Zehir Zakkum Zamanlar / Nilay Özer

Genç bir adam kendi kalbinin yörenin en güzel kalbi
olduğunu ilan etmişti.Onu görenlerde bunu
onaylamıştı.Birden kalabalığı tam ortadan yaran yaşlıı
bir adam genç adama doğru yürüdü ve :

"Ne için senin kalbin benim ki kadar güzel değil "dedi.

İste tam o anda kalabalık ve genç adam yaşlı adamın
kalbine doğru baktılar. Çok hızlı çarpıyordu fakat
içinde çok fazla yara ve zaten çok az kalan boşluklarda
çentikler vardı, onlarında üzeri keskin çentiklerle
dolu idi.Yaşlı adamın yaşlı kalbinin çok acı çektiği belli oluyordu

İnsanlar şaşırmıştı, yaşlı adam nasıl bu kalbin en
güzel kalp olduğunu söyleyebilirdi.

Genç adam gülerek "saka ediyor olmalısın" dedi yaşlı
adama" benim kalbim pürüzsüz mükemmellikte iken
seninki gözyaşları ve acılardan oluşmuş yara izleri ile dolu"

"Doğru" diye yanıt verdi yaşlı adam

" Senin kalbin mükemmel gözüküyor fakat ben asla yaşlı
kalbimi senle değişmem.O gördüğün her yara benim
sevgimi verdiğim bir kişiyi gösteriyor, onlara
kalbimin bir parçasını seve seve verdim onlarda
kendilerinden bir parçayı bana verdiler bu yüzden bu
parçalar benim verdiğim parçalara bazen tam uymadılar
ve üstünde yada köşelerinde pürüzler oldu fakat ben
onların her parçasını tek tek seviyorum , çünkü
onların her biri paylaşılan sevgileri , dostlukları
bana hatırlatıyor. Bazen de sevgimin ve dostluklarımın
karşılığını alamadım ,o kalbimin içindeki yara dolu
boşluklarda bu yüzden ucu kıvrık bıçak gibi ve oldukça
da acı verir, fakat hala bosturlar ve başka bir
kalplerinde bana sevgi ve dostluklarını
verebileceklerini böylece de bu boşlukları
doldurabileceklerini gösterir ve benim hala o umutla yasamamı sağlar.

Simdi söyle genç adam sence hangi kalp daha güzel ?"

Genç adamın gözleri sevgi gözyaşlarıyla dolmuştu Yaşlı
adama doğru yürüdü ve kalbinden genç ve güzel bir
parçayı dostça ona doğru verdi. Yaşlı adamın kalbinde
hala bir çok boşluk vardı.Yaşlı adam genç adamın
cömertçe verdiği kalbi dostlarının olduğu bölüme
yerleştirdi,üzerine çentikler attı ve yerine bir
güzel oturturdu. Genç adam kendi kalbine doğru baktı
artik eskisi kadar mükemmel ve pürüzsüz değildi ta kiii
yaşlı adam ona kendi kalbinden eski fakat güzel bir parça verene kadar.

Sonunda genç adam ve oradaki kalabalık gerçek kalbin güzelliğini anlamıştı.

Kalbi güzelleştiren onunla paylaşılan sevgi ve
dostluktu.İçinde sevgi barındırmayan ve taşımayan hiç
bir kalp gerçekten güzel olmazdı __________________​