Yumuşak yüzlü olmak

Piedra-q .!.:

Gece gece sinirim çok bozuldu. Belki bu da dert mi dicrksiniz ama artık iyice kafama takar oldum. İnsanların bana olan tavırlarını anlamıyorum. Ben yumuşakmyuzlu bırıyım. Kim olursa olsun ve karşılıgında ne yaparsa yapsın her zaman yargılamadan kınamadan dinlerim. Anlamaya calısırım. Arkadaşlarımo çok nadir terslemişimdir.

Sorun su ki ben boyle davrandıkça insanlar beni salak mı goruyor napıyor anlamıyorum. En kırıldıgımda 5 6 yıllık olan arkadasım. Ya başkalarının yanında mum olan kız bana karşı surekli bir tersleme içersinde. Brn bişey yaptığımda beni azarlayan ınsan aynı şeyi diğer arkadaşı yapınca kedi gibi duruyor. Ve en yakın arkadaşı da ben değilim. Hani samimiyetten falan da degıl bu. Çunku çok daha yakın arkadaşları var onlara karşı hep saygılı ben bi fikir versem hemen sen ne bilirisn tabrı ya da senın kafan basmaz tavrı artık beni cidden sınır ediyor.

Arkadaşlığını bitir diyebilirsin ama diğer insanlarda aynı şekilde. Hep bi sen zaten ceptesin tavrı içinde. Başkalarına yapmaya cesaret edemediği espirileri bana yapıyorlar. Neden çunku herkesin yaptıgı yanlışa kendimce mantıklı bir kılıf uyduruyorum ve trrs tepki vermiyorum diye. Yoksa cidden salak olamam dimi .

Bu gecede arkadaşım bir sıkıntısını anlattı. Bende birşeyler sordum olayı daha iyi anlayabilmek için. Ve "yinr kaç kere dicem sana o oyle degıl şöyle. Bi anlayamadın . zaten anlasan şaşardım gibi "ters şeylrr soyledi. Bende sinirlendim hiç birşey yazmadım daha. Çunku soylryince ne alakası var sen çok alıngansın ne var bunda diyor. Ama aynı tavırları kendisi asla kabul etmiyor. Ve bu bir kerelik olan bişey degıl..bana karşı hep böyle.

Ben insanlara karşı içiçimden gelerek boyle davranıyorum. Karakterim bu şekilde. Zorlama degıl. Ve kimseye iyi gibi gorunme derdim yok ama artık degışmek, agzına geleni cekinmeden soyleyrn insanlar gibi olmak istiyorum. Çünkü çevremde gorduğum kadarıyla o insanlara karşı bir saygı var herkes korkarak birşey soyluyor ama yinede çok seviliyorlar. Sorunum cok sevilmek falan degıl ama insanların bana aptalmışım gibi muamele yapmasına , cocuk gibi azarlamasına dayanmıyorum.

Ve iş hayatına girince kendimi duşunemiyorum. Arkdaş ortamında boyleysem iş ortamında nasıl olur kabus gibi.

Genişletmek için tıkla...

Piedra-q .!.:

Gece gece sinirim çok bozuldu. Belki bu da dert mi dicrksiniz ama artık iyice kafama takar oldum. İnsanların bana olan tavırlarını anlamıyorum. Ben yumuşakmyuzlu bırıyım. Kim olursa olsun ve karşılıgında ne yaparsa yapsın her zaman yargılamadan kınamadan dinlerim. Anlamaya calısırım. Arkadaşlarımo çok nadir terslemişimdir.

Sorun su ki ben boyle davrandıkça insanlar beni salak mı goruyor napıyor anlamıyorum. En kırıldıgımda 5 6 yıllık olan arkadasım. Ya başkalarının yanında mum olan kız bana karşı surekli bir tersleme içersinde. Brn bişey yaptığımda beni azarlayan ınsan aynı şeyi diğer arkadaşı yapınca kedi gibi duruyor. Ve en yakın arkadaşı da ben değilim. Hani samimiyetten falan da degıl bu. Çunku çok daha yakın arkadaşları var onlara karşı hep saygılı ben bi fikir versem hemen sen ne bilirisn tabrı ya da senın kafan basmaz tavrı artık beni cidden sınır ediyor.

Arkadaşlığını bitir diyebilirsin ama diğer insanlarda aynı şekilde. Hep bi sen zaten ceptesin tavrı içinde. Başkalarına yapmaya cesaret edemediği espirileri bana yapıyorlar. Neden çunku herkesin yaptıgı yanlışa kendimce mantıklı bir kılıf uyduruyorum ve trrs tepki vermiyorum diye. Yoksa cidden salak olamam dimi .

Bu gecede arkadaşım bir sıkıntısını anlattı. Bende birşeyler sordum olayı daha iyi anlayabilmek için. Ve "yinr kaç kere dicem sana o oyle degıl şöyle. Bi anlayamadın . zaten anlasan şaşardım gibi "ters şeylrr soyledi. Bende sinirlendim hiç birşey yazmadım daha. Çunku soylryince ne alakası var sen çok alıngansın ne var bunda diyor. Ama aynı tavırları kendisi asla kabul etmiyor. Ve bu bir kerelik olan bişey degıl..bana karşı hep böyle.

Ben insanlara karşı içiçimden gelerek boyle davranıyorum. Karakterim bu şekilde. Zorlama degıl. Ve kimseye iyi gibi gorunme derdim yok ama artık degışmek, agzına geleni cekinmeden soyleyrn insanlar gibi olmak istiyorum. Çünkü çevremde gorduğum kadarıyla o insanlara karşı bir saygı var herkes korkarak birşey soyluyor ama yinede çok seviliyorlar. Sorunum cok sevilmek falan degıl ama insanların bana aptalmışım gibi muamele yapmasına , cocuk gibi azarlamasına dayanmıyorum.

Ve iş hayatına girince kendimi duşunemiyorum. Arkdaş ortamında boyleysem iş ortamında nasıl olur kabus gibi.

Genişletmek için tıkla...

Minnoskafa .!.:

Bakın kendiniz söylemişsiniz, sizi cepte gibi görüyorlar. Ben de sizin gibiydim, yıllar önce okuduğum bir yazı bakış açımı değiştirdi. Şöyle diyordu : İnsanlara hayır demeyi bilirseniz sizin fikirlerinize daha çok değer vermeye başlarlar. Daha kıymetli olursunuz.
Gerçekten de öyle. İnsan doğası gereği burnunun ucundakini göremez. Siz sevdikleriniz için hep böyle olmuşsunuz. Siz bir şey yaptığınızda o zaten sizin ödevinizmiş gibi algılanmaya başlanmış. Tıpkı anne babaya olan bakış açısı gibi. Annem babam tabiki beni sevecek, tabiki beni dinleyecek, tabiki benim için fedakarlık yapacak çünkü onlar annem ve babam, bunun için ayrıca minnettar olmama gerek yok gibi bir düşünce olur ya, çevrenizdekilerin size bakış açısı da böyle olmuş.
Önce siz kendinize değer verin ki çevrenizdekiler de değer versin. Mesela sizi terslediklerinde bu kadar sabırlı olmayarak başlayın işe.

Genişletmek için tıkla...

turuncupijama .!.:

Kaybetmekten korkmayın. Muhtemelen yaş aldıkça kaybetmek daha korkutucu geliyor.
Seneye daha zorlanacaksınız, sonraki seneye daha da. Sizden sürekli götüren insanları kaybettiğinizde kendi bütünlüğünüzü korumuş olursunuz.
Bu korkutucu bir şey değil. Bir insan sizinle mutlu oluyor ama sizi mutlu etmiyorsa bu sevgili, arkadaş, aile her ne olursa olsun sağlıklı bir ilişki şekli değil.
Vereceğiniz tepki basit, iyi hissediyorsanız iyidir, kötü hissediyorsanız kötü.
Kişilerin varlığı kadar sizi tamamlama şekli de önemli. Olmuyorsa olmuyordur.
Yada gönlünüzü çok çok geniş tutup, ne olursan ol diyebilirsiniz. Bende öyle yürek yok mesela :)

Genişletmek için tıkla...

doksanlar .!.:

Gerektiğinde cevap vermelisin.
_anlasan şaşardım
_düzgün cevap ver ,çocuğun yok karşında, soru sorduğuma pişman etme burda

Genişletmek için tıkla...

Alevv8142 .!.:

40 li yaslara yaklastigim su gunlerde, kendime deger vermeyi,hayir demeyi,
Canimi sikani hayatimdan cikarmayi ogrendim.ben haketmeyen insanlara deger verecek tepeme cikardim zamaninda. Simdi tek tek indiriyorum tepemden. Kisaca si herkese hakettigi degerı vermek en onemli si de kendinize deger vermeniz gerekiyor

Genişletmek için tıkla...

Piedra-q .!.:

Bu kadar sert hiç tepki vermedim şimdiye kadar ama nprmal bir şekilde kırıldığımı soyleyince genelde verilen fiks cevap "ne alakası var" oluyor

Genişletmek için tıkla...

sevde_ .!.:

O kaba arkadaşınla arkadaşlığını bitir. Arkadaşlığınızın miyadı dolmuş. Saygı kaybedilmiş. Artık adam olmaz o arkadaşlık.

Buna benzer bir şey ben de yaşadım. 20 yıllık arkadaşım bana karşı zıvanadan çıkmıştı. Durduk yerde iğnelemeler, gittiğimiz ortamda tartışma çıkarmalar... Tadımız kaçmasın diye alttan aldıkça tepeme çıktı. 20 yıl falan demedim, bıçak gibi kestim ilişkimi. Sonra istedi görüşmek ama görüşmedim, bitti. O gün bugündür kafam rahat. Tavsiye ederim. Her arkadaşlığın bir ömrü olduğuna inanırım. Sizinkinin de ömrü dolmuş.

Genişletmek için tıkla...

Piedra-q .!.:

Nasıl başardınız bunu? Arkadaşlarımın diğer insanşara olan tavırlarıno gordukçe şaşırıp kalıyorum bana neden boyleler diye. Herkes aynı şekildr davranıyprsa bende bir sorun var demekki diye sürekli kendimi sorgulamaktan kendimdr hata aramaktan bıktım artık.

Genişletmek için tıkla...

Piedra-q .!.:

Gece gece sinirim çok bozuldu. Belki bu da dert mi dicrksiniz ama artık iyice kafama takar oldum. İnsanların bana olan tavırlarını anlamıyorum. Ben yumuşakmyuzlu bırıyım. Kim olursa olsun ve karşılıgında ne yaparsa yapsın her zaman yargılamadan kınamadan dinlerim. Anlamaya calısırım. Arkadaşlarımo çok nadir terslemişimdir.

Sorun su ki ben boyle davrandıkça insanlar beni salak mı goruyor napıyor anlamıyorum. En kırıldıgımda 5 6 yıllık olan arkadasım. Ya başkalarının yanında mum olan kız bana karşı surekli bir tersleme içersinde. Brn bişey yaptığımda beni azarlayan ınsan aynı şeyi diğer arkadaşı yapınca kedi gibi duruyor. Ve en yakın arkadaşı da ben değilim. Hani samimiyetten falan da degıl bu. Çunku çok daha yakın arkadaşları var onlara karşı hep saygılı ben bi fikir versem hemen sen ne bilirisn tabrı ya da senın kafan basmaz tavrı artık beni cidden sınır ediyor.

Arkadaşlığını bitir diyebilirsin ama diğer insanlarda aynı şekilde. Hep bi sen zaten ceptesin tavrı içinde. Başkalarına yapmaya cesaret edemediği espirileri bana yapıyorlar. Neden çunku herkesin yaptıgı yanlışa kendimce mantıklı bir kılıf uyduruyorum ve trrs tepki vermiyorum diye. Yoksa cidden salak olamam dimi .

Bu gecede arkadaşım bir sıkıntısını anlattı. Bende birşeyler sordum olayı daha iyi anlayabilmek için. Ve "yinr kaç kere dicem sana o oyle degıl şöyle. Bi anlayamadın . zaten anlasan şaşardım gibi "ters şeylrr soyledi. Bende sinirlendim hiç birşey yazmadım daha. Çunku soylryince ne alakası var sen çok alıngansın ne var bunda diyor. Ama aynı tavırları kendisi asla kabul etmiyor. Ve bu bir kerelik olan bişey degıl..bana karşı hep böyle.

Ben insanlara karşı içiçimden gelerek boyle davranıyorum. Karakterim bu şekilde. Zorlama degıl. Ve kimseye iyi gibi gorunme derdim yok ama artık degışmek, agzına geleni cekinmeden soyleyrn insanlar gibi olmak istiyorum. Çünkü çevremde gorduğum kadarıyla o insanlara karşı bir saygı var herkes korkarak birşey soyluyor ama yinede çok seviliyorlar. Sorunum cok sevilmek falan degıl ama insanların bana aptalmışım gibi muamele yapmasına , cocuk gibi azarlamasına dayanmıyorum.

Ve iş hayatına girince kendimi duşunemiyorum. Arkdaş ortamında boyleysem iş ortamında nasıl olur kabus gibi.

Genişletmek için tıkla...