Zor günLer..

erkek arkadaşım 3 aylıgına memlekete gitti dogru duzgn görüşemiyoruz 1,5 senedir can dostum dedigm 2 insandan kazık yedim arkamdan etmedikleri laf kalmamıs calısmaya basladım bi kaç iş arkadası edindim ama arkadas konusunda kimseye guvenemez oldum herkesin zor gecirdiği anlar var bnm de bu günlerim onlardan biri galiba kendimi cok yalnız hissediyorum dost bulmak bu kadar zor mu diye soruyorum kendime.. şöyle bi baktım foruma genelde herkes aynı şeyden şikayetçi hayat mı zor biz mi hayatı zorlaştırıyoruz anlamıyorum ki :)

Tek başına bir yanlızlık,kalabalık bir anlamsızlıktan iyidir...İnan bana çok sağlam dediğin dostlarında olsa yine yanlızsın şu hayatta.Kimseye kendin kadar yakın değilsindir.Birlikte zaman geçirilir.hoş beş sohbet edilir,olmadı iki gezilir ama samimiyetten yana hep bir acaba kalır aklında...Acı ama bu böyle.Dostluk güzel şeyde onunda sınırları var işte.Şu hayatta en iyi şey kendine yetebilmeyi öğrenmek.Kendinle ilgilen,senden sonsuz ilgisini,sevgisini,karşılıksız desteğini esirgemeyen ailenle ilgilen,sevgilinle ilgilen.Eğer gerçek dostsa mutlaka bulur seni ama kimseye bel bağlama,bırak insanlar dostun olmak istesin ve hayatına dahil olmaya çalışsın...bol şans

doğru nedense bu devirde kimseye guvenilemiyor yıllarca dostum dedign insan bir gunde u dönüşü yapabiliyor.. ztn genelde kendi kendine yetebilen bir insanım arada böle melankoli takılıorm annem we sevgilm en buyuk destekcim ztn. gezilecek tozulacak bi insan hep bulunuyor ama kardes yerine konulabilecek bi insan cıkmıyor insanların karsısına..