Merhaba herkese. Biraz uzun yazı yazabilirim. Lise döneminden beri sevgiliydik eşimle. O liseyi bitirdi pandemiden dolayı biraz geç başladı üniversiteye. Almanyaya taşınmışlardı ailecek ve orada kazandı (Alman vatandaşı kendisi). Bende liseyi bitirdim Türkiyede üniversite kazanmıştım okumaya başladım (ailem Türkiyede yaşamıyor). Neyse biz düşündük benimde Almanyaya taşınıp yeniden üniversiteyi orada okumam daha güzel olabilir dedik. Pozitif bir sürü hayallerimiz vardı. Benimde isteğim o yöndeydi. Türkiyede ekonomi güvenlik konularından tedirgin olduğum için Almanya bana cazip geldi. Biz belge vize işleriyle çok uğraştık ve sevgilim üniversitesine dikkatini veremedi. Vize işlemleri çok uzun sürdü (7-8 ay gibi). Ben geçen sene Almanyaya bir şekil geldim ama bu 1sene içinde Almancayı öğrenemedim ilerletemedim. Eşimle yeni evliydim hayatımız güzeldi maddi manevi belki o yüzden üşendim dil öğrenmeye disiplinsizlik yaptım. Aslında ana dilim dışında 3tane dil biliyorum ve akıcı şekilde konuşuyorum ama hepsini kurslara giderek
öğrenmiştim tek başıma dil öğrenme konusunda tamamen başarısız oldum. Almanyadada kursa yenice başlayabildim çok sıra bekledim. Şimdi size soracağım soru evet belki Türkiyede üniversite bitirip öyle gelseydim belki yıllarım gitmeyecekti belki şimdi daha iyi konumda olabilirdim ama elimden bir şey gelmiyor (Trdeki üniversitemde okusaydım 4.sınıf olacaktım) Beceriksiz oldum. Üşengeçlik yaptım tam dikkatimi veremedim. Şu an çoğunuza göre gencimdir belki ama üniversiteye artık başlarsam 24yaşında olacağım bu da benim gözümü çok korkutuyor. Almanyada okumak daha güzel olur diye düşünmüştüm (halada öyle düşünüyorum). Okumama gibi şansım yok çünkü çok okumak istiyorum. Eşimin ailesi arkamızda yardımcı oluyor. 1sene boşuna gitti ama ne yapalım boşverin diyorlar. Eşimde senin için neler yaptım almanca öğrenemedin bende 2dönemimi boşuna kaybettim sen suçlusun diyor. Bizim için daha güzel hayalleri vardı. Belki şu an almancam iyi olsaydı çalışabilirdim. Yani daha başarılı olabilirdim evet ama olmadı işte. Vicdan azabı çekiyorum ve Hatalarımın farkındayım. Bana tavsiye verebilirmisiniz? Nasıl hatalarımı telafi edebilirim? Yani yaşanabilirdi şöyle olabilirdi diye düşünmekten çok kötü oldum. Elimdende bir şey gelmiyor. O ihtimalleri düşünmek insanı sadece yoruyor.
Not: Türkiyedeki üniversitem en iyilerden değildi. Ortalama bir üniversiteydi ama Almanyada okuma şansım olan üniversiteler ilklere giriyor. Bu yüzden Türkiyedekini bırakıp Almanyaya taşınmak bana mantıklı gelmişti.
Eşimin söylenme gibi huyu olduğunu söylüyor zaten annesi. Bazen ufak detayları hatırlar hep suçlar etrafındakileri.
Bir yandanda düşünüyorum ileri doğru hedefleri vardı ve bana güvendi. Güvenini boşa çıkardım ve hatamı söylemesi onu haksız yapmıyor. Benim için vazgeçtiği şeyler oldu vize işleriyle uğraşırken dediğim gibi 2dönemi çöpe gitti (onunda okuduğu üniversite çok zor üniversite ve zor bölüm).
Bir yandan düşünüyorum 24yaşında başlasam 27de mezun olabilirim. Eğer başarılı olursam niye güzel şeyler olmasınki. Kendime güvenimde çok kırıldı.
öğrenmiştim tek başıma dil öğrenme konusunda tamamen başarısız oldum. Almanyadada kursa yenice başlayabildim çok sıra bekledim. Şimdi size soracağım soru evet belki Türkiyede üniversite bitirip öyle gelseydim belki yıllarım gitmeyecekti belki şimdi daha iyi konumda olabilirdim ama elimden bir şey gelmiyor (Trdeki üniversitemde okusaydım 4.sınıf olacaktım) Beceriksiz oldum. Üşengeçlik yaptım tam dikkatimi veremedim. Şu an çoğunuza göre gencimdir belki ama üniversiteye artık başlarsam 24yaşında olacağım bu da benim gözümü çok korkutuyor. Almanyada okumak daha güzel olur diye düşünmüştüm (halada öyle düşünüyorum). Okumama gibi şansım yok çünkü çok okumak istiyorum. Eşimin ailesi arkamızda yardımcı oluyor. 1sene boşuna gitti ama ne yapalım boşverin diyorlar. Eşimde senin için neler yaptım almanca öğrenemedin bende 2dönemimi boşuna kaybettim sen suçlusun diyor. Bizim için daha güzel hayalleri vardı. Belki şu an almancam iyi olsaydı çalışabilirdim. Yani daha başarılı olabilirdim evet ama olmadı işte. Vicdan azabı çekiyorum ve Hatalarımın farkındayım. Bana tavsiye verebilirmisiniz? Nasıl hatalarımı telafi edebilirim? Yani yaşanabilirdi şöyle olabilirdi diye düşünmekten çok kötü oldum. Elimdende bir şey gelmiyor. O ihtimalleri düşünmek insanı sadece yoruyor.
Not: Türkiyedeki üniversitem en iyilerden değildi. Ortalama bir üniversiteydi ama Almanyada okuma şansım olan üniversiteler ilklere giriyor. Bu yüzden Türkiyedekini bırakıp Almanyaya taşınmak bana mantıklı gelmişti.
Eşimin söylenme gibi huyu olduğunu söylüyor zaten annesi. Bazen ufak detayları hatırlar hep suçlar etrafındakileri.
Bir yandanda düşünüyorum ileri doğru hedefleri vardı ve bana güvendi. Güvenini boşa çıkardım ve hatamı söylemesi onu haksız yapmıyor. Benim için vazgeçtiği şeyler oldu vize işleriyle uğraşırken dediğim gibi 2dönemi çöpe gitti (onunda okuduğu üniversite çok zor üniversite ve zor bölüm).
Bir yandan düşünüyorum 24yaşında başlasam 27de mezun olabilirim. Eğer başarılı olursam niye güzel şeyler olmasınki. Kendime güvenimde çok kırıldı.
Son düzenleme:
