Çok eleştiri alacağımı çok kınanacağımı bilerek soruyorum. 13 sene önce görücü usulü evlenmiş, 12 yaşında kızı ve 4 yaşinda hafif dereceli otizmli oğlum olan gayet derecede tesettürlü bir bayanım. Ailemin din baskısıyla liseyi zor okumuş, istediği mesleğe kavuşamamış ve istediği hayatı yaşayamamış biriyim Evliliğim ilk başlarda iyi kötü gitse de eşimin anlayışsızlığı ve ailesinin kötülüğünden uzun zaman depresyona girdiğim ve hastalıkla boğuştuğum oldu, ve hala da tam toparlanmadım. Eşimle oğlum doğduktan sonra özel hayatımız sıfıra yakın ve bir senedir hiç yok ve ayrı yatıyoruz. Oğlumdan önce de çokkk zayıftı zaten. Bundan 2.5 ay önce yolda benden genç bekar bir adam numaramı istedi. Ben erkeklerle normalde sadece mecburiyetten konuşan biriydim. Ama o adam çok ilgimi çekti, mesajlaştık gizlice buluştuk öptük sarıldık derken, bir evde 4 kez buluşup beraber olduk. Ama sonra bu iş bana vicdanen ağır geldi ve 2 hafta önce ayrıldık gibi, ama söz verdik numaraları silemedik yine de. Ve ben anladım ki benim ki müthiş bir duygusal boşlukmuş. Evet ben işlediğim günahın farkındayım. Eşimden boşansam otizmli oğlumun yükünü tek başına kaldıracağım, evli kalsam hem aldatmanın vicdan azabına hem sevmediğim kaba, anlayışsız eşime nasıl katlanacağım
Konu sahibi şiir yazıyormuş, roman yazarı sanmıştım o yüzden yaptım o yorumu 