiler.

Bitirip bitirmemekte kararsız kaldığınız, kendinizi mutsuz hissettiğiniz bir durumda çocuk yapmak için çalışıyorsunuz, bence yanlış yoldasınız.

Eşinizi karşınıza alıp bunları aynı bizlere yazdığınız gibi anlatın, kavga etmeden, ağlayıp dövünmeden, sızlanmadan yetişkin insanların yapması gerekeni yapın. Valizinizi gerçekten bitirecekseniz ortaya çıkarın. Bu tip davranışlar ters teper, sürekli gitmekle tehdit edilen bir insan, git o zaman der.

esel .!.:

bence siz depresif bir durum yaşıyor olabilirsiniz ,nitekim eşinin ablasıyla tatlı konuşması ,yeğenleriyle ilgilenmesi gayet normal ,bu eğer kendi çocuğu olursa daha fazla ilgileneceğini gösterir.yapıcı olmaya çalışmalıısınız .umarım evliliğiniz için en sağlıklı kararı verirsiniz,sevgiler.

Genişletmek için tıkla...

Evet doğru, depresiflik durumu var. Çünkü evliliğimle ilgili büyük bir hayalkırıklığım var. Evet haklısınız, onlarla tatlı tatlı konuşmasında gariplik yok, ama eğer aranız bu kadar bozukken böyle hiçbir şey yok havalarına girip, benim çözümsüzlüklerle bırakmasından çok sıkıldım. Evliliğimin en başından beri 3.kişileri ilişkimin içinde bulmaktan çok sıkıldım. Tamam insan ailesine bağlı olur ama bizdeki artık bana fazla geliyor. Ben iki kişilik bir evlilik yaşamak istiyorum. Her an kimden müdahale gelecek diye düşünmekten yoruldum, onlar aynı aile üyeleri olmaları sebebiyle bulunduğum bazı ortamlarda hemfikir olunca ben aykırı kaçıyorum, ve çoğunluk oldukları için kendimi yalnız hissediyorum. Oysaki farklı kültürlerden geliyoruz, farklı ailelerden ne benimki ne onunki olmalı, ortası olmalı ama gel görki en başından beri kendi içinde uyguladıklarını çoğunluk oldukları için doğrudur diye dikte etmelerinden sıkıldım.

Benim fikrim;
öncelikle iş konusunda tavsiyem olacak,eğer bir işe girip çalışırsan senin açından çok daha iyi olur hem böyle şeyleri daha fazla takmamış olursun hem kafan dağılır,
memur olmak için yinede uğraş tabiki ama aynı zamanda özel sektördede bir iş bulup çalışabilirsin;
inan iş hayatı,ufkunu,hayata bakış açını okadar değiştiriyorki aman diyosun bunlarda sorunmu ama evde olunca takmıyacağın şeyleri bile kafana takabiliyosun..

ATTRAENTE .!.:

Bitirip bitirmemekte kararsız kaldığınız, kendinizi mutsuz hissettiğiniz bir durumda çocuk yapmak için çalışıyorsunuz, bence yanlış yoldasınız.

Eşinizi karşınıza alıp bunları aynı bizlere yazdığınız gibi anlatın, kavga etmeden, ağlayıp dövünmeden, sızlanmadan yetişkin insanların yapması gerekeni yapın. Valizinizi gerçekten bitirecekseniz ortaya çıkarın. Bu tip davranışlar ters teper, sürekli gitmekle tehdit edilen bir insan, git o zaman der.

Genişletmek için tıkla...

İnanın yetişkin bir insan gibi de konuştum ama bir yere varamadım, en başta hatalarım oldu, fazla tepkiler verdim. Ama sonrasında da önyargıları olan bir insana kendimi anlatamadım. O da beni çok kırdı. Ve bu noktaya geldik. Şimdi de bu noktadayım.

arkadaşım eşinin ablasıyla konuşması ,yiğenlerini sevmesi çok normal
sen sürekli kafandaki olumsuzlıklardan dolayı bunlar batıyor sana.
normal bir ilişki içinde olsaydınız sende bu durumdan keyif alırdın.
bebek için evliliğini sürdürmek ve gerekirse çocuğumu alır
giderim düşüncesi içersindesin .ama bu hem sana hem bebeğe hemde eşine büyük haksızlık.
öyle çocuk için teşekkürler diyip çekip gidemezsin.
bence önce yapıcı olmaya çalış ama kısa vadede bir şey bekleme.isterse bir kaç yıl sürsün ama eğer amacına ulaşırsan dünyada senden mutlusu olmaz.geçmişi kenara bırak eşinle zevk alacağınız şeyler planla.bol bol birlikte vakit geçirin.gerekirse tatile çıkın.
onunla fazlaca ilgilen kendinide ihmal etme.ailesine de gidin onlar eşini arayıp gelmek istiyormuş aramalarına fırsat verme sen çağır.
ailesinin yanında mutlu görün hatta öyle ol anladığım kadarıyla ailesi sana karşı kötü değil.
eğer bunu yaparsan emin ol eşin değişir.evliliği yıkmak kolay canım mağdem bir yola girdin önce savaş.
eğer kendini sürekli boşanıcam mutsuzum diye kurarsan emin ol bir gün kendini dilekçe yazarken bulursun.
söylediklerimi yapmak zor değil denemeye değer.
hatta bize gün gün yaz yine buradan yardımcı olalım gör bak herşey güzel olacak var mısın:)

eşin ailesine düşkün olması çocuk doğursanızda değişmiyecek, bence işe girin bu durum değişmiyecekse,ayrılın, o zaten sizden vazgeçmiş gibi , ailesiyle mutlu olsun, ömür boyu mutsuz olmaktansa ,hoşcakal demek iyidir,

esmeralda2009 .!.:

Evet doğru, depresiflik durumu var. Çünkü evliliğimle ilgili büyük bir hayalkırıklığım var. Evet haklısınız, onlarla tatlı tatlı konuşmasında gariplik yok, ama eğer aranız bu kadar bozukken böyle hiçbir şey yok havalarına girip, benim çözümsüzlüklerle bırakmasından çok sıkıldım. Evliliğimin en başından beri 3.kişileri ilişkimin içinde bulmaktan çok sıkıldım. Tamam insan ailesine bağlı olur ama bizdeki artık bana fazla geliyor. Ben iki kişilik bir evlilik yaşamak istiyorum. Her an kimden müdahale gelecek diye düşünmekten yoruldum, onlar aynı aile üyeleri olmaları sebebiyle bulunduğum bazı ortamlarda hemfikir olunca ben aykırı kaçıyorum, ve çoğunluk oldukları için kendimi yalnız hissediyorum. Oysaki farklı kültürlerden geliyoruz, farklı ailelerden ne benimki ne onunki olmalı, ortası olmalı ama gel görki en başından beri kendi içinde uyguladıklarını çoğunluk oldukları için doğrudur diye dikte etmelerinden sıkıldım.

Genişletmek için tıkla...

bence ilk önce sağlam bir ise gir ve acilen bir doktora git cünkü normal olduğunu bile bile bazı sıkıntılarından dolayı herseyi yanlıs anlama dönemine girmissin.esinle otur ciddi bir sekilde konus ailesiyle senin ailen muhatap olsun sen sürekli neden onlardasınki basta tavrını koymamıssın ..biraz tavrını belli et

esmeralda2009 .!.:

İnanın yetişkin bir insan gibi de konuştum ama bir yere varamadım, en başta hatalarım oldu, fazla tepkiler verdim. Ama sonrasında da önyargıları olan bir insana kendimi anlatamadım. O da beni çok kırdı. Ve bu noktaya geldik. Şimdi de bu noktadayım.

Genişletmek için tıkla...

SABIR ABLA HERSEY ZOR HAYATTA YEMEK İÇİN BİLE ÇİĞNEMEK LAZIM BUDA SENİN İMTİHANIN
biraz sabır et azcık daha bekle