- 25 Ocak 2017
- 3
- 0
- 31
- Konu Sahibi seyhan_eymen
- #1
Merhaba. Biraz uzun bir giriş yapacağım için şimdiden özür dilerim. Kendimi en iyi şekilde ifade etmeye çalışacağım.
Eşimi severek evlendim. Mantıklı bir insan olduğumu düşünürüm ancak evliliğe karar verirken mantığım büyük ölçüde devre dışı kaldı.Yanlış bir evlilik yaptığımı bile bile geri dönmedim.
Eşimle çok ayrı kültürlerde,ayrı sosyo ekonomik durumlardayız. Eşimin ailesi Doğulu önemli ve burda hatırı sayılır bir aile. Ekonomik durumları da benim aileme göre hayli iyi.Ben gayet standart,orta halli bir ailenin kızıyım. Öğretmenim.Eşim ticaretle meşgul.Bunları aramızdaki uyuşmazlıkları daha net anlayabilmeniz için anlatıyorum.
Aramızda şiddet yok. Küfür vb kötü sözler yok. Buranın erkeklerine nazaran sevgisini sık sık dillendiren,hediyeler alan da bir eş. Ancak başkalarının ne söylediğiyle çok ilgileniyor. Kıyafetimden,bindiğim taksiden,görüştüğüm meslektaşlarımdan,ailesinin yanındaki konuşmalarıma kadar her şeye müdahele ediyor. Bunu yaparken kırıcı şeyler söylemiyor ama hep bir rica halinde. Ve o ricalar sonucunda benim karakterimden eser kalmıyor ortada.
Eşimin ailesi de gerçekten iyi insanlar. Ancak onlara iyi gelen davranışlar beni rahatsız ediyor. Her gün sabahları kayınvalidemle,akşamları kayınpederimle görüşüyorum. 2 dakikalık görüşme ne kadar rahatsız edebilir ki beni konuşayım ne olacak diyorum ama bazen yorgun oluyorum,bazen üşeniyorum.Bazen sadece canım konuşmak istemiyor.Çünkü onlarla konuşurken kendim gibi olamıyorum.Hep bir saygılı gelin olma çabası,samimiyetsizce gülmelerim falan.Onlardan değil,onlarla konuşurkenki tavrımdan şikayetçiyim.E gülme diyeceksiniz,o zaman da kayınvalidem bozuluyor.Gelin dediğin güleryüzlü olacak ama kahkaha atmayacak tavırlarında.O kayınvalidesinden çok çekmiş.Haliyle bana kötü davranıyor diyemem ama muhtemelen hayalinden kendi kültüründen,kendi akrabalarından bir gelin almak vardı. Ben onlar pek uygun olmadığımdan uydurmaya çalışıyor.Mesela ben altın takmaktan hoşlanmam.Kolumda 10 bilezikle gezmek saçma gelir bana.Ama burda gelin takmalıymış.Altını yok derlermiş.Eee desinler ne yapayım? Evlenmeden önce tahmin etmeliydin diyenleriniz olur.Belli ölçüde haklısınız da. Ama ben ailesiyle iş ciddileştikten sonra tanıştım.Haliyle o evin içine girmeden birbirimizden ne kadar ayrı olduğumuzu anlayamadım. Tanıştığım aile biriyleri gayet benim aklıma mantığıma yatan,uyuşabileceğim kişilikte olunca ciddi farklılıklar olmadığını düşündüm ama yanılmışım.
Sözün özü şu, çamaşırlarımı asacağım odadan,giydiğim kıyafete,saçımı tarayışımdan,taktığım takıya,2.üniversiteyi okuma isteğimden,erkek çocuk doğurmama kadar her şeye müdahale eden ama bunu kızarak,kalp kırmadan yapmaya çalışan bir kayınvalidem ve uzak akrabalar var.Ben de susabilen,içinde saklayabilen bir gelin değilim.1 laf işitsem anında ben de cevap veriyorum ya da bozuluyorum. Eşime anlatsam kötü ben oluyorum ya da sessiz kalıyor.Asla annesine babasına gidip böyle yapmayın diyebilecek biri değil. Öyle ki bayramda ailesine kendi evimizde kalmak istiyoruz diyemedi. Onlarda uyuduk ki ben maksimum 2 aylık evliydim.
Tüm bu ailevi sorunların yanısıra eşim sorumsuz. Evet düzenli bir işi,güzel bir maaşı var. Benim de aynı şekilde. İyi kazanan insanlarız ancak saçma sapan borçlar çıkıyor ortaya.Hiçbirinin net açıklamasını bilmiyorum. 10 dakikaya gelecem diyip 1 saate gelmez. Şu işi halledeceğim diyip asla o işle ilgilenmez.Benim de ilgilenmeme de engel olur. Falan filan. Küçük küçük şeyler ama öyle sık ve düzenli aralıklarla oluyorlar ki yoruldum.Yaşadığım yerin zihniyeti bana uzak. Kafa dağıtabileceğim bir ortam yok. Bebek sahibi olmak istiyorum ama bu şartlarda emin olmadan böyle bir karar almam da mümkün değil. Cidden fikirlerinize ihtiyacım var. Lütfen yapıcı fikirlerinizi benimle paylaşın.Teşekkürler
Eşimi severek evlendim. Mantıklı bir insan olduğumu düşünürüm ancak evliliğe karar verirken mantığım büyük ölçüde devre dışı kaldı.Yanlış bir evlilik yaptığımı bile bile geri dönmedim.
Eşimle çok ayrı kültürlerde,ayrı sosyo ekonomik durumlardayız. Eşimin ailesi Doğulu önemli ve burda hatırı sayılır bir aile. Ekonomik durumları da benim aileme göre hayli iyi.Ben gayet standart,orta halli bir ailenin kızıyım. Öğretmenim.Eşim ticaretle meşgul.Bunları aramızdaki uyuşmazlıkları daha net anlayabilmeniz için anlatıyorum.
Aramızda şiddet yok. Küfür vb kötü sözler yok. Buranın erkeklerine nazaran sevgisini sık sık dillendiren,hediyeler alan da bir eş. Ancak başkalarının ne söylediğiyle çok ilgileniyor. Kıyafetimden,bindiğim taksiden,görüştüğüm meslektaşlarımdan,ailesinin yanındaki konuşmalarıma kadar her şeye müdahele ediyor. Bunu yaparken kırıcı şeyler söylemiyor ama hep bir rica halinde. Ve o ricalar sonucunda benim karakterimden eser kalmıyor ortada.
Eşimin ailesi de gerçekten iyi insanlar. Ancak onlara iyi gelen davranışlar beni rahatsız ediyor. Her gün sabahları kayınvalidemle,akşamları kayınpederimle görüşüyorum. 2 dakikalık görüşme ne kadar rahatsız edebilir ki beni konuşayım ne olacak diyorum ama bazen yorgun oluyorum,bazen üşeniyorum.Bazen sadece canım konuşmak istemiyor.Çünkü onlarla konuşurken kendim gibi olamıyorum.Hep bir saygılı gelin olma çabası,samimiyetsizce gülmelerim falan.Onlardan değil,onlarla konuşurkenki tavrımdan şikayetçiyim.E gülme diyeceksiniz,o zaman da kayınvalidem bozuluyor.Gelin dediğin güleryüzlü olacak ama kahkaha atmayacak tavırlarında.O kayınvalidesinden çok çekmiş.Haliyle bana kötü davranıyor diyemem ama muhtemelen hayalinden kendi kültüründen,kendi akrabalarından bir gelin almak vardı. Ben onlar pek uygun olmadığımdan uydurmaya çalışıyor.Mesela ben altın takmaktan hoşlanmam.Kolumda 10 bilezikle gezmek saçma gelir bana.Ama burda gelin takmalıymış.Altını yok derlermiş.Eee desinler ne yapayım? Evlenmeden önce tahmin etmeliydin diyenleriniz olur.Belli ölçüde haklısınız da. Ama ben ailesiyle iş ciddileştikten sonra tanıştım.Haliyle o evin içine girmeden birbirimizden ne kadar ayrı olduğumuzu anlayamadım. Tanıştığım aile biriyleri gayet benim aklıma mantığıma yatan,uyuşabileceğim kişilikte olunca ciddi farklılıklar olmadığını düşündüm ama yanılmışım.
Sözün özü şu, çamaşırlarımı asacağım odadan,giydiğim kıyafete,saçımı tarayışımdan,taktığım takıya,2.üniversiteyi okuma isteğimden,erkek çocuk doğurmama kadar her şeye müdahale eden ama bunu kızarak,kalp kırmadan yapmaya çalışan bir kayınvalidem ve uzak akrabalar var.Ben de susabilen,içinde saklayabilen bir gelin değilim.1 laf işitsem anında ben de cevap veriyorum ya da bozuluyorum. Eşime anlatsam kötü ben oluyorum ya da sessiz kalıyor.Asla annesine babasına gidip böyle yapmayın diyebilecek biri değil. Öyle ki bayramda ailesine kendi evimizde kalmak istiyoruz diyemedi. Onlarda uyuduk ki ben maksimum 2 aylık evliydim.
Tüm bu ailevi sorunların yanısıra eşim sorumsuz. Evet düzenli bir işi,güzel bir maaşı var. Benim de aynı şekilde. İyi kazanan insanlarız ancak saçma sapan borçlar çıkıyor ortaya.Hiçbirinin net açıklamasını bilmiyorum. 10 dakikaya gelecem diyip 1 saate gelmez. Şu işi halledeceğim diyip asla o işle ilgilenmez.Benim de ilgilenmeme de engel olur. Falan filan. Küçük küçük şeyler ama öyle sık ve düzenli aralıklarla oluyorlar ki yoruldum.Yaşadığım yerin zihniyeti bana uzak. Kafa dağıtabileceğim bir ortam yok. Bebek sahibi olmak istiyorum ama bu şartlarda emin olmadan böyle bir karar almam da mümkün değil. Cidden fikirlerinize ihtiyacım var. Lütfen yapıcı fikirlerinizi benimle paylaşın.Teşekkürler