sağolun kızlar bugün asımın ikinci günü oldu daha iyiyim ama dun olüyorum sandım.ne zor işler bunlar bukadar acılar cekiyoruz ama sonuc hep husran.dun asıyı yaptırırken oyle uzuldumki anlatamam.doktor beni ası icin hazırlıyodu asımı yaptı ve paravanın arkasında yat dedi oda diğer hastaya gitti.diger hastada hamile ve ultrasyondan bebeğin gelişimine bakıyolar tabi bende sesleri ve kahkaları duyuyorum.bak bebek el salladı, bakın ayagını kaldırdı.......bende yan tarafta ası yapılmıs yatıyorum oylece.allah herkezin bebegini sağsalim kucagına almayı nasip etsın ama nebileyim cok kotü oldum.tam 3 senedir her ay umutla bekliyorum ama yok.kimseyede anlatamıyosun duygularını esimle bile uzulur diye konusamıyorum.hamileleri dogum yapanları gorunce bituhaf oluyorum ve kimseye belli etmemek icin sekilden sekile giriyorum.sizler beni anlarsınız diye paylasmak istedim.guzel allahım isteyen herkeze versin.burda kimin yazısını okusam dua ediyorum herkeze inanın.