Ben dogum yapali iki hafta oldu burda yanliZim esın ve iste yeni bebeğim oldu o var ailemden uzak olmanın verdigi üzüntü çok onceden olduğu gibi buraya gelince düştüğüm boşlukta gitgide büyüdü Türkiye'de çalışan sosyal bı hayatı olan ben burda kocaman bı bosluktayim şimdi yorgun ve bitkinim esimin ailesiyle birlikte oturuyoruz ve malesef ilk günlerdeki büyü çok çabuk bozuldu onceden siz bilirsiniz siz nasıl isterseniz olan seyler şimdi yok herseye karışiyolar şimdi ise bebeğime ve ben buna katlanamiyorum bebeğimin çok az bı sesi çıksa hasta bu bebe hasta niye ağlatiyosunuz verin bana falan emzirmeme bile laf soyluyo ilk basta göğüs ucu problemi yasadık bebeğim zor tutuyodu ucunu bunu doladi ağzına ucu yokki ne emcek cocuk sütun yok doymuyo benim nası sutum olurdu ... Anlicaginiz lohusaligin bana vereceği yorgunluğa hazırdım ama bütün bunlarla birleşince umudum kayboluyo artık stresten sütümün etkilendiginide biliyorum ama yapılanları söylenenleri görmezden gelemiyorum daha okadar çok şey varki yapılan ne zaman biticek bilmiyorum herseyden soğudum sadece bebeğime yetmeye çalışıyorum kimseye icimi dokemiyorum aileme anlatsam üzülecekler esime anlatıyorum anlatıyorum sadece kocaman bı dünyada yanliZim o yuzden buraya yazmak istedim belki okuyan olur bilmiyorum