Merhaba arkadaşlar. Artık gerçekten çok yorulduğum için buraya yazmak istedim. Bebeğim 9 aylık. Doğduğundan bu yana çok şükür büyük bir rahatsızlığı olmadı. Ama onun dışında alerji, göz kanalı tıkanıklığı gibi ufak tefek sıkıntılarla uğraştık hep. Bebeklerde olabilecek şeyler, dünyaya adapte olmaya çalışıyorlar biliyorum. Ama artık bebeğimde gördüğüm en ufak şeyde acaba kötü bi durum mu var diye kafaya takmaktan çok yoruldum. Anında tüm günüm hatta günlerimi mahvediyorum moral bozukluğundan. Soğukkanlı olamıyorum. 9 aydır 2 ay falan belki dertsiz ve mutlu hissettim. Beni en korkutan da her evhamımda haklı çıkmış olmam. Gerçekten nasıl büyüyor bu çocuklar? Herkes mi benim gibi yoksa ben mi artık kendimi çok yıpratıyorum? Kendimi çok yorgun hissediyorum. Olanlar, olacaklar, olma ihtimali olanlar çok kafamı yoruyor. Hatta olma ihtimali belki de olmayıp ya olursa diye düşündüklerim bile var. Terapi almayı düşünüyorum bu konuda artık. Her anne mi bu kadar evhamlı? Annelik böyle bir şey mi?