Annem hep mağdur

ladin19

Üye
Kayıtlı Üye
15 Şubat 2024
67
103
31
Merhaba,

Benim problemim annemin depresyonu. Annem kötü biri değil kesinlikle çok yardımcı çok evinin kadını çocuklarının anası bir kadın. Ben 31 yaşındayım 2 yaşında kızım var Almanya’da yaşıyorum. Maddi hiç bir sıkıntım yok. Kocamla mutluyum ailemle mutluyum. Kız kardeşim hukuk fakültesi son sınıfta. Dersleri hep iyi bir kız oldu hatta üstten dersler aldı son sınıfta sadece 4 tane ders alıyor önceki seneler üstten ders aldığı için. Babam müfettiş emekliliğine 2 sene var kardeşime büro açıp emekli olmak istiyor. Ailemin de maddi sıkıntısı yok vs. Ama annem hep bir depresif. Telefonda konuşurken hep şikayet ediyor yanına gidince hepten bittim yani sürekli madur. Ev işlerinden şikayet eder yapamıyorum edemiyorum der yardımcı tut derim söylenir. Kolu ağrıyor doktora git diyorum amannn gidiyorum işe yaramıyor diyor. Tamam gidiyor da verilen ilaçları fizik tedavileri bilmem ne uygulamıyor. Kardeşim Akdeniz ateşi hastası ona sürekli üzülüyor. Ortada bir şey de yok ha kız 6 ayda bir romotolojiye gidiyor günde 3 sefer 1 tane ilaç kullanıyor. İlacını kullandığı sürece iyi yani. Benim de bağırsak hastalığım var doğuştan ara ara ilaç kullanıyorum onu dert ediyor madem sağlıklı çocuk doğuramayacaktım neden anne oldum diyor saçma sapan konuşuyor. Komşuları ile arası biz kardeşimle annemlerde otururken bozulmuş neymiş biz çok kavga etmişiz millet sesten rahatsız olmuş vs. Hala bu yüzden komşularından utanıyor üst kat komşusu ile karşılaşmaktan çekiniyor. Bizim yüzümüzden kavga etmişler vs. Hala bunu kardeşimle benim yüzüme vuruyor. Kardeşimle aram şu an tabii ki iyi ikimizde kocaman insanlar olduk bu konuyu açması çok saçma. Dışarı çıkıp iki insan yüzü gördüğü yok. Kimseyle görüşmüyor. Sorsam kimimiz kimsemiz yok bizim diyor. Ruhumu sıkıyor. Psikiyatriye götürdüm majör depresyon dendi. Tedaviyi reddediyor. Ne yapmak lazım bilmiyorum. İkna etmesi çok zor. Ama bu şekilde hep mutsuz. Ne önerirsiniz?
 
Tedaviyi kabul etmiyorsa isiniz cok zor.Allah yardim etsin bir sekilde kardesler birlesip tedaviye ikna etmeye calisin
 
Zorla verin ilaçlarını. Sürekli takip edin. Eline verin yutmasını sağlayın. Zamanla daha iyi hisettikçe kendi alır belki.

Bazı insnalar böyle dert yakınmayı çok seviyorlar. Bu şekilde hayattan memnun oluyorlar. Onların hayattaki var oluşlarını hissetme biçimide bu bence.

Yani kardeşinizin de sizin de çok şükür hayatınızı etkilemeyen, sizi zora sokmayan hastalıklarınız varmış. Bunun için sağlıklı çocuk doğuramıyorum denir mi. Ne kadar negatif bir düşünce yapısı.
 
Psikiyatriye de götürmüşsünüz, teşhisi de var ama tedaviyi reddediyorsa sizin yapabileceğiniz bir şey yok maalesef 🤷‍♀️

Psikolojik rahatsızlığından bağımsız bazı insanlar hayatlarında her şey yolunda ve güzel gitse bile mutsuz olup dert yanmayı, sürekli mızmızlanıp ağlamaklı olmayı huy edinir, annenizin de bu hali karakterine işlemiş olabilir, bu durum kendilerini yorduğu kadar çevresindekileri de bunaltıyor ne yazık ki.
 
Zorla verin ilaçlarını. Sürekli takip edin. Eline verin yutmasını sağlayın. Zamanla daha iyi hisettikçe kendi alır belki.

Bazı insnalar böyle dert yakınmayı çok seviyorlar. Bu şekilde hayattan memnun oluyorlar. Onların hayattaki var oluşlarını hissetme biçimide bu bence.

Yani kardeşinizin de sizin de çok şükür hayatınızı etkilemeyen, sizi zora sokmayan hastalıklarınız varmış. Bunun için sağlıklı çocuk doğuramıyorum denir mi. Ne kadar negatif bir düşünce yapısı.
Kardeşim ailemden farklı bir şehirde okuyor ben yurtdışındayım. Babam ilaçlarını içirir mi bilemiyorum. Evet tam da demek istediğim bu negatif bir insan. Tedavi olmazsa böyle göçüp gidecek hayattan zevk alsın yüzü gülsün istiyorum açıkçası.
 
Psikiyatriye de götürmüşsünüz, teşhisi de var ama tedaviyi reddediyorsa sizin yapabileceğiniz bir şey yok maalesef 🤷‍♀️

Psikolojik rahatsızlığından bağımsız bazı insanlar hayatlarında her şey yolunda ve güzel gitse bile mutsuz olup dert yanmayı, sürekli mızmızlanıp ağlamaklı olmayı huy edinir, annenizin de bu hali karakterine işlemiş olabilir, bu durum kendilerini yorduğu kadar çevresindekileri de bunaltıyor ne yazık ki.
Evet tanısı var ama kendi için hiç bir şey yapmayı bilmiyor. Oysa iki kızı da artık ondan bağımsız. Hepimizin kendine ait hayatları var ama maalesef o göbek bağını kesip kendisi için yaşayamıyor. Anlattıkları beni kaç km öteden üzüyor. Ortada var olan bir şey de yok. Sadece psikolojik.
 
belediyenin kurslarına yazılsa boyama,nakış,dikiş vs gibi farklı gruplara dahil olsa biraz nefes alsa
 
Kardeşim ailemden farklı bir şehirde okuyor ben yurtdışındayım. Babam ilaçlarını içirir mi bilemiyorum. Evet tam da demek istediğim bu negatif bir insan. Tedavi olmazsa böyle göçüp gidecek hayattan zevk alsın yüzü gülsün istiyorum açıkçası.
Babanızın karakteri nasıldır? Bazı babalar da çok prensipli oluyor belki görev bilir verir.

Ya da mesela saat kursanız her akşam 9da arasanız hadi annecim benimle konuşurken ilacını al deseniz.
 
Majör depresyon tanısı da varsa tedavi olmaktan başka çaresi yok. Depresif insana üzülüyorum ama ondan çok yakınlarına üzülüyorum. Onları da kendi karanlığına çekiyor. Ne yapıp edip tedaviye ikna etmeye çalışın. Siz yine uzaktasınız, babanızla kardeşinize yazık.
 
Merhaba,

Benim problemim annemin depresyonu. Annem kötü biri değil kesinlikle çok yardımcı çok evinin kadını çocuklarının anası bir kadın. Ben 31 yaşındayım 2 yaşında kızım var Almanya’da yaşıyorum. Maddi hiç bir sıkıntım yok. Kocamla mutluyum ailemle mutluyum. Kız kardeşim hukuk fakültesi son sınıfta. Dersleri hep iyi bir kız oldu hatta üstten dersler aldı son sınıfta sadece 4 tane ders alıyor önceki seneler üstten ders aldığı için. Babam müfettiş emekliliğine 2 sene var kardeşime büro açıp emekli olmak istiyor. Ailemin de maddi sıkıntısı yok vs. Ama annem hep bir depresif. Telefonda konuşurken hep şikayet ediyor yanına gidince hepten bittim yani sürekli madur. Ev işlerinden şikayet eder yapamıyorum edemiyorum der yardımcı tut derim söylenir. Kolu ağrıyor doktora git diyorum amannn gidiyorum işe yaramıyor diyor. Tamam gidiyor da verilen ilaçları fizik tedavileri bilmem ne uygulamıyor. Kardeşim Akdeniz ateşi hastası ona sürekli üzülüyor. Ortada bir şey de yok ha kız 6 ayda bir romotolojiye gidiyor günde 3 sefer 1 tane ilaç kullanıyor. İlacını kullandığı sürece iyi yani. Benim de bağırsak hastalığım var doğuştan ara ara ilaç kullanıyorum onu dert ediyor madem sağlıklı çocuk doğuramayacaktım neden anne oldum diyor saçma sapan konuşuyor. Komşuları ile arası biz kardeşimle annemlerde otururken bozulmuş neymiş biz çok kavga etmişiz millet sesten rahatsız olmuş vs. Hala bu yüzden komşularından utanıyor üst kat komşusu ile karşılaşmaktan çekiniyor. Bizim yüzümüzden kavga etmişler vs. Hala bunu kardeşimle benim yüzüme vuruyor. Kardeşimle aram şu an tabii ki iyi ikimizde kocaman insanlar olduk bu konuyu açması çok saçma. Dışarı çıkıp iki insan yüzü gördüğü yok. Kimseyle görüşmüyor. Sorsam kimimiz kimsemiz yok bizim diyor. Ruhumu sıkıyor. Psikiyatriye götürdüm majör depresyon dendi. Tedaviyi reddediyor. Ne yapmak lazım bilmiyorum. İkna etmesi çok zor. Ama bu şekilde hep mutsuz. Ne önerirsiniz?
İkna yoluyla yatarak tedavi aldırın. Yoksa onun içinde sizler içinde çok zor süreç.
 
Merhaba,

Benim problemim annemin depresyonu. Annem kötü biri değil kesinlikle çok yardımcı çok evinin kadını çocuklarının anası bir kadın. Ben 31 yaşındayım 2 yaşında kızım var Almanya’da yaşıyorum. Maddi hiç bir sıkıntım yok. Kocamla mutluyum ailemle mutluyum. Kız kardeşim hukuk fakültesi son sınıfta. Dersleri hep iyi bir kız oldu hatta üstten dersler aldı son sınıfta sadece 4 tane ders alıyor önceki seneler üstten ders aldığı için. Babam müfettiş emekliliğine 2 sene var kardeşime büro açıp emekli olmak istiyor. Ailemin de maddi sıkıntısı yok vs. Ama annem hep bir depresif. Telefonda konuşurken hep şikayet ediyor yanına gidince hepten bittim yani sürekli madur. Ev işlerinden şikayet eder yapamıyorum edemiyorum der yardımcı tut derim söylenir. Kolu ağrıyor doktora git diyorum amannn gidiyorum işe yaramıyor diyor. Tamam gidiyor da verilen ilaçları fizik tedavileri bilmem ne uygulamıyor. Kardeşim Akdeniz ateşi hastası ona sürekli üzülüyor. Ortada bir şey de yok ha kız 6 ayda bir romotolojiye gidiyor günde 3 sefer 1 tane ilaç kullanıyor. İlacını kullandığı sürece iyi yani. Benim de bağırsak hastalığım var doğuştan ara ara ilaç kullanıyorum onu dert ediyor madem sağlıklı çocuk doğuramayacaktım neden anne oldum diyor saçma sapan konuşuyor. Komşuları ile arası biz kardeşimle annemlerde otururken bozulmuş neymiş biz çok kavga etmişiz millet sesten rahatsız olmuş vs. Hala bu yüzden komşularından utanıyor üst kat komşusu ile karşılaşmaktan çekiniyor. Bizim yüzümüzden kavga etmişler vs. Hala bunu kardeşimle benim yüzüme vuruyor. Kardeşimle aram şu an tabii ki iyi ikimizde kocaman insanlar olduk bu konuyu açması çok saçma. Dışarı çıkıp iki insan yüzü gördüğü yok. Kimseyle görüşmüyor. Sorsam kimimiz kimsemiz yok bizim diyor. Ruhumu sıkıyor. Psikiyatriye götürdüm majör depresyon dendi. Tedaviyi reddediyor. Ne yapmak lazım bilmiyorum. İkna etmesi çok zor. Ama bu şekilde hep mutsuz. Ne önerirsiniz?
Kız biz kardeş miyiz 😃 benim annem de öyle hep mağdur,hep çok zorlanmış,hep istekleri olmamış ne hikmetse ama 10 ülke ve sayısız şehir gezdi 😃
 
Merhaba,

Benim problemim annemin depresyonu. Annem kötü biri değil kesinlikle çok yardımcı çok evinin kadını çocuklarının anası bir kadın. Ben 31 yaşındayım 2 yaşında kızım var Almanya’da yaşıyorum. Maddi hiç bir sıkıntım yok. Kocamla mutluyum ailemle mutluyum. Kız kardeşim hukuk fakültesi son sınıfta. Dersleri hep iyi bir kız oldu hatta üstten dersler aldı son sınıfta sadece 4 tane ders alıyor önceki seneler üstten ders aldığı için. Babam müfettiş emekliliğine 2 sene var kardeşime büro açıp emekli olmak istiyor. Ailemin de maddi sıkıntısı yok vs. Ama annem hep bir depresif. Telefonda konuşurken hep şikayet ediyor yanına gidince hepten bittim yani sürekli madur. Ev işlerinden şikayet eder yapamıyorum edemiyorum der yardımcı tut derim söylenir. Kolu ağrıyor doktora git diyorum amannn gidiyorum işe yaramıyor diyor. Tamam gidiyor da verilen ilaçları fizik tedavileri bilmem ne uygulamıyor. Kardeşim Akdeniz ateşi hastası ona sürekli üzülüyor. Ortada bir şey de yok ha kız 6 ayda bir romotolojiye gidiyor günde 3 sefer 1 tane ilaç kullanıyor. İlacını kullandığı sürece iyi yani. Benim de bağırsak hastalığım var doğuştan ara ara ilaç kullanıyorum onu dert ediyor madem sağlıklı çocuk doğuramayacaktım neden anne oldum diyor saçma sapan konuşuyor. Komşuları ile arası biz kardeşimle annemlerde otururken bozulmuş neymiş biz çok kavga etmişiz millet sesten rahatsız olmuş vs. Hala bu yüzden komşularından utanıyor üst kat komşusu ile karşılaşmaktan çekiniyor. Bizim yüzümüzden kavga etmişler vs. Hala bunu kardeşimle benim yüzüme vuruyor. Kardeşimle aram şu an tabii ki iyi ikimizde kocaman insanlar olduk bu konuyu açması çok saçma. Dışarı çıkıp iki insan yüzü gördüğü yok. Kimseyle görüşmüyor. Sorsam kimimiz kimsemiz yok bizim diyor. Ruhumu sıkıyor. Psikiyatriye götürdüm majör depresyon dendi. Tedaviyi reddediyor. Ne yapmak lazım bilmiyorum. İkna etmesi çok zor. Ama bu şekilde hep mutsuz. Ne önerirsiniz?
Bazı insanlar mutsuzluktan besleniyor inanın.Bunu huy edinmiş.Devamlı ağlanır hep bardağın boş tarafını görür.Siz dinledikçe hep anlatır.Geldiğinizde yapabiliyor iseniz "Psikiyatrist" dr götürün onu.Psikolog değil yalnız dr olsun.
Siz önünü nasıl kesersiniz bilmiyorum ama bu ağlanmalarına izin vermeyin.Hemen kestirin .Annenizde hobi kurs vb yaptığı bir şey yok mu...babanız dinlemez mi onu.Bazen eşde aradığını bulamayan anneler çocukları dert yumağı yapar ondan sordum
 
Merhaba,

Benim problemim annemin depresyonu. Annem kötü biri değil kesinlikle çok yardımcı çok evinin kadını çocuklarının anası bir kadın. Ben 31 yaşındayım 2 yaşında kızım var Almanya’da yaşıyorum. Maddi hiç bir sıkıntım yok. Kocamla mutluyum ailemle mutluyum. Kız kardeşim hukuk fakültesi son sınıfta. Dersleri hep iyi bir kız oldu hatta üstten dersler aldı son sınıfta sadece 4 tane ders alıyor önceki seneler üstten ders aldığı için. Babam müfettiş emekliliğine 2 sene var kardeşime büro açıp emekli olmak istiyor. Ailemin de maddi sıkıntısı yok vs. Ama annem hep bir depresif. Telefonda konuşurken hep şikayet ediyor yanına gidince hepten bittim yani sürekli madur. Ev işlerinden şikayet eder yapamıyorum edemiyorum der yardımcı tut derim söylenir. Kolu ağrıyor doktora git diyorum amannn gidiyorum işe yaramıyor diyor. Tamam gidiyor da verilen ilaçları fizik tedavileri bilmem ne uygulamıyor. Kardeşim Akdeniz ateşi hastası ona sürekli üzülüyor. Ortada bir şey de yok ha kız 6 ayda bir romotolojiye gidiyor günde 3 sefer 1 tane ilaç kullanıyor. İlacını kullandığı sürece iyi yani. Benim de bağırsak hastalığım var doğuştan ara ara ilaç kullanıyorum onu dert ediyor madem sağlıklı çocuk doğuramayacaktım neden anne oldum diyor saçma sapan konuşuyor. Komşuları ile arası biz kardeşimle annemlerde otururken bozulmuş neymiş biz çok kavga etmişiz millet sesten rahatsız olmuş vs. Hala bu yüzden komşularından utanıyor üst kat komşusu ile karşılaşmaktan çekiniyor. Bizim yüzümüzden kavga etmişler vs. Hala bunu kardeşimle benim yüzüme vuruyor. Kardeşimle aram şu an tabii ki iyi ikimizde kocaman insanlar olduk bu konuyu açması çok saçma. Dışarı çıkıp iki insan yüzü gördüğü yok. Kimseyle görüşmüyor. Sorsam kimimiz kimsemiz yok bizim diyor. Ruhumu sıkıyor. Psikiyatriye götürdüm majör depresyon dendi. Tedaviyi reddediyor. Ne yapmak lazım bilmiyorum. İkna etmesi çok zor. Ama bu şekilde hep mutsuz. Ne önerirsiniz?
Terapi alsa seans olarak, psikolog ile iletişim belki toparlamasına yardım eder. İlaç vs kullanmak istemiyor anladığım. Allah yardımcınız olsun
 
Evet tanısı var ama kendi için hiç bir şey yapmayı bilmiyor. Oysa iki kızı da artık ondan bağımsız. Hepimizin kendine ait hayatları var ama maalesef o göbek bağını kesip kendisi için yaşayamıyor. Anlattıkları beni kaç km öteden üzüyor. Ortada var olan bir şey de yok. Sadece psikolojik.
Anneniz hep mi böyleydi? Yani siz küçükken de sürekli kendini bir adamışlık hali var mıydı ve hep mutsuz muydu? Anne babanızın birbiriyle ilişkisi nasıldı ve şu an nasıl?

Annenizin psikolojik destek alması şart, siz ikna edemezsiniz ama belki babanız ikna eder hatta direkt kendisi götürürse iyi olur, eşini çocuklarını sevmesi, onlara düşkün olması, onlar için bir şeyler yapması güzel ama bu durum annenizi sanki bağımlı bir kişilik haline dönüştürmüş, bir yandan kendisini suçluyor gibi bir yanda da sizlere bağlılığı bağımlılığa dönüşmüş gibi, bu da kendisini sürekli mutsuz edecek şeyler bulmasına sebep oluyor, ailesine bağlı eş ve anne olmayı bağımlı olmaya dönüştürdüyse Allah göstermesin bir şey olduğunda daha büyük psikolojik sorunlar başlar, kendisini hepten eve kapatır ve hiçbir işi tek başına yapamaz hale dönüşür.
 
Babanızın karakteri nasıldır? Bazı babalar da çok prensipli oluyor belki görev bilir verir.

Ya da mesela saat kursanız her akşam 9da arasanız hadi annecim benimle konuşurken ilacını al deseniz.
Babam normalde bu tarz şeylere çok önem verir ama şu an glokom hastası görmüyor annem onun damlalarını damlatıyor. Anneme ilacını iç vs der ama takip edebilir mi bilmiyorum. Ben onu arasam iç desem içer mi bilmiyorum çünkü psikiyatriye gitmek istemediği için şu an emin olamıyorum.
 
Kız biz kardeş miyiz 😃 benim annem de öyle hep mağdur,hep çok zorlanmış,hep istekleri olmamış ne hikmetse ama 10 ülke ve sayısız şehir gezdi 😃
İşte hayata dolu tarafından bakamıyorlar anlamıyorum. Ben bu şekilde sürekli mutsuz olamıyorum bu yüzden anlam veremiyorum.
 
Bazı insanlar mutsuzluktan besleniyor inanın.Bunu huy edinmiş.Devamlı ağlanır hep bardağın boş tarafını görür.Siz dinledikçe hep anlatır.Geldiğinizde yapabiliyor iseniz "Psikiyatrist" dr götürün onu.Psikolog değil yalnız dr olsun.
Siz önünü nasıl kesersiniz bilmiyorum ama bu ağlanmalarına izin vermeyin.Hemen kestirin .Annenizde hobi kurs vb yaptığı bir şey yok mu...babanız dinlemez mi onu.Bazen eşde aradığını bulamayan anneler çocukları dert yumağı yapar ondan sordum
Babamla arası hep çok iyi iletişimleri iyi yani. Annem bu konularda pek laf dinleyen biri değil hastalığı olduğuna inanmadığı için tedavi olması gerektiğine de inanmıyor. Anlatmaya çalışınca küsüyor. Maalesef çocukluğum boyunca istemediği bir şey yapınca hep küserdi. Ve ben küslüğe dayanamıyorum. Sinir hastası etti beni bu huyu. Küsecek gibi olduğunu anlayınca konuyu kapatıyorum.
 
Anneniz hep mi böyleydi? Yani siz küçükken de sürekli kendini bir adamışlık hali var mıydı ve hep mutsuz muydu? Anne babanızın birbiriyle ilişkisi nasıldı ve şu an nasıl?

Annenizin psikolojik destek alması şart, siz ikna edemezsiniz ama belki babanız ikna eder hatta direkt kendisi götürürse iyi olur, eşini çocuklarını sevmesi, onlara düşkün olması, onlar için bir şeyler yapması güzel ama bu durum annenizi sanki bağımlı bir kişilik haline dönüştürmüş, bir yandan kendisini suçluyor gibi bir yanda da sizlere bağlılığı bağımlılığa dönüşmüş gibi, bu da kendisini sürekli mutsuz edecek şeyler bulmasına sebep oluyor, ailesine bağlı eş ve anne olmayı bağımlı olmaya dönüştürdüyse Allah göstermesin bir şey olduğunda daha büyük psikolojik sorunlar başlar, kendisini hepten eve kapatır ve hiçbir işi tek başına yapamaz hale dönüşür.
Annem hep böyleydi çocukluğum boyunca hep babamla mükemmel anlaşan biriydi. Öyle birinin ak dediğine diğeri kara hiç demediler. Ama Babam ona psikiyatriye git derse tamam der gitmez. Çok ısrar ederse gerek yok ben iyiyim der. Ve küsme huyu var maalesef bunu bize de babama da yapıyor. Öyle bir küsüyor ki 15 gün falan ararsın açmaz yanında konuşursun dönüp bakmaz. Direkt seni yok sayar seslenirsin bakmaz falan insanı ortadan çatlatır. Bu huyu mesela bütün ergenliğimin içine etti.
 
Benim annem de dertlenmeyi çok sever. Ne zaman güzel bir yemek yiyecek olsak acaba oğlum orada ne yiyor diyor? Erkek kardeşim şehir dışında okuyor,yazları da Kıbrıs'ta çalışıyor. Kadın sanki oğlu Yemen Cephesinde savaşıyor ve ekmek reis gibi kuru ekmek yiyor sanıyor. Halbuki kardeşim baya boğazına düşkün bir tip, zaten Gastronomi okuyor gayet de yemek yapıyor. Bunları annem bir türlü anlamıyor. Ben onun asker olmasını istiyordum gitti aşçı oldu patates doğruyacak diyor😂😂 Bu arada kardeşim MSÜ sınavlarını,mülakatı falan geçti. Sağlık muayenesinde doğuştan spina bifidası var diye elendi. Çocuk buna ne yapabilir yani? Yiyecek içecek Öğretmeni olarak atanabiliyor,puanları da çok yüksek değil. Otellerde de iyi para kazanıyor ama annem beğenmiyor. Bana da bazen ola ola Öğretmen oldun, okudun da ne oldun diyor? Gelip komşunun liseden sonra hemen kocaya kaçan kızlarını falan övüyor. Önceden böyle değildi. Epilepsiyle birlikte iyice şiddetlendi. Psikiyatrist bir ilaç yazdı şükür biraz azaldı. Kesinlikle ilaç kullanması lazım.
 
Benim annem de dertlenmeyi çok sever. Ne zaman güzel bir yemek yiyecek olsak acaba oğlum orada ne yiyor diyor? Erkek kardeşim şehir dışında okuyor,yazları da Kıbrıs'ta çalışıyor. Kadın sanki oğlu Yemen Cephesinde savaşıyor ve ekmek reis gibi kuru ekmek yiyor sanıyor. Halbuki kardeşim baya boğazına düşkün bir tip, zaten Gastronomi okuyor gayet de yemek yapıyor. Bunları annem bir türlü anlamıyor. Ben onun asker olmasını istiyordum gitti aşçı oldu patates doğruyacak diyor😂😂 Bu arada kardeşim MSÜ sınavlarını,mülakatı falan geçti. Sağlık muayenesinde doğuştan spina bifidası var diye elendi. Çocuk buna ne yapabilir yani? Yiyecek içecek Öğretmeni olarak atanabiliyor,puanları da çok yüksek değil. Otellerde de iyi para kazanıyor ama annem beğenmiyor. Bana da bazen ola ola Öğretmen oldun, okudun da ne oldun diyor? Gelip komşunun liseden sonra hemen kocaya kaçan kızlarını falan övüyor. Önceden böyle değildi. Epilepsiyle birlikte iyice şiddetlendi. Psikiyatrist bir ilaç yazdı şükür biraz azaldı. Kesinlikle ilaç kullanması lazım.
Ya ben şunu anladım bir insan bir duyguyu ne kadar beslerse o duygu büyüyor sonra hayatı anlama kavrama biçimi bu duygu oluyor. Annem ortada hiç bir şey yokken mutsuz ve çevresine saçıyor bu duygusunu. Bence de psikolojik destek alması gerekiyor ama bunu sanırım ben sağlayamayacağım. Buradan zor. Ve açıkçası yardım kabul etmediği için bana yansıtmadığı sürece karışmamaya çalışacağım. Teşekkür ederim desteğiniz için.
 
X