Arkadaşlar merhaba .
Ben ailemden yani anne babamdan bahsetmek istiyorum , ruhumu sıkan içimi daraltan beni üzen , kızdıran öfkelendiren bir geçmişe sahibim .
Annem 16 babam babam 23 yaşındayken kaçarak evlendıklerı için Ananem ve dedem hep anneme babama karşı tavırlı oldular . Ama benı hep çok sevdiler . Abim ben ve erkek kardeşim var . Beni diğer kardeşlerimden ayrı tutup tek kız torun(birde dayım var onunla ıkı oğlu var) olduğum için çok daha fazla sevdiler .
Ben dokuz yaşındayken erkek kardeşim doğdu . Maddi durumlardan ötürü ona bebekliğinden ıtibaren ben baktım . Beni dokuz yaşında büyüttüler . Yemek yaptım bebek baktım annem işe gitti . Sımdı kı dokuz yaşında ki çocuklar bakkala ekmek almaya gıdemez , benim zamanımda da öyleydi ama ben kardeşime baktım , onu büyüttüm . Karne günleri okula yanımda götürürdüm hıc unutamıyorum .
Babam bana daha 7-8 yaşlarındayken “kafanı ört “ demeye başladı . Derdim ki neden allah o zaman saçlarımızı yarattı , neden erkekler saçını örtmüyor . O yaşta ki bir çocuk neyi düşünüyorsa öyle şeyler düşünüyordum . Bizi sabah namazlarına kaldırırdı, bu din ibadet konularında kafayı sıyırmış gıbı davrandı hep . Önünü ört , kafanı ört . Küçük yaşta ki bir kız çocuğuna…
Annemse hep pasıf kaldı . Erkek ne derse oydu , söz hakkı hep kocasınındı . Hayatımızla ılgılı verecilecek her kararı babam verırıdı , annem fıkrını dahi söylemezdi kı bı fikri de yoktu zannedersem .
Çok başarılı bır ogrencıydım . Sağlık meslek lisesine gitmek , hemşire ebe olmak istiyordum .
Puanım o lise ıcın fazlaydı bile … Ama okulda tercıh kağıdımı kaybettiler ve ben tercih yapamadım . 2012 yıllarında tercıhlerımizi bir kağıda yazıp müdür yardımcısına verıyorduk onlar sisteme gırıyordu ama benim tercihim yapılmamıştı . Sonuçlar açıklandığında anlaşıldı kı benım adıma tercih yapılmamıştı .
Çok araştırdık ek kontenjan vs ama olmadı . Benden ıkı yaş büyük abim ımam hatip lisesine gıdıyordu , babam dedi ki sende oraya gıdersin . Ben ıyı bı liseye gitmek için ders çalışırken babam “ kazanamazsan imam hatip e gıdersın “ diyordu ben o okula gitmemek içim daha da hırslanıyordum. Ama sonuç değişmedi . Ben o puanla Anadolu ımam hatıp lısesıne gıttım . Lise dönemi boyunca bir kıtap sayfası bıle açmadım . O okulu hıc sevmedim , o dönemler basım kapalıydı ama asla ınancım olmadı .
Babam asla bır yere göndermezdi , ne arkadaşlarımla ne başka sekılde . Eğer bır yere gideceksem babam akşam işten gelmeden önce evde olmam lazımdı . Annem yüz kez arardı . Böyle böyle lıse bıttı .
O dönem dedem yatalak oldu 3 ay boyunca tatilde altını ben degıstırdım ben baktım ona . Dün gece yıne rüyama geldı , çok duasını aldım allah rahmet eylesin . Annem zamanında bana çok cektırdıler ıcim götürmüyor dedı bakmadı dedeme yıne işe gıtti . Kendısnın yapması gereken herseyı benım üzerime yıktı . Bu arada iş dediğim de sigortalı herhangı bır iş değil günlük işler yevmiye . Yanı gitmese gıtmezdı ama ıyı alışmıştı kendi sorumluluklarını bana yüklemeye .
Üniversite sınavında ıkı yıllık bir bölüm okudum , bıtırdım, çalışmaya başladım . 21 yaşında evlendim . Evlenmemin tek sebebi o evde ki baskılardı. Babam tv de dizi izletmezdi ahlaksızmış hepsi . Ya açık oturum ya da belgesel izlerdik aile boyu . Hep kendı dedıgı doğruydu asla kabul etmezdi başka birşeyi.
Ama ben onu asla üzmedim . Asla karşısına gecıp hesap sormadım , ne dedıyse o oldu . Ne ıstedıyse öyle yaptım hala canım kadar seviyorum ama benım psikolojimi çok bozdu . Annemin sessızlıgı babamın baskıları yüzünden çok erkem evlendim . Evlenmeden önce de esımın aılesıyle bir sürü sorunlar yaşadık . Babamın haberi dahi olmadı . O üzülmesin dıye hemde bilse asla evlenmeme ızin vermezdi . Eşime çok aşıktım çok sevdim onu hala da öyle…
Evet hep arkamda Kaya gıbı durdu ,herkese karşı ama ona söyleyemedıklerım ıcımdekiler çocukluğumda yaşadıklarım baskıları hıc kafamdan çıkmıyor . Evlendıgım ilk akşam ayaklarımı uzatıp tv de survıvor ızlemıstim ve özgürlük ne kadar güzel bırsey demıştım hıc unutmuyorum . Basımı açma konusunda eşimle konuştum bı dönem ve bana destek olmustu , senın hayatın kımse karışamaz ben onay veriyorum demıstı ama ben asla cesaret edemedim , babam beni evlatlıktan reddedirdi biliyorum . Ben üç aylık evlıyken sigara içtiğimi öğrenmiş ve beni eve çağırıp sonra da evden kovmustu , üç ay boyunca da konuşmamıştı. Tepkıleri cezalandırmaları hep bu yöntemdir kendınden mahrum bırakır . Bır Tokat atmamıştır çocukluğumdan bu yana ama konuşmaması görmezden gelmesi daha çok yakıyordu canımı .
Ve annem , asla yanımda olmayan , hıcbır konuda bır desteğini anneliğini göremedığim annem …
Sadece kendı hayatı , çocuğum olduğunda dahi yanımda olup destek olmadı , evımız çok yakın olmasına rağmen . Kardeslerımim hepsine karşı böyle . Pasif , umutsuz , dünya yansa içimde yorganım yok dıyecek tarzda bır kadın .
Babamın suan maddi durumları oldukca ıyı . Ikı tane evi üç dükkanı , 60 dönüm kadar çok değerli yerlerde arsaları var . Annem ise hala yevmiyeye gıdıyor . Alışkanlıkmış , bırakamıyor .
Ben, yüzlerine karşı asla saygı ve sevgımı eksik etmiyorum ama içten içe çok ofkelıyım onlara . Hep onları cezalandırmak ıstıyorum . Hele bazen ne çocuğumu ne esımı görüyor gözüm , ıntıhar etmek ıstıyorum . Bırde ardımda onlara söyleyemediğim herseyı yazdığım uzunca bır mektup . Onlara pişmanlık yaşatmak, evlat acısı yaşatmak cezalandırmak ıstıyorum , kendı hayatımı gözüm görmüyor. Ya düşünmeyim dıyorum pat yenı bırsey yapıyorlar , annemın vurdumduymazlığı babamın hala devam eden baskıları . Geçen gün bişey getirdi bana , ben beşinci katta oturuyorum , asansör yok , yukarı çıkmayacaksa kova sallandırıyorum asagı . Üzerimde tişört vardı vay efendim nasıl balkona öyle çıkarmışım gunah yanacaksın bilmem ne ıkı saat nutuk dinledim babamdan , ya bıktım artık bıktım .
Lütfen bana bırseyler soyleyın , ne yapmalıyım . Terapi alıyorum ama değişen fazla birşey yok sadece geceleri uykum bölünmeden uyuyorum tek fark bu . Ama ya düşüncelerim ?
Birgün gözümün dönüp canıma kıymaktan korkuyorum çünkü ıcımde kı kızgınlıklarla bas edemiyorum . Karşımda dokuz yaşında kı çocuk halimi canlandırıyorum ve çok ağlıyorum o Halime .
Lütfen bana yardım edın ,ne yapmam lazım .
