Merhaba.
2 aylık hamile , ev ile ilgili sorunlar yaşayan psikolojisi çökmüş bir kadınım.
Hamile olduğumu öğrenmeden önce farklı bir yere taşınmam konusunda ılımlı olan ablam hamile olduğumu öğrendikten sonra çıkmayın evinizden uzağa gideceksenizde ne olacak sanki ( uzak dediği 15 dk mesafe ) demeye başladı. Annem yeğenime bakıyor 4 yaşında şuanda kreşe verdiler ben cocuğum olduğunda ilk zamanlarda haliyle annemi yanımda isteyeceğim için kendi cocuğu acıkta kalacak hissine kapılmış olacakki benim işime taş koymaya çalışıyor. Ben en başındanda uzak mesafede oturuyor olabilirdim neden bu şimdi senin bu kadar zoruna gitti dediğimde ne alakası var uzakta olanlar cok zorlanıyor bildiğim için diyorum diyo bende farkındayım ama kiralar hem cok daha uygun gideceğim yerde hemde evden çalışıyoruz karı koca biz bir şekilde hallederiz diyorum iyi ya sanada bişey söylenmiyor bilmem ne triplerinde. Kocasıyla konusurken Biz kendi çocuğumuzdan dolayı söylemiyoruz yani yanlıs anlaşılmasın onu düşündüğümüzden demiş anneme. Annemle babamı resmen komuta ediyorlar şu tarihte yazlığa git şu tarihte gel cocuğu kreşten alacaksın bilmem ne ya tamamda sadece sana odaklı mı yaşayacak bu insanlar ben kendim bakmaya okeyim ama sen her fırsatta kitliyorsun insanları cok sinirlendim sizce bencillik değil mi bu
İstemsizce iyi niyet aramadım bu konuşmada ben gerçekten artık herkes kendi menfaati için yaşar olmuş