ablamı hiç sevmediğimi anladım, içim sıkılıyor

Uzun soluklu kurduğu yıllarca iyi dostluk edindiği bir arkadaşı yok, geniş ailede pasif ve kindar. Eşiyle problemlerini yönetmekte zorlanır ve genelde ona karşı da hep eleştirel, huzursuz ve aşağılayıcı davranır. Kadının huyu resmen :) her alanda böyle. Ciddi aşağılık kompleksi olduğunu düşünüyorum, bana karşı da öyle
 
bizde kendisi ortanca. elbette sizin dediğiniz örnekler de olabilir ama benim ailem adaletli davranır çoğunlukla. Benzer sıcaklık ve yakınlık kurduklarını düşünüyorum.

Bizimkinin tamamen kişiliği. Onun hayatını gözden geçirdiğimde hep bi çatışma kaos ve gerginlik hakim. Rahat, mutlu, keyfine bakarken çok az hatırlıyorum onu. Sürekli takıntıları ve kendisi hayata devam ediyor
Çok şaşırdım ortanca olmasına. O zaman neden siz olmasanız daha çok para kalacağını düşünüyor ki kendisi olmasa en büyüğünüze kalacaktı bütün para. Değişik bir kişilikmiş. Sınırınızı çizin aşamasın.
 
Anladım, sizinki toplu bir karar olmuş bu noktada sevindim adınıza. Ben ailede tek iletişimi kesen olarak zorlanıyorum biraz, herhalde zamanla alışırım
Benim ablam benim çocukluğumu mahvetti, annemin de bütün hayatını, kadını 40 yaşında tansiyon hastası yaptı sinirden, anneme defalarca sil hayatından dedim annem evlat silinmiyor dedi. En son yaptıkları bardağı taşırdı şimdi hiçbirimiz görüşmüyoruz. Aynen o da huzursuz, hiç kimse ile anlaşamaz, uzun soluklu bir arkadaşı yoktur, hayatı çıkar üzerine, iyilik bilmez, bencil.
 
Benimde kardeşimle aramda 12 yaş var. Yarı annesi gibiyim. Sizin abla acayip. Susup kendinizi ezdirmeyin buna her laf müstehak. İnsan kendisinden o kadar yaş küçük kardeşini nasıl kıskanır ya.
 
Benzerini ben yaşadım çocukken dediğiniz gibi ayalçısı hatta stres topu gibi kullanır bir şeye kızdığında bi bahane bulup pataklardı büyüdük kıskançlıkları devam etti küçük görüp hakaret eder hala saçımı kestiririm hiç yakışmamış der alaya alır dalga geçer hiçbir sorunumla ilgilenmez üzülmez merhamet etmez empati yapmaz çareyi konuşmamakta buldum.
 
Yani öyle bir yazmışsınız ki okuyan sanacak azılı düşmanınız. Bence abartıp kendinizi doldurmayın. Sırtınızda mı taşıyorsunuz sanki ablanızı. Evlenmiş gitmişsiniz bambaşka hayatlarınız var. Konuyu çok takıp buraya kadar yazmışsınız. Elle tutulur bir kötülük falan da görmemişsiniz. Evet belli ki hayalinizdeki muhteşem insan ve abla değil ama bence insan kendine de dönüp bakmalı. Belli ki aynı dili konuşmuyorsunuz… ayrıca siz de takmışsınız kafaya. Boş verin keyfinize bakın. Allah başka dert tasa vermesin
 
Belki de bu zamana kadar kendinizi onu sevmek zorunda olduğunuza ikna ettiniz. Şimdi de buna zorunda olmadığınızı farkettiniz. Bazı aile ilişkileri maalesef böyledir. Sevmeseniz de katlanmak zorunda kalırsınız bazı şeylere. Neyse ki ciddi zarar veren şeyler yapmamış tek zararı toksikliği. Biraz daha idare edin zaten sonunda sabrınız taştığında kendinizden nasıl uzaklaştırdığınıza kendiniz bile inanamayacaksınız. Ayrıca kimse üzülür diye görüşmek zorunda değilsiniz. Siz buna karar verdikten sonra anneniz de mecburen alışacak bu duruma. Belli ki siz henüz silmeye hazır değilsiniz. İnsanoğlu nelere alışıyor. Hayatımdan çıkardığım veya mesafe koyduğum akrabalarımı düşünüyorum çok da iyi yapmışım. O üzülür bu kırılır diye düşünseydim ohooo daha çook yıpranırdım. İnsana bol bol dedikodu yaptırmaktan başka hiç bir işe yaramıyor bazıları hazır hissedince silin gitsin
 
benim de abim 11 yaş büyük çok benzer sorunları yaşıyoruz. ben artık görüşmüyorum ve ona karşı asla susmuyorum. bazen çok ilgilidir her şeyime koşar durup dururken yanaklarımı sever sarılır öper bazen de öyle fenalıklar yapar ki nefret ediyorum. çocukken beni oldukça severdi aslında sürekli bir yerlere götürürdü. o üniversitede başka bölüm okumak istedi tarih ailem de izin vermedi meslek öğrensin istedi uçak teknisyeni olduğu için 2 yıllık bölüme gönderdi onu da bitirmedi. ailemin onu saçma sapan yönlendirmeleri bana olmadı diye burnumdan getiriyor.
 
Belki o da buraya üyedir. Linçlensin de okusun görsün diye mi yazdınız anlamadım mi. Buralar da bir tuhaf oldu. Okuyup okuyup hey Allahım ne dertler var diyorum.

hayır buraya üye olmadığına ve takip etmediğime emin olduğum için yazdım. kafama taktım ki sorun olarak görüyorum. sizin dertleriniz daha büyük demekki vah vah. illa kayınvalide görümce kocam beni aldatıyor diye mi konu açmak gerekiyor? teşekkürler yorumunuzdan ötürü.
 
benim de abim 11 yaş büyük çok benzer sorunları yaşıyoruz. ben artık görüşmüyorum ve ona karşı asla susmuyorum. bazen çok ilgilidir her şeyime koşar durup dururken yanaklarımı sever sarılır öper bazen de öyle fenalıklar yapar ki nefret ediyorum. çocukken beni oldukça severdi aslında sürekli bir yerlere götürürdü. o üniversitede başka bölüm okumak istedi tarih ailem de izin vermedi meslek öğrensin istedi uçak teknisyeni olduğu için 2 yıllık bölüme gönderdi onu da bitirmedi. ailemin onu saçma sapan yönlendirmeleri bana olmadı diye burnumdan getiriyor.

ailenizin hatalarını sizin görüp problem çıkarmak… gerçekten akıl sır erdiremiyorum
 
arkadaşlar merhaba. bu aralar zihnimde çözemediğim bir duygusal sürecin içerisindeyim. bu düşünceden kurtulamıyorum.

ablamla aramda on iki yaş var. çocukluğum boyunca bana iyi bi abla olmadı, bence olmak da istemedi. sık sık azarlamaları, sadece ondan yaşça küçük oldugum için ona itaat etmemi isteyen tavırları, ayakçısıymışım gibi davranışları, okul harçlığımı elimden almaları, hiçbir eşyasını paylaşmak istememesi, hakkımda öğrendiği çocuk aklımızla olan gizli bilgileri anneme yetiştirmeleri, duygusal olarak asla destek olmaması ile bir çocukluk geçirdim. büyüdükçe yükü arttı. her sorununda beni ayakçısı gibi görmeye başladı. sosyal sorunlarını üzerimden çözmeye çalıştı. kendi düşünceleri ile diğer aile üyelerini yönlendirmem için manipüle etmeye çalıştı. çöp kovası gibi davrandı bana. hiç sevgi dolu davranmadı, mizacı da öyle değil ama sevgi ve saygıya dair hiçbir davranışı yok zihnimde. zaten çocuklukta iyi anlaşamazdık, yaşça büyük olması sebebiyle ailem de beni aşırı savunmazdı. ancak makul insanlardır ebeveynlerim.

iki kardeş bambaşka iki insanız. nasıl kardeşiz diye sık sık düşünüyorum. o takıntılı, soğuk, duygusuz yani büyük sevinçleri ve hüzünleri olmayan, materyalist, kindar, içe dönük, sık sık birileri ile problem yaşayan biri. bense daha rahat, arkadaş aile ilişkileri iyi, neşeli, sevgimi göstermekten hiç çekinmeyen biriyim. biraz kendimi övmüş gibi oldum ama, öyle görüyorum.. bundan bir sene öncesine kadar ite kalka sürüyordu, ben tepkisiz kalıyor, hayatımla ilgili bilgi vermiyor, onun anlattığı kadarını dinliyor, aile toplantılarında uyumlu davranıyordum. sürekli beklentileri ve talepleri olan ancak kendi kardeşine ve aile üyelerine karşı aşırı bencil biri. hayatı almak üzerine kurulu. hep bi ajitasyon. otuz yıllık kardeşiyim bir tane hediyesini görmedim. yürekten tebriğini görmedim. fakülteden mezun oldum, işe başladım, ayrı eve çıktım, evlendim, ev düzdüm. hepsinde el gibiydi. yaptığı en samimi davranış durumlar ile ilgili alaycı şakaları oldu

AMA BİR EŞİK VARDI VE BU İLİŞKİDEN MUTSUZ OLDUGUMU FARK ETTİM.

yaş farkımız sebebiyle ben ergenlik sonlarındayken o evlendi. çocuğu oldu. çocuğuyla çok iyi anlaşırım, beni çok sever. ama fark ettim ki ilişkimizde kendisi hala bana her şeyi söyleyebilecekmiş gibi davranıyor. sınır tanımıyor. evliliğim, kayın ailem, giyimim, konuşmam hakkında birçok olumsuz yorum yapabiliyor. en son çıkıştım, üslubunu düzeltmesini söyledim ve mesafe koydum.

ancak maalesef aile içinden biri olunca bunu korumak ve toplu ortamlarda bir arada olmak çok zor oluyor. onun olduğu yerlere gitmek istemiyorum. böyle biri arkadaş ortamımda olsa ikinci bir kahveyi kendisiyle asla içmezdim. ama bir ömür bu bağı taşımak bana zul geliyor..

benzer durumlar yaşayanlar nasıl bir çözüm buldu merak ediyorum.
Ne yazık ki birebir olmasa da benzer durumları ben de yaşıyorum ablamla . Sülalede görüştüğü bir ben kaldım. O da ben alttan aldığım için . Ben de görüşmesem intihar etmekle tehdit eder. Yukarı tükürsen bıyık aşağı tükürsen sakal. Ben nihayetinde bir çözüm bulamadım kangren olarak hayatımın içinden delip geçiyor öyle işte.
 
Benim de ablamla aramda 10 yaş var. Çok verici bir kişiliktir, beni ezdirmez, severdi ama haksız da olsa hep alttan alınmasını beklerdi. Bunca zaman alttan alan ben oldum. Birkaç ay önce benim bir sorunumda yanımda olmadı üstüne sanki ben suçluymuşum gibi beni suçladı anlayıp dinlemeden, mesajlarda üzerime yürüdü. Artık o gün neye sinirlendiyse benden çıkarttı. Benim de sabrımın bir sınırı var diyip çizgiyi çektim. O günden beri konuşmuyorum. Ama annemi arada bırakıyoruz, onu özlüyorum diye kötü hissediyorum. Gerçi objektif bakarsam da çoğu negatiflikten uzaklaşmışım da.
Açıkçası keşke ben de konu açsaymışım dedim🥲
 
hayır buraya üye olmadığına ve takip etmediğime emin olduğum için yazdım. kafama taktım ki sorun olarak görüyorum. sizin dertleriniz daha büyük demekki vah vah. illa kayınvalide görümce kocam beni aldatıyor diye mi konu açmak gerekiyor? teşekkürler yorumunuzdan ötürü.
Rica ederim ne demek herkes bir şeylere yorum almak ve yorum yazmak için bu foruma üye sonuçta. Buraya yazarken olumlu olumsuz tüm yorumlara saygı duymayı göz önünde bulundurmakta fayda var. Şükürler olsun ki vah vah vah denecek büyük dertlerim yok çünkü eşime, dostuma, ablama, kardeşime azılı düşmanım muamelesi yapıp kafama takıp kendimi öven onlara da hakaret eden yorumlar yazmıyorum. Pozitif bakıyorum pozitif görüyorum. Umarım feraha kavuşursunuz sorununuzun üstesinden gelirsiniz, sevgiler….
 
X