Ben kimsenin başını yakmıyorum onlara da söyledim sizi üzmek istemiyorum diye. Ama kendileri benden bir zarar görmediklerini ve ben oğullarıyla birbirimizi sevdiğimiz sürece de ailem yüzünden beni bırakmayacaklarını söylüyorlar. Beni sadece sizi istemiyorum sevmiyorum dememle bırakacaklarını söyleyen insanlar burda benim ne suçum var ki zaten çıkmazdayım
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Ailem haksız yere bana sırtını döndü
- Konu Sahibi ayse1298
- Başlangıç Tarihi
- 30 Mart 2023
- 3.371
- 9.892
Üye sert yazmış ama haklı. Biriyle evlilik yoluna giriyorsaniz. Kadın, erkek farketmez. Aileniz o kişide sizin göremediğimiz seyleri söyleyebilir. Ama aileniz saçma istekleri, kaprisleri, dayatmaları ile karşı tarafı bunaltmaya hakkınız yok.
Haklı olabilir ama dediğim gibi ben bunu zaten düşünebiliyorum bencil biri değilim. Kendilerine defalarca söyledim bu şekilde siz çok üzülüyorsunuz kendimi kötü hissediyorum diye. Kendileri de üzülen sadece biz değiliz böyle bir şeyden dolayı sevenleri ayırmalarına göz mü yumacağız siz mutlu olun yeter diyen bir aile, çocuk zaten vazgeçmiyor. Tek yıpranan bunalan onlar değil ki bakıldığında ben neler yaşıyorum sevdiğim için onlar da benim haketmediğimi gördüklerinden siz birbirinizi sevdikten sonra yapılan hiçbir muamele umrumuzda değil diyorlar. Zaten öyle demeseler ben kimi nereye kadar tutabilirim böyle bir durumda, ailesi de kendisi de aşırı sabırlı ve sevginin kıymetini bilen insanlar
- 19 Nisan 2022
- 2.726
- 27.755
Ne demiş Fuzuli; “İlim insanın cehlini alsa da, hamurunda varsa eşeklik; baki kalır.”Ki o lafı eden abim de gayet tahsilli okuduğu bütün okulları birincilikle bitiren hali hazırda da yüksek lisans yapan birisi.. Ne garip dimi bunca şeye rağmen insanın hiçbir şey öğrenememesi
Lütfen kendinize bunu yaptırmayın, sizi bu denli yok saymalarına izin vermeyin. 25 yaşındasınız her şeyi yapabilecek gücünüz var, gerçekten üzüldüm size.
- 30 Mart 2023
- 3.371
- 9.892
İşte o insanların sabrını daha da zorlamaya hakkınız yok. Ya aileniz dediğini yapın( ki hiç tavsiye etmem, bunun sonu yok) ya da erişkin bir kadın olup ailenizden uzaklaşmaya bakıp, sinir koyun. Biz burdan toplasip annenizin, abilerinizin kulağını cekemeyiz.
Elbette ki öyle ben sadece fikir almak için sormak istedim hani belki yaşayan varsa nasıl bir yol izlemeliyim diye.. Dediğim gibi ben kimsenin sabrını zorlamıyorum her zaman da bu yaşananların mahcubiyeti içinde konuşuyorum bu seferde onları istemediğimi sevmediğimi düşünüyorlar. Olanların hiçbiri senin suçun değil onların yaptığı şeylerden dolayı seni sorumlu tutmuyoruz tutsak burada olmaz çabalamazdık eğer bize güveniyorsan biz senin arkandayız diyen insanlar inanın ailem problem olabilir ama ben kimseyi zorla tutmuyorum onların yaşadığının mislini de ben yaşıyorum. Bu arada çok teşekkür ederim derdime kıymet verip bana yol gösterdiğiniz için
- 30 Mart 2023
- 3.371
- 9.892
Rica ederimElbette ki öyle ben sadece fikir almak için sormak istedim hani belki yaşayan varsa nasıl bir yol izlemeliyim diye.. Dediğim gibi ben kimsenin sabrını zorlamıyorum her zaman da bu yaşananların mahcubiyeti içinde konuşuyorum bu seferde onları istemediğimi sevmediğimi düşünüyorlar. Olanların hiçbiri senin suçun değil onların yaptığı şeylerden dolayı seni sorumlu tutmuyoruz tutsak burada olmaz çabalamazdık eğer bize güveniyorsan biz senin arkandayız diyen insanlar inanın ailem problem olabilir ama ben kimseyi zorla tutmuyorum onların yaşadığının mislini de ben yaşıyorum. Bu arada çok teşekkür ederim derdime kıymet verip bana yol gösterdiğiniz için
Büyük bir hamle değil ama küçük küçük o evden, maddi baginizdan uzaklaşın. Konuşarak anlasamazsiniz. Annenin kafası bir dunya. Sorun evlilik değil. Evlenseniz de o insanlar hayatınıza müdahil olamasinlar. Siz güçlü olup plan yapın.- 13 Ağustos 2022
- 8.425
- 4.271
- 30
Görücü usulünde aileler araştırır.Kiz tek başına karar veremez.Hem kendisi alevi değilmiş.Merhabalar, yeni üyeyim derdime bir çare bulamadığım için buraya yazıp sizlerden fikir almaya karar verdim. Öncelikle 25 yaşındayım geçtiğimiz ağustos ayında annemin arkadaşının tavsiyesi üzerine annemin de ısrarı üzerine biriyle (26 yaşında) görüşmeye başladım. İlk görüşmede bana memleketlerinde (samsun) aleviler olduğunu akrabalarının da alevi olduğunu fakat kendini bildi bileli çekirdek aile olarak islam üzere yetiştiğini (hanefi mezhebinden) bir problem edersek anlayışla karşılayacağını söyledi. Mesleği de imam bu arada ben anneme söyledim annem de doğduğu yere göre yargılayamayız diyerek (ben de aynı şeyi yüzüne söylemiştim) karşılık verince devam ettik. 1 ayın sonunda annemle tanıştı aslında o daha erken istedi görücü usulü olduğu için yadırgamadım açıkçası süreci her neyse babam 2 sene önce vefat etti, iki abim var bu arada ikisi de bekar.. Sıra konuyu onlara açmaya gelmişti ama annem bir türlü açamıyordu. Kendi tanışmasının üstünden bir buçuk ay geçti hala söylemiyor ben küçük abime söyledim mesajda açıkladım, çünkü ikimizde iş yerindeydik ve akşamına görüştüğüm kişi görev yerine dönecekti dönmeden abimlerle tanışmak istiyordu. Evde konuşuruz dedi evde konuşulmadı anneme demiş ki bizden habersiz görüşmüş davetiye gönderirse işim olmazsa giderim daha benim gözüme görünmesin. Sonra görüştüğüm kişi mesaj atıyor abime kesinlikle cevap alamıyor iyi veya kötü. Aradan 2-3 gün geçti odasına gittim gizlemek niyetinde olmadığımı utandığım için söylemediğimi rızalarını almak istediğimi söyledim. Annem tabi alevilik mevzusunu açmış benim ona anlattığım şekilde değil ama ve kendisinin tanıştığını söylememiş çünkü abilerimden korkuyor. Abim de bana alevilikten dolayı kesinlikle olmayacağını bu konuyu kapatmamı söyledi o an ısrar edemedim tamam dedim. Fakat görüşmeye devam ettik. Bir buçuk ay kadar da böyle geçti ama bu süreçte ve başından beri görüştüğüm kişi ailemle tanışmak için çabaladı brn engel oldum bizimkilerin aşırı tepkilerinden dolayı.. Hal böyle olunca aracı koymuş ama sonrasında ben aracı işini de iptal etmesini istedim.iptal etti ama aracı başka birine devretmiş (devrettiği kişi ne görüştüğüm çocuğu tanıyor ne bizi) o da olaydan 20 gün sonra arıyor söylüyor. Bizimkiler de bu ne biçim iş aracı böyle mi koyulur kimseyi tanımıyor diyor doğrusunu anlatsak da inanmıyorlar. Sonrasında babasını araya koyuyor abim bu sefer babasına diyor ki biz kardeşimize başkasını uygun gördük bu yüzden istemiyoruz.. Daha sonrasında görüştüğüm kişi küçük abimle yüz yüze görüşmeye geliyor o ara olumlu geçiyor gibi hissediyoruz. Abim çocuğa diyor ki ben babanıza gerekeni söyledim biz bu olay kapandı biliyorduk babanızın haberi yokmuş biz başka yere söz verdik. Önce o tarafla görüşsün olmazsa size döneriz diyorgörüştüğüm kişi de böyle bir şeyi asla kabul edemeyeceğini benim gönlümün de onda olduğunu söyleyince tamam araştıralım istişare edelim döneriz diyor abim. Fakat hiçbir kararı abim kendisi iletmiyor ben iletiyorum doğal olarak bu sefer de suçlu ben oluyorum, çünkü onların istedikleri şey ailemin sunduğu sebep ne olursa olsun ben karşı tarafa kendim istemiyormuşum şeklinde söyleyecekmişim. Abim güya araştırıyor (ondan bundan memleketleri hakkında duydukları ile) bana olumsuz olduğunu söylüyor. Kendileri alevi olmasa da akrabaları alevi, memleketleri iyi değilmiş 9-10 yaşında silah kullanırlarmış bilmem ne gibi bir sürü saçma genel şeyleri aileye mâl ediyorlar. Asla ama asla ailesini çağırıp tanışmayı kabul etmediler. En başta abimlerdem gizlediğim için olmaz dediler sonrasında alevi dediler sonra başkasını düşünüyoruz dediler.. Hiçbir haklı gerekçe yok maalesef.. Tabi biz bütün bunlara rağmen vazgeçemiyoruz konuşmaya devam ediyoruz büyük abim olayı öğrendikten sonra asıl kıyamet o zaman kopuyor saçmalıklar silsilesi resmen.. O da aynı tepkileri veriyor ve biz istemiyorsak bu iş bitecek diyor karşı tarafa da bana da. Eğer bitmezse silahı alır giderim öldürürüm onu diyor. Son günlerde de işi bırakacağını evi terk edeceğini ve bütün bunların sorumlusunun ben olduğumu söylüyor. Annem de tabiri caizse abilerime tapıyor. Hiçbir kararımızı bizim almamıza izin vermediler okul konusu iş konusu evlilik.. Her konuda abileri bilir, abileri ne derse o olur (babam sağken de..) dedi durdu kendisi de onlardan tir tir titredi her seferinde. Tabi abilerim annemi sorumlu tuttuğu için annem de sorumluluğu üstünden atmak istediği için bu işe vesile olanları arayıp ağzına geleni sayıp söylüyor görüştüğüm çocuğu, arkadaşlarını, annesini herkesi arayıp ağzına geleni söylüyor. Annem beni tehdit ediyor eğer ayrılmazsan çalıştığın yere gelir bütün hocalara okul müdürlerine seni rezil ederim diyor. Hakkım sana haram olsun diyor bu işe kendisi beni sokmamış gibi. Ama böyle diyince daha çok saldırıyor etrafa..
Evde her gün kavga kıyamet kız kardeşim (1 yaş küçük) onların dolduruşuna gelip boğazımı sıkıyor küfürler beddualar ediyorlar her gün. Annem vazgeçemeyişimizin sebebini ahlaksızlık yapmışım olarak lanse ediyor işitmediğim hakaret beddua küfür kalmadı. Bu süreçte karşı taraf bana asla yansıtmadı annesi ve babası çok sabırlı insanlar ben istedikten sonra arkamda olacaklarını bu işin onların demesiyle bitmeyeceğini söyleyip bana teselli vermeye çalışıyorlar ama artık dayanamıyorum. Annem abilerim için 'kız kaçırsalar bile yeter ki evlensinler' aslan oğullarım ne yaparsa doğrudur bilmem nedir diyerek yetiştirdi. Beni kim istemeye gelse abileri dedi kimi sevsem abilerin olmaz derse olmaz dedi bir günden bir güne arkamda durmadı. Ne yapacağım nasıl bir yol izleyeceğim bilmiyorum. Evde kimse yüzüme bakmıyor herkes düşman bana diyorlar ki evin huzurunu kaçırdın aileyi dağıttın ama inanın hiçbir şey yapmıyorum hep kendileri birbirlerini doldurup onu bunu arayıp rezil ediyorlar. Ailemin beni her konuda manipüle etmesinden bıktım 25 yaşına geldim, ne istediğim bölümü okuttular ne istediğim mesleğe izin verdiler ne de evleneceğim insanı bile seçemiyorum. Hep onlar en doğrusunu biliyor tanımaya bile yanaşmıyorlar neyin doğrusu Allah aşkına.. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin ama o kadar çıkmazdayım ki fikirlerinize çok ihtiyacım var Allah rızası için bir yol gösterin.
- 23 Eylül 2016
- 9.779
- 34.200
Senin bi suçun yok boşver üzülme. Karşındaki yetişkin bi insan. İstemeseydi vazgeçerdi. Demek ki sorunlu ailene rağmen seni ne kadar beğenmişler ki mücadele ediyorlar. Valla adamdan eminsen git evlen sormadan derim. Kötü çıkarsa boşanırsın zaten kendi rızalarıyla da verseler bu aile sahip çıkacak aile değil. Sahip çıksalar da bunların sahip çıkmasından ne hayır gelir. Evliyken de atanmaya çalış çünkü dönecek kapın olmaz. Normalde kimseye kaç evlen demem ama bundan beter olamaz köle gibisin o evde.
- 24 Ocak 2021
- 8.316
- 18.853
Ailenizi silip yolunuza bakın derim...Merhabalar, yeni üyeyim derdime bir çare bulamadığım için buraya yazıp sizlerden fikir almaya karar verdim. Öncelikle 25 yaşındayım geçtiğimiz ağustos ayında annemin arkadaşının tavsiyesi üzerine annemin de ısrarı üzerine biriyle (26 yaşında) görüşmeye başladım. İlk görüşmede bana memleketlerinde (samsun) aleviler olduğunu akrabalarının da alevi olduğunu fakat kendini bildi bileli çekirdek aile olarak islam üzere yetiştiğini (hanefi mezhebinden) bir problem edersek anlayışla karşılayacağını söyledi. Mesleği de imam bu arada ben anneme söyledim annem de doğduğu yere göre yargılayamayız diyerek (ben de aynı şeyi yüzüne söylemiştim) karşılık verince devam ettik. 1 ayın sonunda annemle tanıştı aslında o daha erken istedi görücü usulü olduğu için yadırgamadım açıkçası süreci her neyse babam 2 sene önce vefat etti, iki abim var bu arada ikisi de bekar.. Sıra konuyu onlara açmaya gelmişti ama annem bir türlü açamıyordu. Kendi tanışmasının üstünden bir buçuk ay geçti hala söylemiyor ben küçük abime söyledim mesajda açıkladım, çünkü ikimizde iş yerindeydik ve akşamına görüştüğüm kişi görev yerine dönecekti dönmeden abimlerle tanışmak istiyordu. Evde konuşuruz dedi evde konuşulmadı anneme demiş ki bizden habersiz görüşmüş davetiye gönderirse işim olmazsa giderim daha benim gözüme görünmesin. Sonra görüştüğüm kişi mesaj atıyor abime kesinlikle cevap alamıyor iyi veya kötü. Aradan 2-3 gün geçti odasına gittim gizlemek niyetinde olmadığımı utandığım için söylemediğimi rızalarını almak istediğimi söyledim. Annem tabi alevilik mevzusunu açmış benim ona anlattığım şekilde değil ama ve kendisinin tanıştığını söylememiş çünkü abilerimden korkuyor. Abim de bana alevilikten dolayı kesinlikle olmayacağını bu konuyu kapatmamı söyledi o an ısrar edemedim tamam dedim. Fakat görüşmeye devam ettik. Bir buçuk ay kadar da böyle geçti ama bu süreçte ve başından beri görüştüğüm kişi ailemle tanışmak için çabaladı brn engel oldum bizimkilerin aşırı tepkilerinden dolayı.. Hal böyle olunca aracı koymuş ama sonrasında ben aracı işini de iptal etmesini istedim.iptal etti ama aracı başka birine devretmiş (devrettiği kişi ne görüştüğüm çocuğu tanıyor ne bizi) o da olaydan 20 gün sonra arıyor söylüyor. Bizimkiler de bu ne biçim iş aracı böyle mi koyulur kimseyi tanımıyor diyor doğrusunu anlatsak da inanmıyorlar. Sonrasında babasını araya koyuyor abim bu sefer babasına diyor ki biz kardeşimize başkasını uygun gördük bu yüzden istemiyoruz.. Daha sonrasında görüştüğüm kişi küçük abimle yüz yüze görüşmeye geliyor o ara olumlu geçiyor gibi hissediyoruz. Abim çocuğa diyor ki ben babanıza gerekeni söyledim biz bu olay kapandı biliyorduk babanızın haberi yokmuş biz başka yere söz verdik. Önce o tarafla görüşsün olmazsa size döneriz diyor
Evde her gün kavga kıyamet kız kardeşim (1 yaş küçük) onların dolduruşuna gelip boğazımı sıkıyor küfürler beddualar ediyorlar her gün. Annem vazgeçemeyişimizin sebebini ahlaksızlık yapmışım olarak lanse ediyor işitmediğim hakaret beddua küfür kalmadı. Bu süreçte karşı taraf bana asla yansıtmadı annesi ve babası çok sabırlı insanlar ben istedikten sonra arkamda olacaklarını bu işin onların demesiyle bitmeyeceğini söyleyip bana teselli vermeye çalışıyorlar ama artık dayanamıyorum. Annem abilerim için 'kız kaçırsalar bile yeter ki evlensinler' aslan oğullarım ne yaparsa doğrudur bilmem nedir diyerek yetiştirdi. Beni kim istemeye gelse abileri dedi kimi sevsem abilerin olmaz derse olmaz dedi bir günden bir güne arkamda durmadı. Ne yapacağım nasıl bir yol izleyeceğim bilmiyorum. Evde kimse yüzüme bakmıyor herkes düşman bana diyorlar ki evin huzurunu kaçırdın aileyi dağıttın ama inanın hiçbir şey yapmıyorum hep kendileri birbirlerini doldurup onu bunu arayıp rezil ediyorlar. Ailemin beni her konuda manipüle etmesinden bıktım 25 yaşına geldim, ne istediğim bölümü okuttular ne istediğim mesleğe izin verdiler ne de evleneceğim insanı bile seçemiyorum. Hep onlar en doğrusunu biliyor tanımaya bile yanaşmıyorlar neyin doğrusu Allah aşkına.. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin ama o kadar çıkmazdayım ki fikirlerinize çok ihtiyacım var Allah rızası için bir yol gösterin.
Abilerim dışında aileler tanıştırmış gibi bir durum oldu aslında. Annemin bilgisi ve ısrarı dahilinde gerçekleşti. Evet aynen öyle alevilik yok ama işte oldurmak istemedikleri için bahane ediyorlar
Allah razı olsunn anlayan birinin çıkmasına çok sevindim. Kimse kimseyi zorla tutamaz hele böyle bir durumda asla ama derdimi anlatamıyorum maalesef
Ben aileme de karşı tarafa da saygısızlık etmedim üzmemeye de çok çalıştım ama maalesef böyle sakin durunca ailem beni sindirmeye çalışıyor her seferinde.. Söylediklerinde çok haklısın maalesef köle gibiyimYoluma bakmak istiyorum da korkularım var
Haklısınız Allah razı olsun, tavsiyelerinize uyacağımRica ederim
- 30 Mart 2023
- 3.371
- 9.892
En önemlisi anneniz. Tam toksik. Bagnazligi yetmiyor evladlari birbirine düşürmece. Oturup abilerinize ben bu kıza bu kısmeti münasip buldum bir tanışın dese oğlanlar da uyar. Hiçbir şeyinizi paylaşmayın, annem deyip tuzağa düşmeyin. Herkesin annesi iyi olacak diye bir kaide yok. Kızkardeş de evdeki herkes deli ben de olayım demiş. Kraldan çok kralcı. Lotus çiçekleri vardır batalikta pisliği üstünde tutmaz. Siz de öyle olun. Uzun yazdım ama durumunuza üzüldüm.Haklısınız Allah razı olsun, tavsiyelerinize uyacağım
- 10 Ocak 2022
- 2.863
- 5.647
Merhaba. Neden abilerinize annenizin işin içinde olduğunu en başından haberi olduğunu onun ısrarı üzerine tanıştırıldığınızı söylemiyorsunuz?(korkarsa korksun,onun da başı ağrısın gerekirse)
Günah keçisi arıyorsanız ben değilim.Ben annemin rızasıyla bu işe kalkıştım.Gönül bağım oluştu.Yetişkin ayakları üzerinde duran genç kadınım.Ya güzellikle usulüne göre kuracağım hayatımı yada size rağmen.
Bitti.
Kapanış
Günah keçisi arıyorsanız ben değilim.Ben annemin rızasıyla bu işe kalkıştım.Gönül bağım oluştu.Yetişkin ayakları üzerinde duran genç kadınım.Ya güzellikle usulüne göre kuracağım hayatımı yada size rağmen.
Bitti.
Kapanış
- 3 Şubat 2018
- 24.359
- 104.818
Orasini ben de anlamadim
- 20 Ekim 2009
- 7.428
- 11.066
Merhabalar, yeni üyeyim derdime bir çare bulamadığım için buraya yazıp sizlerden fikir almaya karar verdim. Öncelikle 25 yaşındayım geçtiğimiz ağustos ayında annemin arkadaşının tavsiyesi üzerine annemin de ısrarı üzerine biriyle (26 yaşında) görüşmeye başladım. İlk görüşmede bana memleketlerinde (samsun) aleviler olduğunu akrabalarının da alevi olduğunu fakat kendini bildi bileli çekirdek aile olarak islam üzere yetiştiğini (hanefi mezhebinden) bir problem edersek anlayışla karşılayacağını söyledi. Mesleği de imam bu arada ben anneme söyledim annem de doğduğu yere göre yargılayamayız diyerek (ben de aynı şeyi yüzüne söylemiştim) karşılık verince devam ettik. 1 ayın sonunda annemle tanıştı aslında o daha erken istedi görücü usulü olduğu için yadırgamadım açıkçası süreci her neyse babam 2 sene önce vefat etti, iki abim var bu arada ikisi de bekar.. Sıra konuyu onlara açmaya gelmişti ama annem bir türlü açamıyordu. Kendi tanışmasının üstünden bir buçuk ay geçti hala söylemiyor ben küçük abime söyledim mesajda açıkladım, çünkü ikimizde iş yerindeydik ve akşamına görüştüğüm kişi görev yerine dönecekti dönmeden abimlerle tanışmak istiyordu. Evde konuşuruz dedi evde konuşulmadı anneme demiş ki bizden habersiz görüşmüş davetiye gönderirse işim olmazsa giderim daha benim gözüme görünmesin. Sonra görüştüğüm kişi mesaj atıyor abime kesinlikle cevap alamıyor iyi veya kötü. Aradan 2-3 gün geçti odasına gittim gizlemek niyetinde olmadığımı utandığım için söylemediğimi rızalarını almak istediğimi söyledim. Annem tabi alevilik mevzusunu açmış benim ona anlattığım şekilde değil ama ve kendisinin tanıştığını söylememiş çünkü abilerimden korkuyor. Abim de bana alevilikten dolayı kesinlikle olmayacağını bu konuyu kapatmamı söyledi o an ısrar edemedim tamam dedim. Fakat görüşmeye devam ettik. Bir buçuk ay kadar da böyle geçti ama bu süreçte ve başından beri görüştüğüm kişi ailemle tanışmak için çabaladı brn engel oldum bizimkilerin aşırı tepkilerinden dolayı.. Hal böyle olunca aracı koymuş ama sonrasında ben aracı işini de iptal etmesini istedim.iptal etti ama aracı başka birine devretmiş (devrettiği kişi ne görüştüğüm çocuğu tanıyor ne bizi) o da olaydan 20 gün sonra arıyor söylüyor. Bizimkiler de bu ne biçim iş aracı böyle mi koyulur kimseyi tanımıyor diyor doğrusunu anlatsak da inanmıyorlar. Sonrasında babasını araya koyuyor abim bu sefer babasına diyor ki biz kardeşimize başkasını uygun gördük bu yüzden istemiyoruz.. Daha sonrasında görüştüğüm kişi küçük abimle yüz yüze görüşmeye geliyor o ara olumlu geçiyor gibi hissediyoruz. Abim çocuğa diyor ki ben babanıza gerekeni söyledim biz bu olay kapandı biliyorduk babanızın haberi yokmuş biz başka yere söz verdik. Önce o tarafla görüşsün olmazsa size döneriz diyor
Evde her gün kavga kıyamet kız kardeşim (1 yaş küçük) onların dolduruşuna gelip boğazımı sıkıyor küfürler beddualar ediyorlar her gün. Annem vazgeçemeyişimizin sebebini ahlaksızlık yapmışım olarak lanse ediyor işitmediğim hakaret beddua küfür kalmadı. Bu süreçte karşı taraf bana asla yansıtmadı annesi ve babası çok sabırlı insanlar ben istedikten sonra arkamda olacaklarını bu işin onların demesiyle bitmeyeceğini söyleyip bana teselli vermeye çalışıyorlar ama artık dayanamıyorum. Annem abilerim için 'kız kaçırsalar bile yeter ki evlensinler' aslan oğullarım ne yaparsa doğrudur bilmem nedir diyerek yetiştirdi. Beni kim istemeye gelse abileri dedi kimi sevsem abilerin olmaz derse olmaz dedi bir günden bir güne arkamda durmadı. Ne yapacağım nasıl bir yol izleyeceğim bilmiyorum. Evde kimse yüzüme bakmıyor herkes düşman bana diyorlar ki evin huzurunu kaçırdın aileyi dağıttın ama inanın hiçbir şey yapmıyorum hep kendileri birbirlerini doldurup onu bunu arayıp rezil ediyorlar. Ailemin beni her konuda manipüle etmesinden bıktım 25 yaşına geldim, ne istediğim bölümü okuttular ne istediğim mesleğe izin verdiler ne de evleneceğim insanı bile seçemiyorum. Hep onlar en doğrusunu biliyor tanımaya bile yanaşmıyorlar neyin doğrusu Allah aşkına.. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin ama o kadar çıkmazdayım ki fikirlerinize çok ihtiyacım var Allah rızası için bir yol gösterin.
Böyle bir esaret görülmemiştir. Abiliğin de anneliğin de bir sınırı ve hatta adabı var. Neden bu kadar eziyorlar sizi ya da siz neden bu kadarına izin veriyorsunuz.
