Yurtta kalıyorum ve çok zorluk çekiyorum

merhaba bayanlar
ben yüksek lisans için başka bir şehire geldim yurtta kalıyorum ve çok zorluk çekiyorum resmen bunalıma girdim .Şehri bilmiyorum insanları tanımıyorum ve en önemlisi de odada yabancı bir kızla kalıyorum hergünüm ağlamakla geçiyor artık hiçbir işimi yapamıyorum çabuk yoruluyorum iştahım yok sü
rekli sigara içiyorum sınıfta kimseyle doğru düzgün muhabbetim yok zaten beni umursamıyorlarda.Tek tesellim erkek arkadaşımın buralı olması ve bana yardımcı olması ama artık onu da bıktırdım sürekli ağlıyorum .Kendime bakamıyorum ders bile çalışamıyorum LÜTFEN BANA YARDIMCI OLUN ALLAH AŞKINA

Tamam da neyin bunalimini ya$iyorsun anla$ilmiyor.

off bu mu ya derdin. kusura bakma da cok citkirildimsin galiba. ne varmis yabanciyla kalsan hem dilin gelisir. ayrica kaldiramiosan kendi sehrinde bi universiteye basvur, yoksa gitmezsin madem bu kadar etkileniyosun

adayanneyim .!.:

tamam da neyin bunalimini ya$iyorsun anla$ilmiyor.

Genişletmek için tıkla...

alışmama probelmi canım gayet açık yazdım yalnızlık sorunu

ayrica burda pek cok kadin var ki yurtdisinda yasiyolar, bazilari tek basina.. ben de tek basima yurtdisinda yasadim bi sure, hic tanidigim yoktu ayrica turk de yoktu. yapma etme ya

tuysorunu .!.:

off bu mu ya derdin. Kusura bakma da cok citkirildimsin galiba. Ne varmis yabanciyla kalsan hem dilin gelisir. Ayrica kaldiramiosan kendi sehrinde bi universiteye basvur, yoksa gitmezsin madem bu kadar etkileniyosun

Genişletmek için tıkla...

canım sorun yapmasaydım yazmazdım di mi dert ediyorum ki buraya yazdım sence det değil mi

tuysorunu .!.:

ayrica burda pek cok kadin var ki yurtdisinda yasiyolar, bazilari tek basina.. ben de tek basima yurtdisinda yasadim bi sure, hic tanidigim yoktu ayrica turk de yoktu. yapma etme ya

Genişletmek için tıkla...

Canim bence bu kadar sert cikmamalisin. Bazi insanlar gercekten zor alisiyor. Bazilarida ilk günden itibaren. Sanirim sen öylesin:) Ama öyle olmayanlar icin zor. Bilmeden yargilamak olmaz.

shygirl .!.:

alışmama probelmi canım gayet açık yazdım yalnızlık sorunu

Genişletmek için tıkla...

Hayir anla$ilmiyor neyi dert ettigin. Seni zorla ba$ka bir $ehire götüren yok... Bir seçim yapmi$sin okumaya gitmi$sin oturup dersine çali$ip gelecegini kurcaksin. Heryer anne-baba evi degil. Güllük güllistanlik degil. Biraz slk di$ini kaç sene okicaksin bilmiyorum ama sen daha $imdiden böyle bunlari zorluk olarak görüyorsan gerçek hayata atildiginda daha çok problemler ya$arsin.

Odanda ki kiz kim? Yabanci demi$sin... Yurtdi$indan mi?... Bir otur hal hatir sor bakalim... Yabanciysa onunla konu$arak dilini geli$tirirsin ba$ka kültürler ögrenirsin.
Kim bilir o da senin için ne diyordur hahah asil sorunu her gece odasina çiktiginda seni aglamakli bir yüzle gördügünde ya$iyordur.

Sensible .!.:

Canim sanirim sen degisIklikligi sevmiyorsun. Inan bu sorunu bir cok insan yasiyor, geneldede bayanlar.
2008 yilinda 4 ay baska bir ülkede egitim aldim. Orda egitim görmeye hak kazandigimi ögrenince havalara ucmustum, sonunda hayallerim gercek olmustu.
Neyse gittim.. Inan bana 2 ay senin yasadiklarinin aynisini yasadim. Yurtta kaldigim ögrenciler benden 2 yas kücüktüler ve acayip cilgindi hepsi, hergün gurültü patirdi, dans bar disko. O ortama bi türlü alisamadim. Ben okumak icin gitmistim ama karsilastigim durum cok farkliydi. Neyseki odalarimiz ayriydi, kapimi cekip odamda kendi basima takiliyordum. Ama yalnizlik iyice bunaltmisti beni. Herkesle hemen arkadaslik kurmak isteyen biride degilim, cok zaman alir. Bi taraftan ülkeye ve cevreye alismak diger taraftan ailemin özlemi, cok bunalmistim, sIkIntidan 4 kilo verdim bir ayda . Ama sabrettim. Buraya geldim ve sinavlarimi basariyla gecip dönecegim dedim. Birde amerikali bir kizla cok iyi arkadasligim oldu, acayip sevdik birbirimizi. 2 ay sonra alistim herseye. Yine odamdan cok fazla disari cikmiyordum ama en azindan her yeri ögrenmistim canim sIkIldiginda cikip geziyordum, amerikali arkadasta bana bir kardes gibi olmustu. Sana tavsiyem sabret. Alisacaksin eminim buna. Yasadiklarini cok iyi anliyorum ama geciyor:) Tek sorun degisIk bir ortama girmis olman. Alisinca ordan gitmek bile istemeyeceksin Üstelik sevgilinde ordaymis, benimkiyle aramda ucakla en az 6-7 saatlik yol vardi.

Genişletmek için tıkla...

canım teşekkür ederim rahatlattın beni

shygirl .!.:

canım teşekkür ederim rahatlattın beni

Genişletmek için tıkla...

Rica ederim canim, rahatlatabildiysem ne güzel. Ben canim istemeye istemeye faliyetlere katildim ilk iki ay icinde. Insanlar o kadar farkli geliyordu ki, kaciyordum resmen hepsinden. Halbuki ben avrupada dogup büyüdüm, gittigim ülkede ucakla buraya 1 saat. Ama yinede kültürü acayip farkli geldi. Cok cilgin bir hayat yasadiklarini düsünüyordum. Benim yasadigim ülkenin insani cok sakindir, herkes isine gücüne bakar, ögrenciler desen ayni. Bir ara dönmeyi bile aklimdan gecirdim ama asla pes etmeyen ve sabirli biriyim, bir ise girdiysem sürünsemde o isin sonunu getiririm.
Sana tavsiyem istemedende olsa faaliyetlere katil. Okulun düzenledigi cesitli faaliyetler vardir mutlaka. Arti imkanin varsa spor yap, inanilmaz faydasini göreceksin, bütün sIkIntilarin gidiyor. Hayatinda sadece ders olmasin, aktif olmaya calis. Beraber ayni odada kaldigin kizada alisirsin. Sohbet etmeye calis. Eger kafalariniz uyarsa cok iyi dostluk kurabilirsiniz, ben hala o amerikali arkadasimla görüsüyorum. Ilk basta onunla arkadasligimiz cok sIkI degildi ama tanidikca öyle sevdikki birbirimizi, sanki yillardir arkadasmisiz gibi olduk resmen. Ayni yurtta kaliyorduk bizde sizin gibi. Insanlarla iletisimini kesme, icine kapanma. Yüzde yüz alisacaksin garantisini veriyorum sana. Cünkü bende senin gibiyim, hemen alisamiyorum ortamlara. Yasadigin herseyi bir tecrübe olarak gör. Ordan eve döndügünde kendini acayip güclü hissedeceksin. Benim kendime güvenim geldi, ondan önce hep annem babam vardi önümde ama artik ben onlarin önündeyim. Allah yardimcin olur canim, sen güzel bir amac icin ordasin ve müthis bir imkan bu, iyi degerlendir, agladigin günlerine yanacaksin daha sonra öpüyorum, dertlesmek istersen özelden ulasabilirsin

canim inan bu yasadigin durumdan bence cok korkuyorum acikcasi.. yaklasik 6 ay sonra ailemden 5 saatlik uzakta bir sehire gidicem okumaya.., sevgilimle ayni sehirde olucaz.., ama cevreyi tanimicam kimseyi tanimicam bilmicem.. ailemi cok özlicem.., sevgilim ve ailesini daha iyi yakindan tanima firsatim olacak ve onlar bana destek olup yardim etceklerini söylediler.. ama yinede insan simdiden üzülüyorum ben yani. ailemsiz napicam nasil yasicam diye..., ama elbet birgün bizde evlenecez simdi gitmesem okumaya.. evlenecegim zaman gitmek zorunda kalacam ayni hesap.., okumaya gidicem bakalim artik nasil olacak.., insalllah bende hemen alisirim canim .. sende üzülme cok bak birtek ben bunu yasiyacam diye kendimi paraliyorum simdiden oysa senle ayni dertteniz :) .. üzülme canim derslerine konsantre ol sen , ara sira aileni ziyarete git.. hersey yoluna girer insallah

Canim yuksek lisansa gittigine gore sanirim 2 yil surecek bu durum ve yuksek lisansa gidebilmek icin en az belli bir yasa erdigini dusunuyorum. Eger unv birinci sinifta fln olsaydin okula alisamamistir olur derdim ama bu yasta ve 4 senelik bir okul deneyiminden sonra kendine daha bir guvenin olmasi gerekmez mi? Neredesin bilemiyorum ama yabanci arkadasinda zorluk cekiyordur cunku ayni odada kaliyorsunuz ve iletisim kuramiyorsun birde onuda dusun. Ne guzel insanlar yabanci arkadas bulmak dilini ilerletmek icin dort donuyor. Benimde cok yabanci arkadasim oldu inan eglenceli oluyorlar yeterki konusmayi dene bir yerlere gitmeyi teklif et.Bence sosyal iletisimsizlik sorunu yasamak icin yasinin biraz gec oldugunu dusunuyorum gene yuksek lisans yaptigini baz alarak. 18-19 YASINDA DEGILSINDIR ki artik bence herseyle basa cikabilirsin bu kadar korkma bence. Elbet alisacaksin..

Sakın bunları kafana takıp dert etme.biraz sosyal olmaya calıs. Ev arkadasınla ve sınıf arkadaslarınla gunaydınlassan,selamlasma ıle baslayan ıyı arkadaslıklar kurulabılır. Cok da kendını gerıde bırakırsan yalnız kalırsın. Hem yuksek lısans yapmak ısteyıp de yapamayan bırcok ınsan var. Senın durumun var yapıyorsun,erkek arkadasınla aynı yerdesınız,yabancı bır ev arkadasın var. Aslında kendını ve etrafındakılerle ılıskılerını gelıstırecek cok ımkanın var. Bır muddet sonra erkek arkadasın da aglamalarından zırlamalarından bıkacak o zaman ne yapacaksın canım? Bence bır an once toparlanmalısın.

Ayyy tam benim konum bu! Çünkü en az senin kadar hatta bence senden kat be kat daha mızmızımdır bu tür konularda canım Ne sıkıntılar çektim bak sana anlatayım Ailem Bursa'da yaşıyor ve ben üniversite sınavına çok çalıştığım için lise hayatımı eve kapanarak geçirdim, Bursa içinde bile çok ama çok nadir çıkardım gezmeye. Düşün bu haldeyken İstanbul'da istediğim okulu kazandım ve ailem beni yurda yerleştirdi. Canım okula başladım 2 ay boyunca her gün, gerçekten her gün ağladım dönücem Bursa'ya diye. Sonra yukarda bi arkadaşın da dediği gibi zorla okuldaki aktivitelere katıldım, insanlarla konuşmak için kendimi zorladım ve nihayet alıştım. Böylece hayatımda Bursa'dan sonra tanıdığım ikinci şehir İstanbul oldu o kadar safım yani düşün. Ve ben bu halimle 3.sınıfı bitirdiğim yaz yurtdışına staja gittim 3 aylığına!! Kendimi yırtmıştım o staja hak kazanmak için bissürü de masraf yaptık ve ben gittim. Gel gör ki alışamadım diye 1.ayın sonunda geldim Türkiye'de bi yaz tatili yaptım 1 aylık, ailem zorla beni geri gönderdi. Nası ağlıyorum siz çocuğunuzu düşünmüyosunuz da beni sevmiyosunuz da, onlar da seni sevdiğimiz için yapıyoruz sonra kıymetini anlıycaksın dediler beni postaladılar geri Sonuç tabi ki alıştım hatta suyunu bile çıkarttım oraya yerleşmeyi falan düşündüm yani öyle söyliyim Okul bitti falan biraz İstanbul'da çalıştım sonra dedim Bursa'ya döneyim. 3 sene de Bursa'da ailemle yaşadım. Tüm bu göçebeliğin sonunda 2 ay boyunca bırakmayı düşündüğüm -Türkiye'nin alanında en iyi okuludur okulum- okulum ve aileme şımarıklık ettiğim o stajım sayesinde şu anda çok güzel bi işte çalışıyorum Ankara'da. Sevgilim burda olduğu için geldim buraya. Bu badireleri atlattıktan sonra takdir edersin ki Ankara'ya alışmam takribi 3 saat falan sürdü
Lafı çok uzattım da diyeceğim şu ki alışamayacağın şey yok şu dünyada, bu sıkıntıların sürsün sürsün 2-3 ay hadi bilemedin 5 ay sürsün ki hiç sanmam sevgilin de yanınndaymış. Hayatında çekeceğin şu kadarcık sıkıntının sana çok güzel artılarla geri döneceğini düşün ve içini rahatlat. Çık gez toz, illa sevgilinle de değil yalnız başına takıl biraz. Yok korkarım dersen en basitinden okulla yurt arasında bi kafede otur bi gün mesela, sonra başka birinde sonra başka bi semttekinde falan derken zaman geçmiş gitmiş göreceksin. Yani bi de küçük çocuklar değiliz azıcık da sıkıntı çekelim ki olgunlaşalım di mi? Hadi üzme tatlı canını, mutlu ol!