Yumuşak yüzlü olmak

Piedra-q

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
30 Eylül 2017
473
312
33
Gece gece sinirim çok bozuldu. Belki bu da dert mi dicrksiniz ama artık iyice kafama takar oldum. İnsanların bana olan tavırlarını anlamıyorum. Ben yumuşakmyuzlu bırıyım. Kim olursa olsun ve karşılıgında ne yaparsa yapsın her zaman yargılamadan kınamadan dinlerim. Anlamaya calısırım. Arkadaşlarımo çok nadir terslemişimdir.

Sorun su ki ben boyle davrandıkça insanlar beni salak mı goruyor napıyor anlamıyorum. En kırıldıgımda 5 6 yıllık olan arkadasım. Ya başkalarının yanında mum olan kız bana karşı surekli bir tersleme içersinde. Brn bişey yaptığımda beni azarlayan ınsan aynı şeyi diğer arkadaşı yapınca kedi gibi duruyor. Ve en yakın arkadaşı da ben değilim. Hani samimiyetten falan da degıl bu. Çunku çok daha yakın arkadaşları var onlara karşı hep saygılı ben bi fikir versem hemen sen ne bilirisn tabrı ya da senın kafan basmaz tavrı artık beni cidden sınır ediyor.

Arkadaşlığını bitir diyebilirsin ama diğer insanlarda aynı şekilde. Hep bi sen zaten ceptesin tavrı içinde. Başkalarına yapmaya cesaret edemediği espirileri bana yapıyorlar. Neden çunku herkesin yaptıgı yanlışa kendimce mantıklı bir kılıf uyduruyorum ve trrs tepki vermiyorum diye. Yoksa cidden salak olamam dimi .

Bu gecede arkadaşım bir sıkıntısını anlattı. Bende birşeyler sordum olayı daha iyi anlayabilmek için. Ve "yinr kaç kere dicem sana o oyle degıl şöyle. Bi anlayamadın . zaten anlasan şaşardım gibi "ters şeylrr soyledi. Bende sinirlendim hiç birşey yazmadım daha. Çunku soylryince ne alakası var sen çok alıngansın ne var bunda diyor. Ama aynı tavırları kendisi asla kabul etmiyor. Ve bu bir kerelik olan bişey degıl..bana karşı hep böyle.

Ben insanlara karşı içiçimden gelerek boyle davranıyorum. Karakterim bu şekilde. Zorlama degıl. Ve kimseye iyi gibi gorunme derdim yok ama artık degışmek, agzına geleni cekinmeden soyleyrn insanlar gibi olmak istiyorum. Çünkü çevremde gorduğum kadarıyla o insanlara karşı bir saygı var herkes korkarak birşey soyluyor ama yinede çok seviliyorlar. Sorunum cok sevilmek falan degıl ama insanların bana aptalmışım gibi muamele yapmasına , cocuk gibi azarlamasına dayanmıyorum.

Ve iş hayatına girince kendimi duşunemiyorum. Arkdaş ortamında boyleysem iş ortamında nasıl olur kabus gibi.
 
İyi niyet ayrıdır saf yerine konmak ayrıdır. Tabiki insanlarin yüzüne ağzınıza ne gelirse söylemek hoş değil ama fazla iyi niyet iyi getirmez, kendinizi niye ezdiresiniz yahu
 
İyi niyet ayrıdır saf yerine konmak ayrıdır. Tabiki insanlarin yüzüne ağzınıza ne gelirse söylemek hoş değil ama fazla iyi niyet iyi getirmez, kendinizi niye ezdiresiniz yahu
Tabiki agzına geleni soyleyen patavatsız birimolmak istrmem orda abartılı soyledim ama ben insanlara hoşuma gitmeyen birşey yaptıklarında bile haklılık payı çıkartıyorum bu şekilde biri olmak istemiyorum artık. Ne yapmam gerek . iş hayatı değiştirir mi acaba ?
 
Tabiki agzına geleni soyleyen patavatsız birimolmak istrmem orda abartılı soyledim ama ben insanlara hoşuma gitmeyen birşey yaptıklarında bile haklılık payı çıkartıyorum bu şekilde biri olmak istemiyorum artık. Ne yapmam gerek . iş hayatı değiştirir mi acaba ?

Çok fazla iyi niyetlisiniz, insanlarla bi probleminiz olduğunda onlardan haklılık payı çıkarmak yerine kendi hakkınızı savunun. İş hayatı değiştirebilir o konuda pek bi tecrübem yok açıkçası
 
Bu da dert mi demeyecektim ama siz öyle yazınca diyesim geliyor. Konunuza gelince ben de biraz sizin gibiyim yakın gördüm sizi kendime. Bence siz insanları kırmamaya çalışıyorsunuz fakat onlar bunu anlamıyor ve bu tavrınızı farklı yorumluyorlar.
 
Bu da dert mi demeyecektim ama siz öyle yazınca diyesim geliyor. Konunuza gelince ben de biraz sizin gibiyim yakın gördüm sizi kendime. Bence siz insanları kırmamaya çalışıyorsunuz fakat onlar bunu anlamıyor ve bu tavrınızı farklı yorumluyorlar.
Burdaki insanların daha buyuk sıkıntıları olduğu için öyle dedim ama brnim için büyük bir problem haline geldi. Sürekli kendimi sorgular oldum. Neden bu konuma düşürüyorum krndimi ve hiç bişeyde yapamıyorum.
Siz zorluk yaşamıyor musunuz hiç ya da benim gibi hissetmiyor musunuz ? Ben kendimi aptal gibi hissediyorum bazen.
 
Herkes sizden daha üstün yada herkes sizden daha zeki değil. ya fazla herkesi önemsemeyeceksiniz yada şu çantada keklik izleniminize bir son vereceksiniz. Sizi önemsemeyen insanları ne diye hayatınızda tutuyorsunuz?
 
Burdaki insanların daha buyuk sıkıntıları olduğu için öyle dedim ama brnim için büyük bir problem haline geldi. Sürekli kendimi sorgular oldum. Neden bu konuma düşürüyorum krndimi ve hiç bişeyde yapamıyorum.
Siz zorluk yaşamıyor musunuz hiç ya da benim gibi hissetmiyor musunuz ? Ben kendimi aptal gibi hissediyorum bazen.

Evet hissediyorum ve kendime çok kızıyorum. Sonra diyorum ki kendime sen busun seni gerçekten seven bu saydamlığını görebilir. Öyle işte
 
Her durumda yumuşak başlı davranışın belki yaşadıklarının birikmesi sonucu sona erecek. Ama katlana katlana nasıl sona erecek? belki sende davranış bozukluğu yaratacak, belki kalp kırıklıkların birikecek kalp rahatsızlığın olacak, belki ileride evliliğinde bile kendini iyi ifade edemeyip eşine haklı olduğun yerlerde bile hak savunamayacaksin yani özetle hep sana olacak, yazık olacak...(verdiğim örnekler yanlis anlaşılmasın amacım iradene kamçı olmak)

Tam olarak kendine deger vereceksin, kimse kimseden üst değil, sivri dilli olmak marifet değil hoşgörü en güzelidir. Fakat ne zaman ki saf yerine koyulup seni hafife alan konuşma yapan olursa yumuşak yüzünün ve hoşgörünün bir noktasını hak etmez. Kendini üzmeyeceksin. Mutlu duracaksın mutlu insan güçlü insandır.

Kısasa kısas yapmaya alışmalı, motive etmelisin kendini. Lütfen aşağıdaki cümleyi de felsefe haline getir.

Verdiğin Değerin Karşılığını Görmüyorsan, Gördüğün Değeri Ver ki; HERKES YERİNİ BİLSİN...!
 
Ufak tefek kaba davranışlar harici bu şekilde bir karaktere sahip olmanın yeterince ceremesini çekmemişsin :)
Çok sağlam bir kazık yeseydin, bir arkadaşın tarafından arkandan bıçaklansaydın, bu karakterin seni hayatında düşürebileceği en zor duruma düşürseydi, değişirdin.
Ve bence böyle değişeceksin.
15 yaşıma kadar inanılmaz ağlak bir insandım.
Haksızlığa uğrasam gözlerim dolardı. Asla geride durmazdım, hep derdimi anlatmaya çalışırdım ama gözyaşım hazırda bekliyor gibi, pıt pıt dökülürdü.
Bir şey oldu, ve o gün bugündür sayılı ağladım. Şimdi gülüp geçiyorum, o yaş için çok yaralayıcıydı.
Ama bu bana şartmış. Ağlayarak elde edemeyeceğimi öğrendim. O gözyaşı orada hazır beklediği sürece kimseye kendimi anlatamayacaktım. Böylece ondan kurtuldum :)
Sonraki bir kaç sene fazla sert ve etrafımı zorlayıcı geçti, her şeyi tersine döndürmüştüm. Çok kişiye hayatı zehir ettim. Ama dengeyi bulduğumda huzurluydum :)
Sen de dengeyi yaşayarak bulacaksın.
Önceden önlem almak istersen, becerebiliyorsan değişmeye çalış :)
 
Ufak tefek kaba davranışlar harici bu şekilde bir karaktere sahip olmanın yeterince ceremesini çekmemişsin :)
Çok sağlam bir kazık yeseydin, bir arkadaşın tarafından arkandan bıçaklansaydın, bu karakterin seni hayatında düşürebileceği en zor duruma düşürseydi, değişirdin.
Ve bence böyle değişeceksin.
15 yaşıma kadar inanılmaz ağlak bir insandım.
Haksızlığa uğrasam gözlerim dolardı. Asla geride durmazdım, hep derdimi anlatmaya çalışırdım ama gözyaşım hazırda bekliyor gibi, pıt pıt dökülürdü.
Bir şey oldu, ve o gün bugündür sayılı ağladım. Şimdi gülüp geçiyorum, o yaş için çok yaralayıcıydı.
Ama bu bana şartmış. Ağlayarak elde edemeyeceğimi öğrendim. O gözyaşı orada hazır beklediği sürece kimseye kendimi anlatamayacaktım. Böylece ondan kurtuldum :)
Sonraki bir kaç sene fazla sert ve etrafımı zorlayıcı geçti, her şeyi tersine döndürmüştüm. Çok kişiye hayatı zehir ettim. Ama dengeyi bulduğumda huzurluydum :)
Sen de dengeyi yaşayarak bulacaksın.
Önceden önlem almak istersen, becerebiliyorsan değişmeye çalış :)
Bir an once o kazıgı yemek istiyorum ozaman çünkü artık doldu içim sürekli kendimdr hata bulmaktan.
Siz erkenden değişmişssiniz ne guzel. Ben şuan 26 yaşındayım. Değişmeyi çok istiyorum ama o dengeyi nasıl tutturuurum bilmiyorum. Sonuçta olmak istediğim kişi gibi davranıcam bir nevi numara yapıcam yani .neye nasıl tepki vermeliyim bilmiyorum
 
Her durumda yumuşak başlı davranışın belki yaşadıklarının birikmesi sonucu sona erecek. Ama katlana katlana nasıl sona erecek? belki sende davranış bozukluğu yaratacak, belki kalp kırıklıkların birikecek kalp rahatsızlığın olacak, belki ileride evliliğinde bile kendini iyi ifade edemeyip eşine haklı olduğun yerlerde bile hak savunamayacaksin yani özetle hep sana olacak, yazık olacak...(verdiğim örnekler yanlis anlaşılmasın amacım iradene kamçı olmak)

Tam olarak kendine deger vereceksin, kimse kimseden üst değil, sivri dilli olmak marifet değil hoşgörü en güzelidir. Fakat ne zaman ki saf yerine koyulup seni hafife alan konuşma yapan olursa yumuşak yüzünün ve hoşgörünün bir noktasını hak etmez. Kendini üzmeyeceksin. Mutlu duracaksın mutlu insan güçlü insandır.

Kısasa kısas yapmaya alışmalı, motive etmelisin kendini. Lütfen aşağıdaki cümleyi de felsefe haline getir.

Verdiğin Değerin Karşılığını Görmüyorsan, Gördüğün Değeri Ver ki; HERKES YERİNİ BİLSİN...!
Kısasa kısas olayı çok guzel ama keşke yapmayı becerebilsem. bana davrandıkları gibi davransam bazı kişilere eminim 1 saniye durmazlar :KK12:
 
bu tavırlara tepkinizi göstererek siz kendinize saygı duyacaksınız ki başkaları da size duysun.
gerektiğinde kalp kırmaktan korkmayın.
Ben tavırları karşısında kırıldığım zaman soyluyorum aslında bazen. Ama hep ne alakası var gibi cevaplar alıyorum. Sonra ben abartıyorum diye duşunup devam ediyorum:kızgın:
 
Cok mu lazımlar sence? Cünkü baya baya salak yerine koymuşlar seni hayır demeyi bil lütfen yeri geldiğinde lafını da esirgeme önce kendine saygı duy ki onlarda sana duysun. Kimsenin kimseden üstünlüğü yok.
 
Bakın kendiniz söylemişsiniz, sizi cepte gibi görüyorlar. Ben de sizin gibiydim, yıllar önce okuduğum bir yazı bakış açımı değiştirdi. Şöyle diyordu : İnsanlara hayır demeyi bilirseniz sizin fikirlerinize daha çok değer vermeye başlarlar. Daha kıymetli olursunuz.
Gerçekten de öyle. İnsan doğası gereği burnunun ucundakini göremez. Siz sevdikleriniz için hep böyle olmuşsunuz. Siz bir şey yaptığınızda o zaten sizin ödevinizmiş gibi algılanmaya başlanmış. Tıpkı anne babaya olan bakış açısı gibi. Annem babam tabiki beni sevecek, tabiki beni dinleyecek, tabiki benim için fedakarlık yapacak çünkü onlar annem ve babam, bunun için ayrıca minnettar olmama gerek yok gibi bir düşünce olur ya, çevrenizdekilerin size bakış açısı da böyle olmuş.
Önce siz kendinize değer verin ki çevrenizdekiler de değer versin. Mesela sizi terslediklerinde bu kadar sabırlı olmayarak başlayın işe.
 
O kaba arkadaşınla arkadaşlığını bitir. Arkadaşlığınızın miyadı dolmuş. Saygı kaybedilmiş. Artık adam olmaz o arkadaşlık.

Buna benzer bir şey ben de yaşadım. 20 yıllık arkadaşım bana karşı zıvanadan çıkmıştı. Durduk yerde iğnelemeler, gittiğimiz ortamda tartışma çıkarmalar... Tadımız kaçmasın diye alttan aldıkça tepeme çıktı. 20 yıl falan demedim, bıçak gibi kestim ilişkimi. Sonra istedi görüşmek ama görüşmedim, bitti. O gün bugündür kafam rahat. Tavsiye ederim. Her arkadaşlığın bir ömrü olduğuna inanırım. Sizinkinin de ömrü dolmuş.
 
Bir an once o kazıgı yemek istiyorum ozaman çünkü artık doldu içim sürekli kendimdr hata bulmaktan.
Siz erkenden değişmişssiniz ne guzel. Ben şuan 26 yaşındayım. Değişmeyi çok istiyorum ama o dengeyi nasıl tutturuurum bilmiyorum. Sonuçta olmak istediğim kişi gibi davranıcam bir nevi numara yapıcam yani .neye nasıl tepki vermeliyim bilmiyorum

Kaybetmekten korkmayın. Muhtemelen yaş aldıkça kaybetmek daha korkutucu geliyor.
Seneye daha zorlanacaksınız, sonraki seneye daha da. Sizden sürekli götüren insanları kaybettiğinizde kendi bütünlüğünüzü korumuş olursunuz.
Bu korkutucu bir şey değil. Bir insan sizinle mutlu oluyor ama sizi mutlu etmiyorsa bu sevgili, arkadaş, aile her ne olursa olsun sağlıklı bir ilişki şekli değil.
Vereceğiniz tepki basit, iyi hissediyorsanız iyidir, kötü hissediyorsanız kötü.
Kişilerin varlığı kadar sizi tamamlama şekli de önemli. Olmuyorsa olmuyordur.
Yada gönlünüzü çok çok geniş tutup, ne olursan ol diyebilirsiniz. Bende öyle yürek yok mesela :)
 
Back
X