- 7 Aralık 2016
- 20
- 6
- 38
Kafamı klavyeden kaldırmadan içimi döktüm ve farkettim ki çok dolmuşum ve çok uzun yazmışım.Neresinden kısaltsam diye tekrar okudum ama bir tanecik bile harf silemedim. Umarım okumaya değer veren birileri çıkar bu yazımı ve fikirlerinizi paylaşabilirsiniz..
Merhaba Hanımlar,
Uzun zamandır forum konularını okuyarak takip ediyordum, bu sefer kendi derdim için üyelik açtım ve yazıyorum
Babamın tavırları yüzünden 3 gündür gözüme uyku girmedi ve sürekli huzursuzum, derdimi anlatabileceğim kimsem de yok. Öncelikle evli ve bir çocuk annesiyim, çalışıyorum.
Alkolik ve sürekli sorun çıkartan bir babayla aile bağları iyi olmayan bir evde büyüdüm malesef. Annem ve babam sorunlarla geçen yılların ardından şu anda ayrı yaşıyorlar. Ancak ayrıldıkları tarihe kadar babamın alkolizm ve bazı psikolojik sorunları nedeniyle gün yüzü görmeden bir hayat yaşadım. Nefes aldığım şu an tarihine kadar sürekli kendi çabalarımla bişeyler yapabildim ve ne dini yönden ne manevi yönden ne maddi yönden aile desteği diye birşey göremedim hiçbir zaman. Küçük bir örnek vermek gerekirse utanarak söylüyorum ki gusül abdesti almayı bile üniversiteye başladığım sene arkadaşlarımızla yaptığımız bir sohbet esnasında duyup internetten okuyarak öğrendim
çocukluğumda yaz tatillerinde camiye giderdim ancak şimdi düşündüğümde bunu ailem gönderdiği için değil de, yaz tatillerinde bütün arkadaşlarımın camiye gittiğini gördüğüm için heves ederek gittiğimi anlıyorum.
Babam dışarıdan tanıyan yabancı biri için son derece kültürlü, düşünceli, babacan, her düşenin yardımına koşan, bonkör biri olarak göründü hep. Öyleydi de zaten. Kendi öz evlatları ve eşi dışında önce baba tarafı akrabalarımız ve babamın sözde dostları tarafından sürekli sömürülen bir hayatımız oldu. Babam esnaf olarak yaşadığımız şehirde zamanında çok iyi paralar kazanmasına rağmen sürekli bu sömürücüler yüzünden kendimi bildim bileli borç ve alkolizm yüzünden sürekli kavga, dövüş ve sıkıntı içinde bir hayat yaşadık.
Buna rağmen ablamda bende üniversite kazandık ve türlü sıkıntılar içerisinde okullarımızı bitirdik. Arkadaşlarımın aileleri evlatlarının üzerine titrerken babamız yarım yamalak gönderdiği harçlıkları bile yüzümüze vurduğu zamanlar yaşadık. Sizi okutana kadar harcadığım parayla apartman alırdım, hazır para yiyorsunuz benzeri aşağılayıcı durumlara maruz kaldık hep ama mecbur olduğumuz için ses çıkartamadık. Alkole ve çevreye yedirdiği paralarla şehir satın alabileceği gerçeği hep görmezden gelindi. Şimdi kendisi 60 lı yaşlarını yaşıyor ve hala amcalarımdan miras kalan vergi borçlarıyla cebelleştiği gibi dikili bir ağacı bile yok.
Üniversiteyi bitirdikten sonra ablamda bende babamızın yanında yaşamak istemediğimiz için okuduğumuz illerde kaldık. İş bulduk çalıştık, kız başımıza bişeyler yaptık kendimizce. Babam da annemi yine bir kavga sonucunda evden kovarak memlekete gönderdi. Kendisi de artık bir ev düzeni kalmadığı için iş yaptığı dükkanda kendi çapında bir ev düzeni kurdu ve dükkanda yaşamaya başladı.
Ben kaldığım şehirde kendi imkanlarımla ve büyük zorluklarla bir iş bulup yurtlarda geçen göçebe hayatımdan sonra zar zor eve çıktım. Kız başıma her işimi kendi gördüm. Bu süre zarfında da babamdan en ufak bir destek dahi görmedim. Sormuş olmak için bile kızım bir eksiğin gediğin var mı sorusu babamın ağzından çıkmamıştır. Elin memleketinde nerde kalırım? kimle kalırım? neyle geçinirim? evimin adresi ne? ev sahiplerim kimler? ola ki başıma bişey gelse beni nerde bulacaklar vs hiçbirşey umurlarında olmadı ailemde. babam işi düşmedikçe para isterim korkusuyla arayıp soran biri olmadı anlayacağınız. yada içip sarhoş olduğu geceler ayyaş kafayla gecenin bir yarısı telefon ederek uyandırıp küfürler savurarak bişeyler söylemek için arardı. ona göre annemde ablamda bende keyiflerimiz yerindeydi, bol paramız vardı, babamızı arayıp sormuyorduk falan fistan.
Yaşadığım şehirde eşimle tanıştım ve evlenmeye karar verdik. Eşimin ailesi normal koşullarda bir aile. Evlilik sürecimde de babam açık bir şekilde benim seni evlendirmeye imkanım yok ona göre diye de belirtti sağolsun. Birşey beklemiyordum zaten. Kendi kıt kanaat imkanlarımla kına salonu tuttum çeyizimi aldım, eşime bohça yaptım vs vs. yani kendi imkanlarımca mümkün mertebe başımı eğmeden evlendim. Eşimin ailesi de ağızlarını açıp tek bşr kelime dahi etmediler ne biçim aile vs gibi. Allah razı olsunlar iğneden ipliğime herşeyimi aldılar. bana ailemin eksikliğini hissettimediler. babamda sadece düğün günü misafir gibi gelip yakama para takıp aynı gece geri döndü yaşadığı şehre. ne imam nikahımda ne kına gecemde ne hazırlık aşamasında hiçbir zaman yoktu. kayınpederim kayınvalidem de düğün arefesi zamanı hani tanışmayacak mıyız, düğün hazırlık vs meselesi konuşup anlaşmayacak mıyız vs bile demediler. Beni muhattap alıp öyle halletik herşeyi.
Eşimle birlikte çalışıyoruz. Çok yüksek maaşlarımız yok. Öğrenim kredisi borcumu kapatmaya uğraşıyorum bu aralar. Eşimin bazı mecburi masrafları birikmişti onları kapatmaya çalışıyoruz derken borçlarımız yığıldı bir miktar. Allah uzun ömür versin 1 tanede yavrumuz oldu. Çalışmam gerektiği ve bakıcıya verecek paramız olmadığı için annemi getirdim yanıma. Memlekette tek başına yaşayacağına yavruma annem bakıyor sağolsun onun sayesinde bende çalışıyorum iyi kötü borç kapatmaya uğraşıyoruz ve iki kişi yetişmekte zorlanıyoruz. Bazı aylar evin faturalarını kayınpederim ödüyor. o durumdayız anlayacağınız.
Yaşadığım şehre geldiğim yıl kullandığım bilgisayarım eski olmasından dolayı çöktü ve bilgisayarsız çalışmam mümkün değildi. Mecbur kalıp babamı aramıştım bilgisayar için bir umut. Tamam bakarız tabi alırız falan derken en son 6.kez baba ne yapıyoruz bilgisayar işini diye aradım ve yine tamam halledeceğim cevabı aldıktan sonra bir daha bilgisayar için aramamıştım. Annem kıt kanaat imkanlarıyla para göndermişti üstüne biraz ben ekleyip görmüştüm işimi. Bu olayın hemen ertesi hafta amcaoğlum bir usulsuzlukten dolayı gözaltına alınıp nezarete atıldı. mahkeme gününe kadar içerde kalacak diye babama haber uçurulunca öz kızına bir bilgisayar parası göndermeyen adam amcaoğlu yediği halttan dolayı nezarette kalmasın diye 6 bin lira para gönderdiğini duydum bir akrabamdan. babamı babalıktan men ettiğim gün oydu sanıyorum. babam amcam vefat ettiği için amca çocuklarına bakmak zorunda olduğunu söylerdi hep. baktı da zaten. bize yedirmedi almadı göndermedi onlara yığdı ne var ne yoksa. çocukluğum başkalarının babam sayesindeki mutlulugunu seyretmekle geçti. onlar babaları hayatta olmadığı için öksüzlerdi biz babası hayatta babalı öksüzlerdik. ama bize bakan kimse olmadı.
Gel zaman git zaman iyi kötü düzenimizi götürüyoruz derken babamdan bir telefon geldi geçen hafta. istemeye istemeye açtım telefonu. aynı amcaoğlu aynı munasebetten ötürü açılan davanın neticelenmesi sonucu tutuklanmıs. 5 sene kesinleşmiş hapis kararı. benim çok ince düşünceli babam da beni ablamı birkaç akrabayı daha aramış. neymiş bankada yengemiz adına ortak hesap açacakmışız. amcaoğlu hapise gireceği için yengemizin paraya ihtiyacı olacakmış. birde diğer kardeşi amcaoğlu universitede okuyormuş hem cocuk okutup hem hapistekine bakmak çok zor birşeymiş, ortak hesaba her ay 100-200 neyse para yatıracakmısız :)
benim annem evden kovulup bir basına memlekete döndüğünde kimse anneme bu kadın bir basına kim bakacak diye ortak hesap açmamış, ben bir başıma yaşarken kimse beni arayıp kızım ne yapıyorsun sen bir başına oralarda halin nasıl diye sormamış, evlenmişim doğru düzgün düğünüme bile gelen olmamış, yarın bana bişey olsa kimse kılını benim için kıpırdatmaz ama ben babamın yığdıkları yetmezmiş gibi birde kendi rızkımdan onlara hesap açıp para yatıracakmışım.
babama maddi durumumun iyi olmadığını ve benim para yatıramayacağımı söyledim. niye nereye borcun var diye hesap sordu üstüne. bende saydım. dalga geçen bir ses tonuyla haaa sizde bir rahata eremediniz di mi borçlardan dedi. eremedik baba dedim. ne zaman gün yüzü gördükki zaten dedim. inanmadığını belli eder ses tonuyla alaycı şekilde birşeyler daha mırıldandı. sonra da peşine bombayı patlattı. babam herkimden ve nereden duyduysa ben ihalelere gidiyormuşum ve ihale alıyormuşum!!! geçende de şey diyorlardı dedi ihalelere gidiyormuşsun iş almaya dedi. ben mi gidiyormuşum kime anlatmışım haberim yok ama dedim. bilmem öyle dediler kimden duydum hatırlamıyorum diye kıvırmaya başladı. yani öz babam bana sen ihalelere gidip işler alıyorsun dünya kadar para kazanıyorsun benden saklıyorsun ama ben duyuyorum imasında bulundu şok oldum.
Babam bazı psikolojik sorunlardan dolayı annemi beni ve ablamı kendisine sürekli yalan söylediğimize inandırmış durumdaydı zaten buna alışkındık. bizler babamıza sürekli yalan söyleyen sürekli arkasından iş çeviren insanlardık onun gözünde. alkol masasında kafayı bulduğu sarhoş arkadaşlarının bile söyledikleri doğruydu ama biz yalandık. hangi safsatacıdan böyle birşeyi duydu yada duyduğu başka birseyi böyle yorumladı Allah bilir. Anladım ki ben babamın gözünde bolca paralar kazanan,kocasının ailesinin durumu da yerinde olan ( ki onlarda orta halli insanlar), kapağı iyi yere atmış ve artık ailesini arayıp sormayan hayırsız evlat durumundayım.
Amcaoğluna böyle bir yardım yapacak değilim durumum yok ki olsaydı bile yapmazdım diye düşünüyorum. beni en zor günlerimde iyi günlerimde dahil arayıp sormayan akrabalarım için herhangi birşey yapmak istermiydim bilmiyorum. Dini yönden çok iyi beslenmiş biri olmayabilirim ama kendi imkanlarımla hep birşeyleri araştırıp öğrenmeye çalıştım. Allah korkusu her zaman olan biriydim ve elimden geldiğince anladığımca öğrendiğimce bazı vazifeleri de yerine getirmeye çalışıyorum. Babamın yaşattığı böylesine bunaltıcı bir hayattan aklı başında ve sağlam çıkabilmiş olmayı şans olarak görüyorum. Tek başıma yaşadığım dönemde saçmasapan bir hayatımda olabilirdi. Arayan soran peşimi kovalayan bir ailem yoktu. her haltı yiyebilirdim. Ama Allaha şükür ki böyle bir yaşantı içerisinde olmadım.
Daha birçok olay sebebiyle babamla görüşme isteğim yok. Bayramdan bayrama zoraki aruyorum sadece. Onun dışında kesinlikle görüşmek bilmek ve duymak istemiyorum. Babamdan nefret etmiyorum ama sevdiğimi de söyleyemiyorum. 3 gecedir uykularımın kaçma sebebi babanın evlat hakkı için okuduğum ve duyduğum şeyler. Baba evladına hakkını helal etmezse evlat babasının rızasını almazsa büyük günaha girmiş olur diye okuyorum ve çok bunalıyorum. Babamın bu gerçek dışı hayal ürünü bol paralı evlat, çok parası var ama saklıyor tarzı yaklaşımından dolayı bana hakkını helal etmemesinden korkuyorum. Bir taraftan babamın üzerimde böyle bir hakkı olmadığını düşünüyorum diğer taraftan başka şeyler okuyorum ve üzülüyorum.
Babam için yapabileceğim hiçbirşey yok. Babam bizi para kapısı olarak görüyor sadece. Benim babama bir faydamın dokunabilmesi için kredi çekmem yani borca girmem gerekir ki böyle bir borç yüküne daha girebilecek değilim. Eşim bu durumdan oldukça rahatsız ve babamın bize yaşattığı saçma sapan hayatın izleri benim evliliğime de sıçramasın istiyorum
KEndi çabalarımla tırnaklarımla kurduğum yuvamı koruma içgüdüsündeyim. Benim için önemli olan eşim ve çocuğum öncelikli olarak. Babamı bu yuvanın dışında tutuyorum ve tutmaya da kararlıyım. Yoksa bir virüs gibi kendi yuvasını nasıl dağıttıysa aynı şeyi benim yuvama da yapacağını biliyorum. Babamı sevmek zorunda değilim. Ama saygı da duyamıyorum. Çok bunalmış durumdayım ve nasıl davranmam gerektiğini neyin doğru olduğunu bulamıyorum. Ablamın durumu bana oranla çok çok daha iyi ve ablam babama maddi olarak destek oluyor bir miktar. Babam ablamı sömürme modunda ve ablam da sinir hastası olmak üzere. Bir yanım diyor babamın ne hakkı var ve rızasını alacağım, diğer yanım huzursuz İçinden çıkamıyorum.
Merhaba Hanımlar,
Uzun zamandır forum konularını okuyarak takip ediyordum, bu sefer kendi derdim için üyelik açtım ve yazıyorum
Babamın tavırları yüzünden 3 gündür gözüme uyku girmedi ve sürekli huzursuzum, derdimi anlatabileceğim kimsem de yok. Öncelikle evli ve bir çocuk annesiyim, çalışıyorum.
Alkolik ve sürekli sorun çıkartan bir babayla aile bağları iyi olmayan bir evde büyüdüm malesef. Annem ve babam sorunlarla geçen yılların ardından şu anda ayrı yaşıyorlar. Ancak ayrıldıkları tarihe kadar babamın alkolizm ve bazı psikolojik sorunları nedeniyle gün yüzü görmeden bir hayat yaşadım. Nefes aldığım şu an tarihine kadar sürekli kendi çabalarımla bişeyler yapabildim ve ne dini yönden ne manevi yönden ne maddi yönden aile desteği diye birşey göremedim hiçbir zaman. Küçük bir örnek vermek gerekirse utanarak söylüyorum ki gusül abdesti almayı bile üniversiteye başladığım sene arkadaşlarımızla yaptığımız bir sohbet esnasında duyup internetten okuyarak öğrendim
çocukluğumda yaz tatillerinde camiye giderdim ancak şimdi düşündüğümde bunu ailem gönderdiği için değil de, yaz tatillerinde bütün arkadaşlarımın camiye gittiğini gördüğüm için heves ederek gittiğimi anlıyorum. Babam dışarıdan tanıyan yabancı biri için son derece kültürlü, düşünceli, babacan, her düşenin yardımına koşan, bonkör biri olarak göründü hep. Öyleydi de zaten. Kendi öz evlatları ve eşi dışında önce baba tarafı akrabalarımız ve babamın sözde dostları tarafından sürekli sömürülen bir hayatımız oldu. Babam esnaf olarak yaşadığımız şehirde zamanında çok iyi paralar kazanmasına rağmen sürekli bu sömürücüler yüzünden kendimi bildim bileli borç ve alkolizm yüzünden sürekli kavga, dövüş ve sıkıntı içinde bir hayat yaşadık.
Buna rağmen ablamda bende üniversite kazandık ve türlü sıkıntılar içerisinde okullarımızı bitirdik. Arkadaşlarımın aileleri evlatlarının üzerine titrerken babamız yarım yamalak gönderdiği harçlıkları bile yüzümüze vurduğu zamanlar yaşadık. Sizi okutana kadar harcadığım parayla apartman alırdım, hazır para yiyorsunuz benzeri aşağılayıcı durumlara maruz kaldık hep ama mecbur olduğumuz için ses çıkartamadık. Alkole ve çevreye yedirdiği paralarla şehir satın alabileceği gerçeği hep görmezden gelindi. Şimdi kendisi 60 lı yaşlarını yaşıyor ve hala amcalarımdan miras kalan vergi borçlarıyla cebelleştiği gibi dikili bir ağacı bile yok.
Üniversiteyi bitirdikten sonra ablamda bende babamızın yanında yaşamak istemediğimiz için okuduğumuz illerde kaldık. İş bulduk çalıştık, kız başımıza bişeyler yaptık kendimizce. Babam da annemi yine bir kavga sonucunda evden kovarak memlekete gönderdi. Kendisi de artık bir ev düzeni kalmadığı için iş yaptığı dükkanda kendi çapında bir ev düzeni kurdu ve dükkanda yaşamaya başladı.
Ben kaldığım şehirde kendi imkanlarımla ve büyük zorluklarla bir iş bulup yurtlarda geçen göçebe hayatımdan sonra zar zor eve çıktım. Kız başıma her işimi kendi gördüm. Bu süre zarfında da babamdan en ufak bir destek dahi görmedim. Sormuş olmak için bile kızım bir eksiğin gediğin var mı sorusu babamın ağzından çıkmamıştır. Elin memleketinde nerde kalırım? kimle kalırım? neyle geçinirim? evimin adresi ne? ev sahiplerim kimler? ola ki başıma bişey gelse beni nerde bulacaklar vs hiçbirşey umurlarında olmadı ailemde. babam işi düşmedikçe para isterim korkusuyla arayıp soran biri olmadı anlayacağınız. yada içip sarhoş olduğu geceler ayyaş kafayla gecenin bir yarısı telefon ederek uyandırıp küfürler savurarak bişeyler söylemek için arardı. ona göre annemde ablamda bende keyiflerimiz yerindeydi, bol paramız vardı, babamızı arayıp sormuyorduk falan fistan.
Yaşadığım şehirde eşimle tanıştım ve evlenmeye karar verdik. Eşimin ailesi normal koşullarda bir aile. Evlilik sürecimde de babam açık bir şekilde benim seni evlendirmeye imkanım yok ona göre diye de belirtti sağolsun. Birşey beklemiyordum zaten. Kendi kıt kanaat imkanlarımla kına salonu tuttum çeyizimi aldım, eşime bohça yaptım vs vs. yani kendi imkanlarımca mümkün mertebe başımı eğmeden evlendim. Eşimin ailesi de ağızlarını açıp tek bşr kelime dahi etmediler ne biçim aile vs gibi. Allah razı olsunlar iğneden ipliğime herşeyimi aldılar. bana ailemin eksikliğini hissettimediler. babamda sadece düğün günü misafir gibi gelip yakama para takıp aynı gece geri döndü yaşadığı şehre. ne imam nikahımda ne kına gecemde ne hazırlık aşamasında hiçbir zaman yoktu. kayınpederim kayınvalidem de düğün arefesi zamanı hani tanışmayacak mıyız, düğün hazırlık vs meselesi konuşup anlaşmayacak mıyız vs bile demediler. Beni muhattap alıp öyle halletik herşeyi.
Eşimle birlikte çalışıyoruz. Çok yüksek maaşlarımız yok. Öğrenim kredisi borcumu kapatmaya uğraşıyorum bu aralar. Eşimin bazı mecburi masrafları birikmişti onları kapatmaya çalışıyoruz derken borçlarımız yığıldı bir miktar. Allah uzun ömür versin 1 tanede yavrumuz oldu. Çalışmam gerektiği ve bakıcıya verecek paramız olmadığı için annemi getirdim yanıma. Memlekette tek başına yaşayacağına yavruma annem bakıyor sağolsun onun sayesinde bende çalışıyorum iyi kötü borç kapatmaya uğraşıyoruz ve iki kişi yetişmekte zorlanıyoruz. Bazı aylar evin faturalarını kayınpederim ödüyor. o durumdayız anlayacağınız.
Yaşadığım şehre geldiğim yıl kullandığım bilgisayarım eski olmasından dolayı çöktü ve bilgisayarsız çalışmam mümkün değildi. Mecbur kalıp babamı aramıştım bilgisayar için bir umut. Tamam bakarız tabi alırız falan derken en son 6.kez baba ne yapıyoruz bilgisayar işini diye aradım ve yine tamam halledeceğim cevabı aldıktan sonra bir daha bilgisayar için aramamıştım. Annem kıt kanaat imkanlarıyla para göndermişti üstüne biraz ben ekleyip görmüştüm işimi. Bu olayın hemen ertesi hafta amcaoğlum bir usulsuzlukten dolayı gözaltına alınıp nezarete atıldı. mahkeme gününe kadar içerde kalacak diye babama haber uçurulunca öz kızına bir bilgisayar parası göndermeyen adam amcaoğlu yediği halttan dolayı nezarette kalmasın diye 6 bin lira para gönderdiğini duydum bir akrabamdan. babamı babalıktan men ettiğim gün oydu sanıyorum. babam amcam vefat ettiği için amca çocuklarına bakmak zorunda olduğunu söylerdi hep. baktı da zaten. bize yedirmedi almadı göndermedi onlara yığdı ne var ne yoksa. çocukluğum başkalarının babam sayesindeki mutlulugunu seyretmekle geçti. onlar babaları hayatta olmadığı için öksüzlerdi biz babası hayatta babalı öksüzlerdik. ama bize bakan kimse olmadı.
Gel zaman git zaman iyi kötü düzenimizi götürüyoruz derken babamdan bir telefon geldi geçen hafta. istemeye istemeye açtım telefonu. aynı amcaoğlu aynı munasebetten ötürü açılan davanın neticelenmesi sonucu tutuklanmıs. 5 sene kesinleşmiş hapis kararı. benim çok ince düşünceli babam da beni ablamı birkaç akrabayı daha aramış. neymiş bankada yengemiz adına ortak hesap açacakmışız. amcaoğlu hapise gireceği için yengemizin paraya ihtiyacı olacakmış. birde diğer kardeşi amcaoğlu universitede okuyormuş hem cocuk okutup hem hapistekine bakmak çok zor birşeymiş, ortak hesaba her ay 100-200 neyse para yatıracakmısız :)
benim annem evden kovulup bir basına memlekete döndüğünde kimse anneme bu kadın bir basına kim bakacak diye ortak hesap açmamış, ben bir başıma yaşarken kimse beni arayıp kızım ne yapıyorsun sen bir başına oralarda halin nasıl diye sormamış, evlenmişim doğru düzgün düğünüme bile gelen olmamış, yarın bana bişey olsa kimse kılını benim için kıpırdatmaz ama ben babamın yığdıkları yetmezmiş gibi birde kendi rızkımdan onlara hesap açıp para yatıracakmışım.
babama maddi durumumun iyi olmadığını ve benim para yatıramayacağımı söyledim. niye nereye borcun var diye hesap sordu üstüne. bende saydım. dalga geçen bir ses tonuyla haaa sizde bir rahata eremediniz di mi borçlardan dedi. eremedik baba dedim. ne zaman gün yüzü gördükki zaten dedim. inanmadığını belli eder ses tonuyla alaycı şekilde birşeyler daha mırıldandı. sonra da peşine bombayı patlattı. babam herkimden ve nereden duyduysa ben ihalelere gidiyormuşum ve ihale alıyormuşum!!! geçende de şey diyorlardı dedi ihalelere gidiyormuşsun iş almaya dedi. ben mi gidiyormuşum kime anlatmışım haberim yok ama dedim. bilmem öyle dediler kimden duydum hatırlamıyorum diye kıvırmaya başladı. yani öz babam bana sen ihalelere gidip işler alıyorsun dünya kadar para kazanıyorsun benden saklıyorsun ama ben duyuyorum imasında bulundu şok oldum.
Babam bazı psikolojik sorunlardan dolayı annemi beni ve ablamı kendisine sürekli yalan söylediğimize inandırmış durumdaydı zaten buna alışkındık. bizler babamıza sürekli yalan söyleyen sürekli arkasından iş çeviren insanlardık onun gözünde. alkol masasında kafayı bulduğu sarhoş arkadaşlarının bile söyledikleri doğruydu ama biz yalandık. hangi safsatacıdan böyle birşeyi duydu yada duyduğu başka birseyi böyle yorumladı Allah bilir. Anladım ki ben babamın gözünde bolca paralar kazanan,kocasının ailesinin durumu da yerinde olan ( ki onlarda orta halli insanlar), kapağı iyi yere atmış ve artık ailesini arayıp sormayan hayırsız evlat durumundayım.
Amcaoğluna böyle bir yardım yapacak değilim durumum yok ki olsaydı bile yapmazdım diye düşünüyorum. beni en zor günlerimde iyi günlerimde dahil arayıp sormayan akrabalarım için herhangi birşey yapmak istermiydim bilmiyorum. Dini yönden çok iyi beslenmiş biri olmayabilirim ama kendi imkanlarımla hep birşeyleri araştırıp öğrenmeye çalıştım. Allah korkusu her zaman olan biriydim ve elimden geldiğince anladığımca öğrendiğimce bazı vazifeleri de yerine getirmeye çalışıyorum. Babamın yaşattığı böylesine bunaltıcı bir hayattan aklı başında ve sağlam çıkabilmiş olmayı şans olarak görüyorum. Tek başıma yaşadığım dönemde saçmasapan bir hayatımda olabilirdi. Arayan soran peşimi kovalayan bir ailem yoktu. her haltı yiyebilirdim. Ama Allaha şükür ki böyle bir yaşantı içerisinde olmadım.
Daha birçok olay sebebiyle babamla görüşme isteğim yok. Bayramdan bayrama zoraki aruyorum sadece. Onun dışında kesinlikle görüşmek bilmek ve duymak istemiyorum. Babamdan nefret etmiyorum ama sevdiğimi de söyleyemiyorum. 3 gecedir uykularımın kaçma sebebi babanın evlat hakkı için okuduğum ve duyduğum şeyler. Baba evladına hakkını helal etmezse evlat babasının rızasını almazsa büyük günaha girmiş olur diye okuyorum ve çok bunalıyorum. Babamın bu gerçek dışı hayal ürünü bol paralı evlat, çok parası var ama saklıyor tarzı yaklaşımından dolayı bana hakkını helal etmemesinden korkuyorum. Bir taraftan babamın üzerimde böyle bir hakkı olmadığını düşünüyorum diğer taraftan başka şeyler okuyorum ve üzülüyorum.
Babam için yapabileceğim hiçbirşey yok. Babam bizi para kapısı olarak görüyor sadece. Benim babama bir faydamın dokunabilmesi için kredi çekmem yani borca girmem gerekir ki böyle bir borç yüküne daha girebilecek değilim. Eşim bu durumdan oldukça rahatsız ve babamın bize yaşattığı saçma sapan hayatın izleri benim evliliğime de sıçramasın istiyorum
KEndi çabalarımla tırnaklarımla kurduğum yuvamı koruma içgüdüsündeyim. Benim için önemli olan eşim ve çocuğum öncelikli olarak. Babamı bu yuvanın dışında tutuyorum ve tutmaya da kararlıyım. Yoksa bir virüs gibi kendi yuvasını nasıl dağıttıysa aynı şeyi benim yuvama da yapacağını biliyorum. Babamı sevmek zorunda değilim. Ama saygı da duyamıyorum. Çok bunalmış durumdayım ve nasıl davranmam gerektiğini neyin doğru olduğunu bulamıyorum. Ablamın durumu bana oranla çok çok daha iyi ve ablam babama maddi olarak destek oluyor bir miktar. Babam ablamı sömürme modunda ve ablam da sinir hastası olmak üzere. Bir yanım diyor babamın ne hakkı var ve rızasını alacağım, diğer yanım huzursuz
İçinden çıkamıyorum.
