Olmadığı gibi görünme çabasıGünaydın hanımlar,
Dün ilk defa aylar sonra hafif bir panik atak geçirdim yine. Sebebini bulmaya çalıştım, beni ne huzursuz etti diye düşündüm durdum. Sonra fark ettim ki hem kış ayı hen kisitlamalar, ne kadar yürüyüşe çıksakda evde oluşumuz ve günlerin kısa olmasından zamanın cok hızlı aktığını fark ettim. Ân'ı kaçırıyorum gibi, hayat ellerimden akıyor gidiyor ve ben hayatımla ilgili kontrolü sağlayamıyormuş gibiyim. O esnada eşim çocuklar ile oynuyordu, gülüşmeler filan, bende ders plani hazirliyodum kendime..
Evlenince ve anne olunca haliyle sorumluluklar artiyor, acaba vaktin hizli akmasinin sebebi bu mu? Ve tabii sosyal medyada takilmakta hız anlayışımızı mi etkiliyor? Eskiden ailem ile yaşarken anneme ev islerinde biraz yardim ederdim sonra kendimle meşgul olurdum, ders çalışır veya işe giderdim. Misafirlige git gel arkadaslarla buluş derken vakit bereketli gelirdi. Siz bu konuya nasıl bakıyorsunuz bana katiliyormusunuz? Yoksa bende mi anormallik var? Tamam ahir zamanda zaman bereketsiz olacak deniliyor ama onun vuku bulmasi bile beni ürpertiyor. Sabah sabah hayat enerjim gitti tadım yok yine
Geçen bir yerde duydum;
" Çocukken hayatımızın merkezi bizdik, okula gider gelir en büyük derdimiz sokakta daha fazla top oynayabilmekti.
Büyüdük işe girelim, evlenelim, çocuk büyütelim derken hayat telaşından kendimizi unuttuk. " diye bence açıklaması da o.
Kendimizi unutuyoruz o yüzden de vakit kalmıyor.
Bende öyleyim hafta sonu gelsin şöyle yapacağım, böyle yapacağım diyorum bir bakıyorum pazartesiye hiç bir şey yapamadan gelmişim.
Kendimize ayırdığımız vakit yok çünkü en azından benim yok.
aynen öyle arkadaşım. aksamları ile sunu yapıcam bunu yapıcam erken yatıcam 1den 1,30 önce yatmıyorum zaman nasıl geçiyor anlamıyorum bile.
yaşlanınca zaman daha hızlı geçiyor . bununla ilgili netten okuyabilirsiniz . tedavi ise - *insanlar beynin etkinliğini canlı tutup, sürekli yeni beceriler ve görüşler öğrenerek, yeni yerler keşfederek zamanla ilgili algılarını değiştirebilirler.*Günaydın hanımlar,
Dün ilk defa aylar sonra hafif bir panik atak geçirdim yine. Sebebini bulmaya çalıştım, beni ne huzursuz etti diye düşündüm durdum. Sonra fark ettim ki hem kış ayı hen kisitlamalar, ne kadar yürüyüşe çıksakda evde oluşumuz ve günlerin kısa olmasından zamanın cok hızlı aktığını fark ettim. Ân'ı kaçırıyorum gibi, hayat ellerimden akıyor gidiyor ve ben hayatımla ilgili kontrolü sağlayamıyormuş gibiyim. O esnada eşim çocuklar ile oynuyordu, gülüşmeler filan, bende ders plani hazirliyodum kendime..
Evlenince ve anne olunca haliyle sorumluluklar artiyor, acaba vaktin hizli akmasinin sebebi bu mu? Ve tabii sosyal medyada takilmakta hız anlayışımızı mi etkiliyor? Eskiden ailem ile yaşarken anneme ev islerinde biraz yardim ederdim sonra kendimle meşgul olurdum, ders çalışır veya işe giderdim. Misafirlige git gel arkadaslarla buluş derken vakit bereketli gelirdi. Siz bu konuya nasıl bakıyorsunuz bana katiliyormusunuz? Yoksa bende mi anormallik var? Tamam ahir zamanda zaman bereketsiz olacak deniliyor ama onun vuku bulmasi bile beni ürpertiyor. Sabah sabah hayat enerjim gitti tadım yok yine
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?