Nasıl yani ya evladınızdan mı bahsediyorsunuz düşmanınızdan mı anlamadım. Nasıl bir duygusuz yazmaktır hayatımı alt üst etti vs ne bekliyordunuz anne olmadan önce pardon hayatınızda hiç bişeyin değişmeyeceğini mi? Sanırım hazırlıksız anne oldunuz. Buraya yazdığınız gibi bir tutumunuz varsa o çocuk daha da huysuzlaşır haberiniz olsun.
İlk önce empati yapayım yorgun bi anne var karşımda dedim ama inanın hayatımda ilk defa yapamadım. Anlatım tarzınızdan mı nedir bilemedim. İki çocuk annesiyim üsyelik küçük 26 aylık büyük 5 yaşında. Sizi gayet iyi anlayabilirim ama bu anlatım şeklini anlayamadım.
Size ağır gelmiş annelik muhtemelen duygusal açıdan hazır olmadan hamile kalıp çocuk doğurdunuz etrafınızda da bi yol gösteren bir yük alan kimseniz yoksa normal zorlanmanız. Ama resmen nefretle bahsetmişsiniz evladınızdan ve sanırım bilinç altınızda da bu duygu oluşmaya başlamış. Öncelikle sakin olmayı deneyin lütfen. Sonrasında da bol bol okuyun çocuk yetiştirmekle ilgili blogları kitapları yayınları takip edin. Kaygılı annelerin mutsuz çocukları olduğunu unutmayın. Bir çocuğun en çok ihtiyacı olan şey sevgi ve düzen. Sevgi ve düzen ortamında büyüyen çocukların huzurlu mutlu ve sağlıklı olduklarını bilin lütfen. Bu ortamı da ona sadece siz sağlayabilirsiniz. Öncelikle bir uyku koçundan yardım alın. İlla bulunduğunuz yerde bir pedegoğa gitmeniz gerekmiyor bir sürü anne yardımlaşma grubu var bilen annelere internet ortamından ulaşıp yardım isteyebilirsiniz. İlk hedefiniz uyku düzenini sağlamak olmalı. Bir yandan da çocuk doktoruna götürün tabi ki belki fiziksel bir sıkıntısı vardır. Mesela bir arkadaşımın oğlu 6 ay boyunca çok fazla ağlayan bir bebekti her şeyi denemelerine rağmen sadece sallandığında sakinleşiyordu meğerse böbreğinde taş varmış d vitamini kestiler ve ilaç tedavisiyle atlattılar çok şükür.
Ha bide kararlı ve sabırlı olmanız en önemlisi. Uyku düzenini sağlamakta sabır işi bir iki akşam denemekle olmaz gerekirse aylarca uğraşacaksınız. Her akşam aynı saatte aynı düzenle uykuya geçmesini sağlayacaksınız. Ağladığında panik olmayacaksınız. Sağlığıyla ilgili bir sıkıntı olmadığı sürece kurallarınızdan taviz vermeyeceksiniz. Ama en önemlisi her şeyi sevgiyle ve sevginizi hissettirerek yapacaksınız.
Hepimiz insanız zor zamanlar geçiriyoruz çaresiz hissediyoruz iki yaş üç yaş dört yaş sendromu büyüme atağı diş çıkarması vs bir sürü dönemleri oluyor çocukların. Büyük kızımda uyku terörü vardı mesela aylarca uğraştık inanın aklımdan alıp yere fırlatayım diye çok geçirdim sinirden kendime tokat attığım günler oldu. Ama bir gün bile hayatım alt üst oldu demedim. Lütfen sakin olun ve çocuğunuzu pedogoğa götürmek yerine kendiniz bir yardım alın. Siz iyi olursanız çocuğunuzda düzelir.
