merhaba arkadaşlar.. burada yazılan yorumları tek tek okuyorum ve bır de kendıme dönup bakıyorum. burada sızlananalr var pekı benım yerımde olunsa ne yaparıdnz ne duşunurudnz bılmıyorum.burada benden kuçuk arkadaşlarım evlılık ıstıyor veya kımısı kavuşamamş aradığı ınsanı bulamamış ben de sızlerın yaşındayken emınım aynı şeylerı hıssedıyordum. ben şuan 36 yaşındayım ve hala hiç evlenemedım. hem de eğitımlı muhendıs olarak çalışan çevresınde sevılen beğenılen herkese karşı ıyı nıyetlı herkesın ıylığını ısteyen uyumlu yardımsever bır ınsanım buna rağmen benı gozler gormedı duymadı. olmayınca olmuyor. elbette dua edıyorum ALLAH büyüktür ama çok zor ınanın. hergun bırılerı evlenıyor sokakda çıftlerı goruyorsun ama hala bekarsın. allah sağlık sıhhat versın şükretmelıyım. ama çok acı çekıyorum bu bır gerçek. burada kı arkadaşlarım benden kuçuk emınım kı yaşca benden buyuğu de yok herhalde burada. o yuzden bence şukredın kı benım yaşıma henuz gelmedınz şansız var. aslında her yşaşın guzellığı var onu gordum. benden kuçuk bayan arkadaşalrım bu kadar sızlanıyorsa ben ne yapayım ne yapmalıyım dıyorum. hanı bır soz var ya arkadaşalr gelırse elden yemenden gelmese ne gelır elden dıye.. şimdı bana dıyorlar kı sen ilçe şartlarında yaşıyorsun şehrını değiştr farklı ınsanalrla tanış falan dıye. ıyı de buyuk şehırlerde sosyal ortamı çok olup da hala bır turlu evlenemeyen hemd e çok guzel işi ve guzellığı olan bayanalr var. veya evden dışarıya çıkmayıp evde oturan ev kızları da evlenebılıyorsa bu işlerı tamamen ortama şehıre bağlamak doğru mu. çunku şunu goruyorum nerde olursan ol ne yaparsan yap olmayınca olmuyor. bu yaşıma kadar kendımı taşımaya çalştım namusumuzu korumaya çalştık ama bu zamanda terbıyelı ağır eğitımlı olmanın bır değerı yok ...ben haklı olarak hem yaş hem de konum oalrak bana hıtap etcek bırını ıstıyorum. sızın etrafınzda benım gıbı olan veya sonradan ıyı ınsanalrla evlenenler var mı? bu konuda yorumlarını paylaşmımalrını beklıyorum. merka ettığım için her topıkde fırsatta bu msj mı atıyorum . sevgıler..
Benim bir tanidigim var, hos bir hanimdir, egitimlidir ve iyi bir isi de var......yalnizim diye mutsuzken is icin gittigi Italya'da konferansta biriyle tanisti, asik oldu ve 1 yil sonra 38 yasinda evlendi. Simdi Italya'ya tasindi ve cocuk bekliyor
Yani hic yokken baska bir ulkeye tasindi, kismet boyleymis demek ki
Ben bu islerin gercekten kismet olduguna inaniyorum, nasibindeki kimse gelip seni buluyor galiba......Ben de 26yim, ne universitede ne de sonrasinda erkek arkadasim olmadi, simdi de sinirlerim bu yuzden cok bozuk. Cevreyle de alakasi olmayabilir bence, bu zamana kadar Ankarada yasadim, sosyal ortami guzel bir universiteye gittim ve cevrem cok genisti , bolca arkadasim vardi ama "O" orda degildi...
Olmayinca olmuyor yani , bilemedim
Benim yillardir ask hayatim yok, yasadigim felaketle biten bir karsiliksiz aski saymazsak.
Ben hayatta herkesin bir kismeti oldugunu dusunuyorum, armudun sapi, uzumun copu bence bahane, gercek kismetiniz o kisi degilse isterse Brad Pitt olsun begenmezsiniz, bir kulp takarsiniz.
Ben uzulmenizi anliyorum, ben de uzuluyorum. Bugun parka gittigimde esleri, cocuklari olan insanlara bakip kendime uzuldum, yetmiyormus gibi bir de ordeklerin, kazlarin da yavrulari olmustu. Herkesin yavrusu var, ben yalnizdim. Insanlar kafaya takma diyor ama sonucta bu bir bosluk ve eksiklik....kafani diger tarafa cevirsen de orasi bos, nereye kadar gormezden gelebiliriz?
Allah herkesin gonlune gore versin, en cok da bizim.
