- 5 Nisan 2013
- 6.111
- 6.139
merhaba kızlar sanırım ilk doğum hikayesi benden olacak ay çok heyecan yaptım şimdi
31 Mart pazartesi günü sabahtan doktora kontröle gitmiştim ki artık 40 haftalıktım ve hala bende ne sancı ne doğuma ait hiç bir belirti yoktu doktora gittim ve ilk çatı muayenesi oldum ve o an 2 cm açıklığımın olduğunu ve kızımın iri bir bebek olduğundan vede çatımın dar olmasından dolayı normal doğum yapmamın imkansız olduğunu ve doğumun bile başladığını öğrendim doktorum acilen eğitim araştırma hastanesine gidip sezeryan ile doğum yapmamı söyledi ve tüm dünya başıma yıkıldı ne yapacağımı bilemedim şaşırıp kaldım nst de sancılarım görünüyo ama bende zerre kadar sancı yok ve git gide sancılarımın artacağını ve kızımında riske girebileceğini öğrenmek çok kötü bir duyguymuş allahım kimseye çaresiz bırakmasın neyse akşam oldu eşimle oturup konuştuk ve başka bi hastaneye gitmeye karar verdik ve akşam saat 20:00da başka hastaneden acilden giriş yapıp muayene oldum önce çatı sonra nstye bağlandım ve sabahki doktorun söyledikleri ile aynı ve bende de artık ufaktan sancılar başladı ama o kadar kötü değil dayanabiliyordum. Ordanda çıkıp eve geldik gece 00:00da oturup annem ben ve eşim saknce düşündük çok şükür kızımın kalp atışları iyidi benimde o kadar kötü bir sancım yoktu evde kalıp sabah erkenden hastaneye gitmeye karar verdik eşim ile annem uyudu ben tabi stresten nasıl olacak napıcam düşüncesinden dolyı uyuyamadım ve ufaktan sancımda vardı eğer sıklaşsaydı uyandıracaktım ama rabbim o gece rahatça uyumamı nasip etti ve sabaha kadar hiç sancım olmadı ve bende çekyatta uyuyakalmışım taki sabah ezanına kadar. Ezan ile beraber uyandım kahvaltı falan hazırladık bi şeyler yedik ve namaz kıldıktan sonra kızımın hareket etmediğini farkettim ve kimseye bişey söylemeden tatlı yiyip soluma uzandım bekledim hala tık yoktu kızımda ve bende tedirgin olmaya başladı zaman geçtikçe kızımın hareketsiz hala artık annemle eşime söyleyip hemen yola koyulduk.Allahtan rabbime şükürler olsun ki eşim poaça almıştı o yedikten bi süre sonra kızım meleğim hareket etmeye başladı ve öyle korkmuştum ki kızım hareket ettikten sonra ağladım ve rahatladım.
Hastaneye vardığımızda önce nst çatı muayenesi falan filan derken 3 cm açılmam ve sezeryan olma ihtimalimin artık kesin olarak öğrenmiştim normal doğumu çok istememe rağmen kısmet olmadı kızım iyi olsunda önemli değil dedim artık.Yeter ki meleğime birşey olmasın ve sonra doğumhane servisine geçtim eşim ve annem den ayrıldım saat 9 da bekleme odasına geçtim ve nstye bağlanıp kızıma kavuşacağım zamanı bekledim saat 14:50 kızım dünyaya geldi ama sabah 9'dan saat 14:00 a kadar geçen zamanda açılmam 5cm olmuş ve artık kızım ufaktan kanala girmeye başlamıştı ki doktorum hemen doğum için hazırlanmam için gerekli talimatlar verdi. Ve o an işte saat 14:20 de ameliyata alınıp kızımın doğum anını canlı canlı izlemeye başladım ve 14:50 kızımın dünyaya gelişini izleyip sesini duyduğum an ağlamamak için zor tuttum kendimi kızım sabahtan beri annesi gibi aç olduğu için ağlıyodu yavrum ameliyat masasından kalkıp emzirmek istedim alıp içime koyasım geldi ama hiç bişey yapamadım ve artık kızım sağsalim dünyaya gelmişti ve benden daha mutlu kimse yoktu. Saat 15:10 da da kızımı getirdiler ve cennet kokusunu içime doyasıya çektim ve annelik duygusunu an anladım rabbim kimseyi annesiz bırakmasın ve kimsenin kucağınıda boş bırakmasın.
Şimdi meleğim ile artık evimizdeyiz.Evine, yuvana, aramıza hoşgeldin Meleğim Elif Nisa'm
31 Mart pazartesi günü sabahtan doktora kontröle gitmiştim ki artık 40 haftalıktım ve hala bende ne sancı ne doğuma ait hiç bir belirti yoktu doktora gittim ve ilk çatı muayenesi oldum ve o an 2 cm açıklığımın olduğunu ve kızımın iri bir bebek olduğundan vede çatımın dar olmasından dolayı normal doğum yapmamın imkansız olduğunu ve doğumun bile başladığını öğrendim doktorum acilen eğitim araştırma hastanesine gidip sezeryan ile doğum yapmamı söyledi ve tüm dünya başıma yıkıldı ne yapacağımı bilemedim şaşırıp kaldım nst de sancılarım görünüyo ama bende zerre kadar sancı yok ve git gide sancılarımın artacağını ve kızımında riske girebileceğini öğrenmek çok kötü bir duyguymuş allahım kimseye çaresiz bırakmasın neyse akşam oldu eşimle oturup konuştuk ve başka bi hastaneye gitmeye karar verdik ve akşam saat 20:00da başka hastaneden acilden giriş yapıp muayene oldum önce çatı sonra nstye bağlandım ve sabahki doktorun söyledikleri ile aynı ve bende de artık ufaktan sancılar başladı ama o kadar kötü değil dayanabiliyordum. Ordanda çıkıp eve geldik gece 00:00da oturup annem ben ve eşim saknce düşündük çok şükür kızımın kalp atışları iyidi benimde o kadar kötü bir sancım yoktu evde kalıp sabah erkenden hastaneye gitmeye karar verdik eşim ile annem uyudu ben tabi stresten nasıl olacak napıcam düşüncesinden dolyı uyuyamadım ve ufaktan sancımda vardı eğer sıklaşsaydı uyandıracaktım ama rabbim o gece rahatça uyumamı nasip etti ve sabaha kadar hiç sancım olmadı ve bende çekyatta uyuyakalmışım taki sabah ezanına kadar. Ezan ile beraber uyandım kahvaltı falan hazırladık bi şeyler yedik ve namaz kıldıktan sonra kızımın hareket etmediğini farkettim ve kimseye bişey söylemeden tatlı yiyip soluma uzandım bekledim hala tık yoktu kızımda ve bende tedirgin olmaya başladı zaman geçtikçe kızımın hareketsiz hala artık annemle eşime söyleyip hemen yola koyulduk.Allahtan rabbime şükürler olsun ki eşim poaça almıştı o yedikten bi süre sonra kızım meleğim hareket etmeye başladı ve öyle korkmuştum ki kızım hareket ettikten sonra ağladım ve rahatladım.
Hastaneye vardığımızda önce nst çatı muayenesi falan filan derken 3 cm açılmam ve sezeryan olma ihtimalimin artık kesin olarak öğrenmiştim normal doğumu çok istememe rağmen kısmet olmadı kızım iyi olsunda önemli değil dedim artık.Yeter ki meleğime birşey olmasın ve sonra doğumhane servisine geçtim eşim ve annem den ayrıldım saat 9 da bekleme odasına geçtim ve nstye bağlanıp kızıma kavuşacağım zamanı bekledim saat 14:50 kızım dünyaya geldi ama sabah 9'dan saat 14:00 a kadar geçen zamanda açılmam 5cm olmuş ve artık kızım ufaktan kanala girmeye başlamıştı ki doktorum hemen doğum için hazırlanmam için gerekli talimatlar verdi. Ve o an işte saat 14:20 de ameliyata alınıp kızımın doğum anını canlı canlı izlemeye başladım ve 14:50 kızımın dünyaya gelişini izleyip sesini duyduğum an ağlamamak için zor tuttum kendimi kızım sabahtan beri annesi gibi aç olduğu için ağlıyodu yavrum ameliyat masasından kalkıp emzirmek istedim alıp içime koyasım geldi ama hiç bişey yapamadım ve artık kızım sağsalim dünyaya gelmişti ve benden daha mutlu kimse yoktu. Saat 15:10 da da kızımı getirdiler ve cennet kokusunu içime doyasıya çektim ve annelik duygusunu an anladım rabbim kimseyi annesiz bırakmasın ve kimsenin kucağınıda boş bırakmasın.
Şimdi meleğim ile artık evimizdeyiz.Evine, yuvana, aramıza hoşgeldin Meleğim Elif Nisa'm