hayatımı tekrar düzene sokmak?

kozaik

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
5 Eylül 2023
1
0
20
merhaba. aslında buraya, benden yaşça büyükleri gördüğüm için kaydoldum. belki de hayatı daha geniş bir perspektifte yorumlayabildiğiniz için. on dokuz yaşındayım, yaşıtlarımın bulunduğu konumlarda hiç olmadım. olmamdan gereken daha olgun oldum, belki de “anne” kavramının yüzüme tokat gibi küçük bir yaşta çarpmasından dolayı. 4 yıldır hayatımı ne yazık ki düzene sokamıyorum. akademik olarak başarılı bir öğrenciyim-ki akademik olarak başarılı olmak için her şeyi, önce de kendimi feda ettim. bu 4 yılın içinde kedim öldü, dedem öldü, kardeşimle farklı ülkelerde yaşamaya başladık. hayat, benim için çok zorlaştı. duygularımı bile anlayamadığım bir konumdayım. gereksiz yere her şeye sinirleniyor, gereksiz şekilde kızıyorum. eskiden pozitif biriyken artık negatif birine dönüştüm. hiçbir şeye tahammülüm kalmadı, bazen bu çabalarım boş gibi geliyor. kendimde olan hiçbir özelliğimi sevmemeye başladım. 52 kilodan 4 sene içerisinde 68’e kadar çıktım. ve ne yazık ki veremiyorum. hareket edecek gücü, spor yapacak gücü kendimde bulamıyorum. spor yaptığımda sonu kusmamla bitiyor. psikiyatri+psikolojik terapi aldım. çözüm olmuyor. spordan bile psikolojik olarak etkilendiğim söyleniyor. ne yapmam gerektiğini, neyi nasıl yoluna koymam gerektiğini bilmiyorum. pek arkadaşım yok, sosyal birisi hiç olmadım. çevremde olan insanları hep çıkardım, kendi başıma kalmak istedim. sadece bir tane arkadaşım, bir de sevgilim var. sevgilimle konuştuğumda gerçekten mutlu oluyorum, sanki eski “ben”e geri dönüyor gibi. lakin onunla konuşmadığım zaman diliminde bile onu sevip/sevmediğimi sorgularken buluyorum. işin kötü tarafı, sevdiğim ve çabaladığım bir üniversitedeyim. derslerimi çalışacak o enerjiyi kendimde artık bulamıyorum. bu yüzden sevgili ablalarım: eski enerjime, eski neşeme ve eski sağlığıma nasıl kavuşabilirim? nereden başlamalı ve devam ettirmeliyim?
 
ablan değil yaşıtın olarak yazmak istedim. ben de son 2 yılda çok ağır şeyler yaşadım. hala hayatım mükemmel değil ama bunun için çabalıyorum. yaptığım en faydalı şey bana göre dertlerimi açıkça listelemek ve bu dertlerimin çözüm yollarını ve önceliklerini listelemek oldu. diyelim şu an 3 tane derdin var bunlar kilon, derslerin ve ailevi problemin. ailevi problemin senin elinde olmadığı için ve zamana bırakman gerektiği için listeden çıkarabilirsin. derslerini ve kilo problemini aynı anda çözebilir misin? bu soruya cevap vermen gerekiyor. eğer diyorsan ki yapamam önceliğini belirlemen ve onun çözüm yollarını belirlemen gerekiyor. bunları adım adım pes etmeden yapman gerekiyor. biliyorum bunalacaksın, yorulacaksın belki pes etmeyi düşüneceksin ama hepsi geçecek emin ol.
bir diğer tavsiyem bunaldığın anlarda klasik müzik dinlemen, kitap okuman veya seni rahatlatan başka bir hobi edinmen.
şimdilik bu kadar yazabildim aklıma geldikçe yazarım.
 
Oncelikle 68 kilodan dusmekle baslayin. Saglik her seyin basi. Cilt bakimi sac bakimi kitap okumak...kendinize yatirim yani. Sonra devami gelir ben cok vahim bi sorun gormedim, kendini sevmeli insan once. Kendine deger vermeli. Kendi bedeninize kotu davranmayi birakin lutfen. Saglikli beslenin.
Vefatlariniz icin bas sagligi diliyorum. Basarilariniz icin tebrik ediyorum. Bu donemin gecici oldugunu da unutmamanizi diliyorum.
 
merhaba. aslında buraya, benden yaşça büyükleri gördüğüm için kaydoldum. belki de hayatı daha geniş bir perspektifte yorumlayabildiğiniz için. on dokuz yaşındayım, yaşıtlarımın bulunduğu konumlarda hiç olmadım. olmamdan gereken daha olgun oldum, belki de “anne” kavramının yüzüme tokat gibi küçük bir yaşta çarpmasından dolayı. 4 yıldır hayatımı ne yazık ki düzene sokamıyorum. akademik olarak başarılı bir öğrenciyim-ki akademik olarak başarılı olmak için her şeyi, önce de kendimi feda ettim. bu 4 yılın içinde kedim öldü, dedem öldü, kardeşimle farklı ülkelerde yaşamaya başladık. hayat, benim için çok zorlaştı. duygularımı bile anlayamadığım bir konumdayım. gereksiz yere her şeye sinirleniyor, gereksiz şekilde kızıyorum. eskiden pozitif biriyken artık negatif birine dönüştüm. hiçbir şeye tahammülüm kalmadı, bazen bu çabalarım boş gibi geliyor. kendimde olan hiçbir özelliğimi sevmemeye başladım. 52 kilodan 4 sene içerisinde 68’e kadar çıktım. ve ne yazık ki veremiyorum. hareket edecek gücü, spor yapacak gücü kendimde bulamıyorum. spor yaptığımda sonu kusmamla bitiyor. psikiyatri+psikolojik terapi aldım. çözüm olmuyor. spordan bile psikolojik olarak etkilendiğim söyleniyor. ne yapmam gerektiğini, neyi nasıl yoluna koymam gerektiğini bilmiyorum. pek arkadaşım yok, sosyal birisi hiç olmadım. çevremde olan insanları hep çıkardım, kendi başıma kalmak istedim. sadece bir tane arkadaşım, bir de sevgilim var. sevgilimle konuştuğumda gerçekten mutlu oluyorum, sanki eski “ben”e geri dönüyor gibi. lakin onunla konuşmadığım zaman diliminde bile onu sevip/sevmediğimi sorgularken buluyorum. işin kötü tarafı, sevdiğim ve çabaladığım bir üniversitedeyim. derslerimi çalışacak o enerjiyi kendimde artık bulamıyorum. bu yüzden sevgili ablalarım: eski enerjime, eski neşeme ve eski sağlığıma nasıl kavuşabilirim? nereden başlamalı ve devam ettirmeliyim?
Öncelikle sakin ol. Hayatta inişler çıkışlar olduğunu bil ve bütün bu durumların geçici olduğunu kabullen. Yaşadığımız her olay bize bir ders verir ve asla eskisi gibi olamayız bu seni korkutmasın. Bu değil ki asla mutlu olamayacaksın veya güzel şeyler yaşamayacaksın. Aksine mutlu da olacaksın güzel şeyler de yaşayacaksı. Sadece biraz sabır etmen ve hayatında şuanda bulunduğun tümsekleri geçmen gerekiyor. Sevgilin seni mutlu ediyorsa onunla daha fazla vakit geçirmeye çalış, bir hobi edinmeye çalış. İçinden gelmese de yavaş yavaş ders çalış. Sen aklını bir şeylerle meşgul ettikçe gün geçtikçe daha da rahatlayacaksın. Terapi çözüm olmuyorsa belki de terapistini değiştirmelisin
 
merhaba. aslında buraya, benden yaşça büyükleri gördüğüm için kaydoldum. belki de hayatı daha geniş bir perspektifte yorumlayabildiğiniz için. on dokuz yaşındayım, yaşıtlarımın bulunduğu konumlarda hiç olmadım. olmamdan gereken daha olgun oldum, belki de “anne” kavramının yüzüme tokat gibi küçük bir yaşta çarpmasından dolayı. 4 yıldır hayatımı ne yazık ki düzene sokamıyorum. akademik olarak başarılı bir öğrenciyim-ki akademik olarak başarılı olmak için her şeyi, önce de kendimi feda ettim. bu 4 yılın içinde kedim öldü, dedem öldü, kardeşimle farklı ülkelerde yaşamaya başladık. hayat, benim için çok zorlaştı. duygularımı bile anlayamadığım bir konumdayım. gereksiz yere her şeye sinirleniyor, gereksiz şekilde kızıyorum. eskiden pozitif biriyken artık negatif birine dönüştüm. hiçbir şeye tahammülüm kalmadı, bazen bu çabalarım boş gibi geliyor. kendimde olan hiçbir özelliğimi sevmemeye başladım. 52 kilodan 4 sene içerisinde 68’e kadar çıktım. ve ne yazık ki veremiyorum. hareket edecek gücü, spor yapacak gücü kendimde bulamıyorum. spor yaptığımda sonu kusmamla bitiyor. psikiyatri+psikolojik terapi aldım. çözüm olmuyor. spordan bile psikolojik olarak etkilendiğim söyleniyor. ne yapmam gerektiğini, neyi nasıl yoluna koymam gerektiğini bilmiyorum. pek arkadaşım yok, sosyal birisi hiç olmadım. çevremde olan insanları hep çıkardım, kendi başıma kalmak istedim. sadece bir tane arkadaşım, bir de sevgilim var. sevgilimle konuştuğumda gerçekten mutlu oluyorum, sanki eski “ben”e geri dönüyor gibi. lakin onunla konuşmadığım zaman diliminde bile onu sevip/sevmediğimi sorgularken buluyorum. işin kötü tarafı, sevdiğim ve çabaladığım bir üniversitedeyim. derslerimi çalışacak o enerjiyi kendimde artık bulamıyorum. bu yüzden sevgili ablalarım: eski enerjime, eski neşeme ve eski sağlığıma nasıl kavuşabilirim? nereden başlamalı ve devam ettirmeliyim?
Kaç yasındasın
Yurt dışında mısın
Çocuğun mu var?
 
Lütfen bu önerime kimse gülmesin kızmasın ama kedim öldü diyorsunuz demek ki kedileri seviyorsunuz, öncelikle ilk olarak bir kedi evlat edinin, kedi ya da köpek evcil bir hayvan alın. İnanın onların enerjisi ve onlarla etkileşimin inanılmaz bir terapütik etkisi oluyor insan hayatına.
Sonra yaşınız genç metabolizmanız iyi durumdadır, 68kilo da çok yüksek bir kilo değil, bir diyetisyene gidip aldığınız fazla kiloları geri verebilirsiniz. Ben de spordan nefret ederim ama bin çeşit spor var, trekking de bir spor, açık havada yürüyüş, pilates, yüzme, hangisi size cazip geliyorsa, keyf için yapabileceğiniz bir şey olsun yeter ki hareket edin. Sevdiğiniz kitapları, filmleri bulup izleyin. Kendinize acımasız olmayın, istediğiniz şeyleri yapmayı kendinize çok görmeyin. Hoşlandığınız ilginizi çeken aktivitelerle ilgili dernek vveya gruplara da üye olabilirsiniz, örneğin sokak hayvanları için gönüllü gruplar var besleme vs için sizin de hoşunuza gider, orada sizin gibi kafa dengi hayvanseverlerle tanışırsınız. Hayvanlardan gidiyorum çünkü başka neleri seviyorsunuz bilmiyorum ama sevdiğiniz konularla ilgilenen gruplara katılırsanız orada kendi kafanıza uyan insanlarla da tanışabilirsiniz. Sonra dersleriniz, zaten çalışkan birisiniz bu anlaşılıyor. Alanınızla ilgili merak ettiğiniz bir konuda araştırma yapın, tezinize de faydası olur, derslerinize yine şevkle sarılırsınız. Sevdiğiniz bir iki öğretmeniniz varsa onlara alanınız ile ilgili merak ettiğiniz konularda sorular sorun, konuşun. Kendimden büyüklerle daha iyi anlaşıyorum dediğiniz için bunu da önerdim. Sevdiğiniz bir öğretmen heveslendirebilir, destek de olabilir. Bir de sıkıldıkça buraya yaz, içini dök. Herkes zor zamanlardan geçiyor, yalnız olmadığınızı bilmek size de iyi gelir.
 
X