Bu çocuklar nasıl büyüyor?

gulgul441

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
23 Ocak 2023
10
17
31
Merhaba arkadaşlar. Artık gerçekten çok yorulduğum için buraya yazmak istedim. Bebeğim 9 aylık. Doğduğundan bu yana çok şükür büyük bir rahatsızlığı olmadı. Ama onun dışında alerji, göz kanalı tıkanıklığı gibi ufak tefek sıkıntılarla uğraştık hep. Bebeklerde olabilecek şeyler, dünyaya adapte olmaya çalışıyorlar biliyorum. Ama artık bebeğimde gördüğüm en ufak şeyde acaba kötü bi durum mu var diye kafaya takmaktan çok yoruldum. Anında tüm günüm hatta günlerimi mahvediyorum moral bozukluğundan. Soğukkanlı olamıyorum. 9 aydır 2 ay falan belki dertsiz ve mutlu hissettim. Beni en korkutan da her evhamımda haklı çıkmış olmam. Gerçekten nasıl büyüyor bu çocuklar? Herkes mi benim gibi yoksa ben mi artık kendimi çok yıpratıyorum? Kendimi çok yorgun hissediyorum. Olanlar, olacaklar, olma ihtimali olanlar çok kafamı yoruyor. Hatta olma ihtimali belki de olmayıp ya olursa diye düşündüklerim bile var. Terapi almayı düşünüyorum bu konuda artık. Her anne mi bu kadar evhamlı? Annelik böyle bir şey mi?
 
Ben çok evhamliyim etrafımdaki herkes aşırı olduğunu düşünüyor. Onuncu aya girecek bir tık azaldi ama sizin gibi ağzında birşey çıksa hemen kötü oluyorum, terliyorum falan eşim çok rahat o beni sakinlestiriyor . Bilmiyorum hiç iyi birşey değil
 
Annelik tam olarak böyle bir şey.
Ben de anksiyeteli bir insanım, tam olarak sizin gibi geçirdim çocuğumun ilk 1-2 yaşını. Sonra alıştıkça azalıyor endişeler, sakinleşiliyor. Ara sıra babaya emanet edip arkadaşlarınızla buluşun, nefes alın. Dışarda hayat devam ediyor ve hayatın devam ettiğini bilmek, o hayata ara sıra kapılmak sinir sistemimize iyi geliyor.
 
Ben de bu şekildeyim. Sürekli "ay burası böyle mi ay ayağı şöyle mi" 🤦‍♀️ büyüdükçe azalıyor ama merak etmeyin. 16.aydan bildiriyorum 😀
 
Büyüdükçe azalıyor 😊 azalmazsa bir destek alın ama. Bir de şunu unutmayın. Çocuk oynuyor, yemek yiyor/ emiyorsa, bitkin, soluk görüntü yoksa, yaramazlık yapıyorsa sıkıntı yok 😀 kardeşim doktor hep bu şekilde tembih eder.
 
Terapi al tabi ki. Ben ilk çocuğuma takmıştım kafayı. Sürekli çocuğu inceliyordum. Olacakları düşünüyordum. 5 yaşına kadar yanımda başka yatakta yatırdım. Sonra terapi aldım. Lohusa sendromu dedi psikolog 🤣🤣 çocuğum 5 yaşında dedim evet olabilir dedi. 2. Çocuğum oldu saldım ben. Çok şükür daha iyiyim yani
 
Ahhh annelik tam bir paranoyaaa tam bir şizofreni evham bol miktarda bir şey olacak diye kafayı yemek. Bir de bilmek var ya acilde poliklinikte ameliyathanede hasta çocukları görüp ya benim ki de olursa oğlum dikkatli ol düşersin deyip çocuğun üzerinde sürekli iki göz hele eve biraz geç kalması ne senaryolar akşam birde haber izliyorsaniz anxiyete tavan yapıyor ben atlatamadım aksine her geçen gün büyüdü çare bulan varsa bana da
 
Merhaba arkadaşlar. Artık gerçekten çok yorulduğum için buraya yazmak istedim. Bebeğim 9 aylık. Doğduğundan bu yana çok şükür büyük bir rahatsızlığı olmadı. Ama onun dışında alerji, göz kanalı tıkanıklığı gibi ufak tefek sıkıntılarla uğraştık hep. Bebeklerde olabilecek şeyler, dünyaya adapte olmaya çalışıyorlar biliyorum. Ama artık bebeğimde gördüğüm en ufak şeyde acaba kötü bi durum mu var diye kafaya takmaktan çok yoruldum. Anında tüm günüm hatta günlerimi mahvediyorum moral bozukluğundan. Soğukkanlı olamıyorum. 9 aydır 2 ay falan belki dertsiz ve mutlu hissettim. Beni en korkutan da her evhamımda haklı çıkmış olmam. Gerçekten nasıl büyüyor bu çocuklar? Herkes mi benim gibi yoksa ben mi artık kendimi çok yıpratıyorum? Kendimi çok yorgun hissediyorum. Olanlar, olacaklar, olma ihtimali olanlar çok kafamı yoruyor. Hatta olma ihtimali belki de olmayıp ya olursa diye düşündüklerim bile var. Terapi almayı düşünüyorum bu konuda artık. Her anne mi bu kadar evhamlı? Annelik böyle bir şey mi?
Ben dişhekimiyim. Eşim de dr. O kadar cok hastalıklı insan gördük ki ortalama sıkıntıların (grip, öksürük vs) çözülebilir oldugunun farkındayız. Bizler anne baba olarak korumakla yükümlüyüz. Enyisini yedirip, içirip, gezdirmeliyiz. Uykusu evin sıcaklığı gibi etkenleri düzenlemeliyiz. Ama bunları yaptıktan sonra da baslarıba bir iş gelirse bu da Allahtan. 1 yasıbda kanser olan çocuklar var. Hersry anne babanın elinde değil. Bazı seylerin değişmesi mümkün değil.
Eger cok kafaya takıyorsanuz bunun için bir uzmanla görüşün. Çünkü asırı bagımlı ve üzerine titreyen bir anne olyrsanız çocugun ger davranısı etkileniyor ve sorunlu kişiler olabiliyorlar.
 
Bende öyleydim hatta çevremdeki insanların alay konusu olmuştum.
Çocuk normal hastalansa ben ondan daha fazla hasta olurdum, mide bulantısından duramazdım, yemeden içmeden kesilirdim.
Büyüdükçe geçti
Şimdi şuram ağrıyor dediği zaman birşey olmaz geçer diyorum
 
2 Tane büyüttüm, sizin gibi hiç değilim
Şu ruh haliniz hem kendinize hem çocuğunuza zarar
Benim eşim çok pimpirikliydi , bir gün doktor azarladı da kendine geldi
Hastalık, düşme, yaralanma , her çocuk böyle büyüyor, Allah dermansız hastalık vermesin
Yoksa alerjiymis , atesmis vs geçin bunları, bunları yaşamadan büyüyen insan mı var?
 
2 cocuk büyüttüm hiç böyle olmadım çok şükür. düştü mü? kalkar. bir yeri mi acidi? elbette geçer. sürekli acaba acaba diye kendimi yiyemem. bir kere geliyorum dünyaya. allahima çok şükür yavrularimin da ayağına taş değmedi masallah. çünkü kötüyü düşünmek kötüyü getirir benim mottom o. hep iyi düşünüyorum. bir şey olacaksa da hersey allahtan, allahim yazmamis olsun. iyi düşünün hep iyi olsun
 
Merhaba arkadaşlar. Artık gerçekten çok yorulduğum için buraya yazmak istedim. Bebeğim 9 aylık. Doğduğundan bu yana çok şükür büyük bir rahatsızlığı olmadı. Ama onun dışında alerji, göz kanalı tıkanıklığı gibi ufak tefek sıkıntılarla uğraştık hep. Bebeklerde olabilecek şeyler, dünyaya adapte olmaya çalışıyorlar biliyorum. Ama artık bebeğimde gördüğüm en ufak şeyde acaba kötü bi durum mu var diye kafaya takmaktan çok yoruldum. Anında tüm günüm hatta günlerimi mahvediyorum moral bozukluğundan. Soğukkanlı olamıyorum. 9 aydır 2 ay falan belki dertsiz ve mutlu hissettim. Beni en korkutan da her evhamımda haklı çıkmış olmam. Gerçekten nasıl büyüyor bu çocuklar? Herkes mi benim gibi yoksa ben mi artık kendimi çok yıpratıyorum? Kendimi çok yorgun hissediyorum. Olanlar, olacaklar, olma ihtimali olanlar çok kafamı yoruyor. Hatta olma ihtimali belki de olmayıp ya olursa diye düşündüklerim bile var. Terapi almayı düşünüyorum bu konuda artık. Her anne mi bu kadar evhamlı? Annelik böyle bir şey mi?
Sakınan göze çöp batıyor. Annelik evet hep tetikte olmak ama bunun yanı sıra hastalık hastası olarak çocuğu bir fanusta buyutmemek. Hastalanacak da iyileşecek de. Allah büyük hastaliklar vermesin. Ve elbet büyüyecek 10 ay önce karnindaydi şimdi 9 aylık kucaginda yarın 9 yaşında okulda olacak doğan büyüyor.
 
Hep öyle ben yazısı çirkin diye konu açtım binbir türlü hastalık geldi üyelerle aklımıza evham yaptık..Annelik sürekli araştırma
 
ben böyleyim. sırf bu yüzden 2.çocuk düşüncesi beni çok ürkütüyor. alerjik bünyeli bir oğlum var. ilk 1 yıl sürekli ağladı. sakınan göze çöp batar misali ilk yıl bir sürü sağlık sorunu yaşadık. şükür ki hepsi çözümü olan şeylerdi ama ben benlikten çıktım. oğlan büyüdükçe azaldı tabii ama depremden sonra evhamlar tetiklendi bende. 4.5 yaşındaki çocuğu gece nefes alıyor mu diye 3 4 kere kontrol ediyorum. bence yardım almalıyım, ki bunu yapacağım kısa süre içinde. çevrenizdeki insanlar nasıl? benim annem de kayınvalidem de, eşim de aşırı evhamlı tipler mesela. hiçbiri bana iyi gelmiyor. bazen çevremde aklı başında birileri olsa bu kadar olmazdım diyorum. size göre daha rahat, güvendiğiniz aile büyükleriniz veya arkadaşlarınız varsa onlarla konuşun. iyi gelecektir.
 
Merhaba arkadaşlar. Artık gerçekten çok yorulduğum için buraya yazmak istedim. Bebeğim 9 aylık. Doğduğundan bu yana çok şükür büyük bir rahatsızlığı olmadı. Ama onun dışında alerji, göz kanalı tıkanıklığı gibi ufak tefek sıkıntılarla uğraştık hep. Bebeklerde olabilecek şeyler, dünyaya adapte olmaya çalışıyorlar biliyorum. Ama artık bebeğimde gördüğüm en ufak şeyde acaba kötü bi durum mu var diye kafaya takmaktan çok yoruldum. Anında tüm günüm hatta günlerimi mahvediyorum moral bozukluğundan. Soğukkanlı olamıyorum. 9 aydır 2 ay falan belki dertsiz ve mutlu hissettim. Beni en korkutan da her evhamımda haklı çıkmış olmam. Gerçekten nasıl büyüyor bu çocuklar? Herkes mi benim gibi yoksa ben mi artık kendimi çok yıpratıyorum? Kendimi çok yorgun hissediyorum. Olanlar, olacaklar, olma ihtimali olanlar çok kafamı yoruyor. Hatta olma ihtimali belki de olmayıp ya olursa diye düşündüklerim bile var. Terapi almayı düşünüyorum bu konuda artık. Her anne mi bu kadar evhamlı? Annelik böyle bir şey mi?
Kendimi anlatıp ne sizin moralinizi bozim ne kendimin.Sizin bin beteriniz durumdayım.Esim de artık bana karşı tepkili bu durumumdan dolayi.
 
Merhaba arkadaşlar. Artık gerçekten çok yorulduğum için buraya yazmak istedim. Bebeğim 9 aylık. Doğduğundan bu yana çok şükür büyük bir rahatsızlığı olmadı. Ama onun dışında alerji, göz kanalı tıkanıklığı gibi ufak tefek sıkıntılarla uğraştık hep. Bebeklerde olabilecek şeyler, dünyaya adapte olmaya çalışıyorlar biliyorum. Ama artık bebeğimde gördüğüm en ufak şeyde acaba kötü bi durum mu var diye kafaya takmaktan çok yoruldum. Anında tüm günüm hatta günlerimi mahvediyorum moral bozukluğundan. Soğukkanlı olamıyorum. 9 aydır 2 ay falan belki dertsiz ve mutlu hissettim. Beni en korkutan da her evhamımda haklı çıkmış olmam. Gerçekten nasıl büyüyor bu çocuklar? Herkes mi benim gibi yoksa ben mi artık kendimi çok yıpratıyorum? Kendimi çok yorgun hissediyorum. Olanlar, olacaklar, olma ihtimali olanlar çok kafamı yoruyor. Hatta olma ihtimali belki de olmayıp ya olursa diye düşündüklerim bile var. Terapi almayı düşünüyorum bu konuda artık. Her anne mi bu kadar evhamlı? Annelik böyle bir şey mi?
Annelik kolay iş değil ama geçenlerde bir söz okudum. Sizinle de paylaşayım.
“Hani derler ya Allah kaldıramayacağımız yükü vermezmiş diye. Allah yükü verince sabrı da veriyor ancak insanoğlu o sıkıntılı zamanlarda kullanacağı sabrı, ya şöyle olursa ya böyle olursa diyerek gelecek endişeleri yüzünden tüketiyor. Bu nedenle de sıkıntılı zamanlarda tükenmiş bir sabır ile daha da karanlığa hapsoluyor.”
 
Çocuğum yok ama annemden örnek vereyim annem asla evham yapmazdı. Daha rahat çocuk büyüten biri var mıdır bilemiyorum hatta. Annem hemşireydi, ateşti alerjiydi, götürürdü doktora, ne derse onu yapardı daha arkasına bakmazdı. Biliyordu belki yani bunların olağan şeyler olduğunu, prosedürleri uyguluyordu sadece 😂 Doktorlara da güvenirdi. Onların dedikleri dışında ekstra hiçbir şey yapmazdı. Çok üstüne düşmemek gerekiyor bana göre de, sonuçta her türlü ateşlenecek alerjisi vs olacak. Ama evhamlı olanları da anlıyorum sonuçta anne olmadım kendim, bir canlı doğuruyorsun ve tamamen çaresiz masum küçücük bişey üzerine düşenleri de anlıyorum. Ama bu durum artık hayatınızı karartıyorsa mutlaka destek alın sürekli hastalık düşünerek de çok zor
 
Annelik böyle birşey değil aslında yoksa kimse ikinci üçüncü çocuğu yapmazdı. İlk çocuğunuz ve zaten evhamlı bir yapınız olmasından kaynaklanmış. Terapi, nefes çalışması, dua ne iyi geliyorsa artık deneyin. Çok yıpranırsınız böyle. Olmayan birşey için can sıkmamak lazım, hele ki çocuk söz konusuysa ihtimaller sayısız oluyor. Anın getirdiklerine odaklanın
 
X